amerikali
Üye
ZOR UYKU: Dr. Jim O’Connell’in evsizlere şifa getirme acil görevikaydeden Tracy Kidder
Filozof Albert Camus, 1942 tarihli “Sisifos Söyleni” adlı makalesinde, tanrılar tarafından bir kayayı bir tepenin yukarısına çıkarmaya mahkum edilen Yunan kralı efsanesini yeniden yorumlamış ve hayatın saçmalığı karşısında, “insanın Sisifos’u mutlu hayal etmesi gerektiği konusunda ısrar etmiştir. Pulitzer Ödüllü gazeteci Tracy Kidder, “Rough Sleepers”da, bu eski efsaneye yeni bir yorum getiriyor ve Sisifos’u Amerika’nın evsizlerini tedavi eden bir doktor olarak hayal etmemize meydan okuyor.
Kaba Uyuyanlar, Dr. 1985’ten beri Boston’un en savunmasız evsiz nüfusunu tedavi eden, Camus’tan alıntı yapan bir felsefe öğrencisi olan Harvard Doktoru Jim O’Connell: şehrin “sert uyuyanları” (19. yüzyıldan kalma bir İngilizcilik ve Dr. Jim’in en sevdiği terim), erkekler ve kadınlar çoğunlukla açık havada kenar mahallelerde – parklarda, metro tünellerinde, kaldırımlarda – yaşıyor. Giderek daha pahalı hale gelen ve nezihleşen Boston’da, bu insanlar son derece cehennem gibi bir manzarada yaşıyorlar. Dışarıya yerleşirlerse, evlerde yaşayan Bostonlulardan on kat daha fazla ölürler. Aşırı dozda uyuşturucudan ölürler, ateşe verilirler, ölümüne dövülürler, intihar ederler, karda uyuyakalırlar ve bir daha asla uyanmazlar. Fentanili aşırı dozda aldıktan sonra Tony Columbo (bir takma ad; Kidder birçok hastanın adını Dr. Jim’den değiştirmiştir) “Hayatımdaki en iyi duygu, en iyi duygu uyumaktı” diyor. “En kötü duygu yeniden uyanmaktı. Her şeyden önce, yarın ne dinin ne de Tanrı’nın olmayacağını anlamak. … Sadece ortadan kaybolmak istiyorum.”
Kitap, bir tarihçe olan Dr. Jim’in işi ve onun gözünden şehrin savunmasız halkı, Kidder’ın kamerası Dr. Jim ve Tony Zooms, sokaklarda tanık oldukları ve yaşadıkları dehşetten teselli bulmak için birbirlerine bakıyorlar. Rough Sleepers ilerledikçe, ilişkileri merkez sahneye çıkar ve Tony’nin neden bu kadar uzun süredir yollarda olduğunun gizemini çözmenin anahtarı olabilecek acımasız bir ifşayla sonuçlanır.
Tony dindar, bazen duygusal Dr. Jim sıradan bir engel oluşturuyor: 2013’te hapisten çıktığından beri birkaç yıldır evsiz olan North End’den 1.80 boyunda orta yaşlı bir İtalyan-Amerikalı. saldırı ve tecavüze teşebbüsten yaklaşık yirmi yıl yattıktan sonra. Tahliyesinden bu yana geçen yıllarda Tony, etrafındakileri koruma konusunda ne kadar cesur olsa da, öfkesini kendisine yöneltmeyi öğrendi. Alkol, kokain ve Suboxone ile kendi kendini tedavi ediyor. Bıçaklanmaları durdurur ve sokaktaki kadınları olası saldırganlardan korur. Donmaktan bacağını kaybeden ve Boston’da kırmızı motorlu bir tekerlekli sandalyede vızıldayan başka bir evsiz olan BJ’ye hemşirelik yapıyor; Çift yan yana uyur, Tony üzerini değiştirir ve kirlenince BJ’nin şortunu temizler. Bir başka kötü uyuyan Rocky, ölümcül sirozdan öldüğünde, Tony hastane yatağının yanında durur ve dudaklarını portakallı gazozla siler.
