amerikali
Aktif Üye
ŞEHRE GİDEN YOL, Natalia Ginzburg tarafından. Gini Alhadeff tarafından çevrildi.
Ergenlik ne kadar saçma bir girişim, kontrol edilemez ve bilinemez kimyasal spazmların üzerinizi kasıp kavurduğu, geçmişin gereksiz görülüp hemen bir kenara atıldığı ve geleceğin – her ne ise – önemli olduğu o dönem. Kim olmak istediğinize dair utanç verici ve aceleci kararlar vermek zorunda kalırken, bir top güllesinin duygusal hassasiyetiyle körü körüne ona doğru koşarsınız. Ergenliği fazla ciddiye almamak iyidir ama onu almanın başka bir yolu var mı?
Gençliğin Çılgınlığı, İtalyan yazar Natalia Ginzburg’un (1916-91) romanlarının çoğunun saplantısıdır. The Dry Heart adlı romanında bir karakter olarak ilk olarak 1947’de yayınlandı, koşullar, “Hayat, biz daha ne olduğunu anlamadan bizden kaçar.”
Bu, Ginzburg’un ilk kitabı olan ve ilk olarak 1942’de yayınlanan ve Gina Alhadeff tarafından yeniden çevrilen The Road to the City adlı kısa romanın 16 yaşındaki fevri anlatıcısı Delia için yararlı olabilecek bir kavrayış. Delia muhtemelen dinlemezdi. İradeli ve bencil, beş kardeşten biri, ailesinin yoksullaşmasından utanıyor: köyü küçük, evi pis, çorbası berbat ve annesi huysuz, kır saçlı ve dişleri eksik görünüyor. Delia bir köylü gibi: “Onunla kasabada karşılaşsaydım ondan utanırdım.”
Şehir! Delia zamanının çoğunu bunu düşünerek geçirir, ancak tuhaf kalır, ayrıntıları önemsiz olduğu için zar zor çizilir. Önemli olan, başka bir yerde olması ve Delia’nın gelecekle ilgili acımasız fantezilerini yerine getirmesidir. Annesi, Elide teyzesi ve kuzeni Noel Baba gibi bir köyde kalmak, gübre kokuları arasında çetin bir taşra hayatını kabul etmek demektir. Delia’nın durumunda, evlilik -özellikle daha varlıklı bir adamla- eve dönmeye zorlanmadan şehirde yaşamanın tek yoludur. Ablası Azalea’nın izlediği yol buydu ve Azalea’nın evliliği berbat olsa da, o bundan en iyi şekilde yararlanıyor: kürkler ve tuhaf şapkalar giymek, uzun şekerlemeler yapmak ve sevgili bulmak. Delia’ya şu tavsiyede bulunur: “Yalnızken bir kadın için hayat çok üzücü.”
Delia, bir doktorun korkak oğlu Giulio’yu, onu sevip sevmediğinden emin olmasa da onunla evlenmeye teşvik eder ve aralarındaki bağ üzerine düşünürken tereddüt eder: “Belki o doğduğunda babasının yaptığını yapardı.” evde ve kadının yerinin kendi evinin duvarları içinde olduğunu söylüyor.” Sonra Delia hamile kalır ve artık belirsizlik lüksünü karşılayamaz. Ebeveynleri, ebeveynleri bu fikir karşısında dehşete düşen Giulio ile evlenmesi için pazarlık yaparken, Delia, Elide ve Noel Baba ile yaşaması için gönderilir. Elide ihtiyatlı bir tavsiyede bulunuyor: “Bazen hata yaptığınızı düşünürsünüz ve sonra doğru şeyi yaptığınızı anlarsınız.” Okur onun haklı olduğunu umar.
Ginzburg’un romanlarının son zamanlarda yeniden basımları, kısmen Ginzburg’un en sevdiği temalar nedeniyle doğru zamanda geldi – hem bir kaynak hem de bir yük olarak aile; evliliğin kadınların arzularını nasıl karmaşıklaştırdığı; artan faşizm tehdidi – zamanımızın endişelerine tekabül ediyor. “Şehre Giden Yol” kasvetli ve dokunaklı bir okuma, dikkate değer bir başlangıç; Ginzburg’un bireysel ihtiyaçlarımızı tanımlayan ve bizi ihtiyaçlarımızda birleştiren detaylar konusundaki yeteneğini gösteriyor.
Kısa romanda, Ginzburg’un, zamanının kadınlarının yaşamlarını kuşatan ıstırapla ve ailesinin kaderini şekillendiren siyasi kargaşayla canlandırılan sonraki eserlerindeki daha bariz öfke yok. (Önemli bir anti-faşist olan kocası, büyük olasılıkla işkence nedeniyle hapishanede öldü.) Bu duyguyu yaşamak için, yeni okuyucular önce harika “Aile Ansiklopedisi”ni aramalıdır. 2017’de yeniden yayınlandı veya Akşam Sesleri (2021). The Road to the City’nin bu yeni baskısı, Ginzburg’un çalışmalarını İngilizce olarak sunmaya yönelik bütüncül bir yaklaşıma işaret ediyorsa, yalnızca en iyilerinin yeniden basıldığını görme arzusundansa, bu okuyucu çok sevinecektir.
Naomi Huffman, bir yazar ve yazı işleri stüdyosu Hagfish’in kurucu ortağıdır. Katherine Dunn’ın ölümünden sonra yayınlanan romanı Toad’ın editörüdür.
ŞEHRE GİDEN YOL | Natalia Ginzburg tarafından | Çeviren: Gini Alhadeff | 94 sayfa | Yeni Yollar | 17,95 dolar
Ergenlik ne kadar saçma bir girişim, kontrol edilemez ve bilinemez kimyasal spazmların üzerinizi kasıp kavurduğu, geçmişin gereksiz görülüp hemen bir kenara atıldığı ve geleceğin – her ne ise – önemli olduğu o dönem. Kim olmak istediğinize dair utanç verici ve aceleci kararlar vermek zorunda kalırken, bir top güllesinin duygusal hassasiyetiyle körü körüne ona doğru koşarsınız. Ergenliği fazla ciddiye almamak iyidir ama onu almanın başka bir yolu var mı?
Gençliğin Çılgınlığı, İtalyan yazar Natalia Ginzburg’un (1916-91) romanlarının çoğunun saplantısıdır. The Dry Heart adlı romanında bir karakter olarak ilk olarak 1947’de yayınlandı, koşullar, “Hayat, biz daha ne olduğunu anlamadan bizden kaçar.”
Bu, Ginzburg’un ilk kitabı olan ve ilk olarak 1942’de yayınlanan ve Gina Alhadeff tarafından yeniden çevrilen The Road to the City adlı kısa romanın 16 yaşındaki fevri anlatıcısı Delia için yararlı olabilecek bir kavrayış. Delia muhtemelen dinlemezdi. İradeli ve bencil, beş kardeşten biri, ailesinin yoksullaşmasından utanıyor: köyü küçük, evi pis, çorbası berbat ve annesi huysuz, kır saçlı ve dişleri eksik görünüyor. Delia bir köylü gibi: “Onunla kasabada karşılaşsaydım ondan utanırdım.”
Şehir! Delia zamanının çoğunu bunu düşünerek geçirir, ancak tuhaf kalır, ayrıntıları önemsiz olduğu için zar zor çizilir. Önemli olan, başka bir yerde olması ve Delia’nın gelecekle ilgili acımasız fantezilerini yerine getirmesidir. Annesi, Elide teyzesi ve kuzeni Noel Baba gibi bir köyde kalmak, gübre kokuları arasında çetin bir taşra hayatını kabul etmek demektir. Delia’nın durumunda, evlilik -özellikle daha varlıklı bir adamla- eve dönmeye zorlanmadan şehirde yaşamanın tek yoludur. Ablası Azalea’nın izlediği yol buydu ve Azalea’nın evliliği berbat olsa da, o bundan en iyi şekilde yararlanıyor: kürkler ve tuhaf şapkalar giymek, uzun şekerlemeler yapmak ve sevgili bulmak. Delia’ya şu tavsiyede bulunur: “Yalnızken bir kadın için hayat çok üzücü.”
Delia, bir doktorun korkak oğlu Giulio’yu, onu sevip sevmediğinden emin olmasa da onunla evlenmeye teşvik eder ve aralarındaki bağ üzerine düşünürken tereddüt eder: “Belki o doğduğunda babasının yaptığını yapardı.” evde ve kadının yerinin kendi evinin duvarları içinde olduğunu söylüyor.” Sonra Delia hamile kalır ve artık belirsizlik lüksünü karşılayamaz. Ebeveynleri, ebeveynleri bu fikir karşısında dehşete düşen Giulio ile evlenmesi için pazarlık yaparken, Delia, Elide ve Noel Baba ile yaşaması için gönderilir. Elide ihtiyatlı bir tavsiyede bulunuyor: “Bazen hata yaptığınızı düşünürsünüz ve sonra doğru şeyi yaptığınızı anlarsınız.” Okur onun haklı olduğunu umar.
Ginzburg’un romanlarının son zamanlarda yeniden basımları, kısmen Ginzburg’un en sevdiği temalar nedeniyle doğru zamanda geldi – hem bir kaynak hem de bir yük olarak aile; evliliğin kadınların arzularını nasıl karmaşıklaştırdığı; artan faşizm tehdidi – zamanımızın endişelerine tekabül ediyor. “Şehre Giden Yol” kasvetli ve dokunaklı bir okuma, dikkate değer bir başlangıç; Ginzburg’un bireysel ihtiyaçlarımızı tanımlayan ve bizi ihtiyaçlarımızda birleştiren detaylar konusundaki yeteneğini gösteriyor.
Kısa romanda, Ginzburg’un, zamanının kadınlarının yaşamlarını kuşatan ıstırapla ve ailesinin kaderini şekillendiren siyasi kargaşayla canlandırılan sonraki eserlerindeki daha bariz öfke yok. (Önemli bir anti-faşist olan kocası, büyük olasılıkla işkence nedeniyle hapishanede öldü.) Bu duyguyu yaşamak için, yeni okuyucular önce harika “Aile Ansiklopedisi”ni aramalıdır. 2017’de yeniden yayınlandı veya Akşam Sesleri (2021). The Road to the City’nin bu yeni baskısı, Ginzburg’un çalışmalarını İngilizce olarak sunmaya yönelik bütüncül bir yaklaşıma işaret ediyorsa, yalnızca en iyilerinin yeniden basıldığını görme arzusundansa, bu okuyucu çok sevinecektir.
Naomi Huffman, bir yazar ve yazı işleri stüdyosu Hagfish’in kurucu ortağıdır. Katherine Dunn’ın ölümünden sonra yayınlanan romanı Toad’ın editörüdür.
ŞEHRE GİDEN YOL | Natalia Ginzburg tarafından | Çeviren: Gini Alhadeff | 94 sayfa | Yeni Yollar | 17,95 dolar