Filozof Albert Camus, 1942 tarihli “Sisifos Söyleni” adlı makalesinde, tanrılar tarafından bir kayayı bir tepenin yukarısına çıkarmaya mahkum edilen Yunan kralı efsanesini yeniden yorumlamış ve hayatın saçmalığı karşısında, “insanın Sisifos’u mutlu hayal etmesi gerektiği konusunda ısrar etmiştir. Pulitzer Ödüllü gazeteci Tracy Kidder, “Rough Sleepers”da, bu eski efsaneye yeni bir yorum getiriyor ve Sisifos’u Amerika’nın evsizlerini tedavi eden bir doktor olarak hayal etmemize meydan okuyor.
Kaba Uyuyanlar, Dr. 1985’ten beri Boston’un en savunmasız evsiz nüfusunu tedavi eden, Camus’tan alıntı yapan bir felsefe öğrencisi olan Harvard Doktoru Jim O’Connell: şehrin “sert uyuyanları” (19. yüzyıldan kalma bir İngilizcilik ve Dr. Jim’in en sevdiği terim), erkekler ve kadınlar çoğunlukla açık havada kenar mahallelerde – parklarda, metro tünellerinde, kaldırımlarda – yaşıyor. Giderek daha pahalı hale gelen ve nezihleşen Boston’da, bu insanlar son derece cehennem gibi bir manzarada yaşıyorlar. Dışarıya yerleşirlerse, evlerde yaşayan Bostonlulardan on kat daha fazla ölürler. Aşırı dozda uyuşturucudan ölürler, ateşe verilirler, ölümüne dövülürler, intihar ederler, karda uyuyakalırlar ve bir daha asla uyanmazlar. Fentanili aşırı dozda aldıktan sonra Tony Columbo (bir takma ad; Kidder birçok hastanın adını Dr. Jim’den değiştirmiştir) “Hayatımdaki en iyi duygu, en iyi duygu uyumaktı” diyor. “En kötü duygu yeniden uyanmaktı. Her şeyden önce, yarın ne dinin ne de Tanrı’nın olmayacağını anlamak. … Sadece ortadan kaybolmak istiyorum.”
Kitap, bir tarihçe olan Dr. Jim’in işi ve onun gözünden şehrin savunmasız halkı, Kidder’ın kamerası Dr. Jim ve Tony Zooms, sokaklarda tanık oldukları ve yaşadıkları dehşetten teselli bulmak için birbirlerine bakıyorlar. Rough Sleepers ilerledikçe, ilişkileri merkez sahneye çıkar ve Tony’nin neden bu kadar uzun süredir yollarda olduğunun gizemini çözmenin anahtarı olabilecek acımasız bir ifşayla sonuçlanır.
Tony dindar, bazen duygusal Dr. Jim sıradan bir engel oluşturuyor: 2013’te hapisten çıktığından beri birkaç yıldır evsiz olan North End’den 1.80 boyunda orta yaşlı bir İtalyan-Amerikalı. saldırı ve tecavüze teşebbüsten yaklaşık yirmi yıl yattıktan sonra. Tahliyesinden bu yana geçen yıllarda Tony, etrafındakileri koruma konusunda ne kadar cesur olsa da, öfkesini kendisine yöneltmeyi öğrendi. Alkol, kokain ve Suboxone ile kendi kendini tedavi ediyor. Bıçaklanmaları durdurur ve sokaktaki kadınları olası saldırganlardan korur. Donmaktan bacağını kaybeden ve Boston’da kırmızı motorlu bir tekerlekli sandalyede vızıldayan başka bir evsiz olan BJ’ye hemşirelik yapıyor; Çift yan yana uyur, Tony üzerini değiştirir ve kirlenince BJ’nin şortunu temizler. Bir başka kötü uyuyan Rocky, ölümcül sirozdan öldüğünde, Tony hastane yatağının yanında durur ve dudaklarını portakallı gazozla siler.