amerikali
Üye
Sevgili okuyucular,
Kısa bir süre önce, bir kitap partisinde (evet, hâlâ varlar), tanınmış bir şairle (hala varlar) sohbet ettim, o da bana editörünün ısrarı üzerine anıları üzerinde çok çalıştığını söyledi. .
Bu nasıl çalışıyor? Diye sordum.
“Ah, bundan nefret ediyorum!” dedi bana neşeyle. Uzun zamandır yazmaya alışık değildi: “Her sayfayı bir paragrafa, her paragrafı bir satıra indirgemek istiyorum. yazmak istiyorum Şiirler.”
Haklısın. Birinin bir dil türünde başarılı olması onun başka bir dilde başarılı olacağını garanti etmez; Teorik olarak bir şairden anı kitabı yazmasını istemek, bir balerinden rugby oynamasını istemekten daha anlamlı değildir. Ancak bazı dansçıların kalabalığın içinde muhteşem olduğu ortaya çıktı. İşte iki tane.
—Gregor
Bugünlerde pek çok insanın Sandburg'un şiirlerini okuduğundan emin değilim; kendisi uzun bir gölge oluşturamayacak kadar Whitman'ın gölgesinde kalmıştı ve onun halk dili ve yurttaşlık dürtüsü pek de eskimedi. Ancak Sandburg, hayatının büyük bir bölümünde (1878-1967) Amerika'nın en ünlü şairi olma konusunda meşru bir iddiaya sahipti; tarih Frost'u kazanan olarak taçlandırmış olsa da, dost canlısı rakibi Robert Frost'tan bile daha fazla.
Sandburg sadece bir şair değildi: Aynı zamanda bir gazete köşe yazarı, çocuk öyküleri yazarı ve İç Savaş sırasında Abraham Lincoln'ün biyografisi 1940'ta Pulitzer Ödülü'nü kazanan popüler bir tarihçiydi. “Prairie-Town Boy”, hayatının sonlarında yazdığı ve batı Illinois kasabası Galesburg'da İsveçli göçmenlerin oğlu olarak yetiştirilme tarzını anlatan “Always the Young Strangers” adlı anı kitabından orta sınıf okuyucuları için uyarlanmıştır. Biraz küflü uzun versiyonda, Sandburg'un günlük dil konusundaki yeteneğinin altını çizen çekici bir açık sözlülük ve sadelik var.
Genç Sandburg'un çocukluğunda Amerikan mitolojisinden izler vardır; bir süt vagonunda çalışır, mumble-peg ve sokak köşesinde beyzbol oynar; eski bir tuğladan yapılmış gölette yüzdüğü için başı belaya giriyor – ve ayrıca kitabın abartılı zafer havası yüzünden, ki bu da defalarca Sandburg'un öğrenme açlığına geri dönüyor:
Daha önce şöyle yazmıştı: “O kır kasabasında çocukluğumda, her türden parça parça eğitim aldım, bunların eğitimimin bir parçası olduğunu bilmeden, Galesburg'da gizemli insanlarla tanıştım.” bana göre ve daha sonra Shakespeare'i okuduğumda aynı kişilerin onun için de bir gizem olduğunu fark ettim. Hayvanlar ve bitkiler arasında benim için büyüsünü hiç kaybetmeyen pek çok küçük mucizeyle karşılaştım ve daha sonra bu mucizelerin Emerson, Thoreau ve Walt Whitman'da büyük ilgi uyandırdığını keşfettim. Batıl inançları, halk masallarını ve folkloru, genç bir Spalpeen iken, “bir erkek kardeşi” iken, onlar hakkında kitaplar okumadan çok önce öğrendim. Kitap ve okul dışında aldığım eğitimde büyük küçük herkesin payı vardı.”
İsterseniz okuyun: John D. Fitzgerald'ın My Ántonia, Horatio Alger, Woody Guthrie, Büyük Beyin kitapları
Şuradan temin edilebilir: Çeşitli yayıncıların çeşitli basımlarını olağan çevrimiçi kanallar aracılığıyla bulmak kolaydır, ancak daha da iyisi Ortabatı'daki bir kilise garaj satışında bunlara rastlamak olacaktır.
“Duyduklarınız Doğru: Bir Tanıklık ve Direniş Anıtı.” kaydeden Carolyn Forché
Kurgusal olmayan, 2019
Yaklaşık 50 yılda beş koleksiyona sahip olan Forché, en üretken şair değil, ancak söyleyecek bir şeyi olduğunda her zaman dinlemeye değerdir – güçlü bir askeri adamın unutulmaz imajını içeren tüyler ürpertici şiiri “Albay”ı düşünün. misafirlerinin önüne bir torba insan kulağı koyan.
Bu şiirin ilk satırı, Forché'nin 1978'de, 27 yaşındayken ve ülke iç savaşın eşiğindeyken El Salvador'a yaptığı bir dizi biçimlendirici geziyi gözden geçiren anı kitabının başlığını sağlıyor. Ölüm mangaları kırsal kesimde dolaşıyordu ve cesetler yol kenarlarına atılmıştı; Kitap, insan ölümünün “tatlı, mide bulandırıcı kokusunu” ve başı kesilmiş bir gövdenin keşfini çağrıştıran iki sayfalık bir sahneyle açılıyor; başı “uzakta, gözleri ve dudakları olmadan” yatıyordu. Forché, sahneyi, karakteristik olarak açık görüşlü ve mesafeli, ancak klinik kesinliği açısından şok edici bir cümleyle bitiriyor: “Bugün, insan kafasının yaklaşık iki buçuk kilo ağırlığında olduğunu öğreneceğim.”
Bu gezilerdeki rehberleri, CIA veya gerilla grupları veya askeri diktatörlük içindeki gruplar için çalıştığı söylenen bir kahve çiftçisi olan gizemli siyasi aktivist Leonel Gómez Vides'ti. Forché'yi, kuzeni şair Claribel Alegría'nın bir eserini tercüme ettikten sonra El Salvador'a gelmesi için görevlendirmişti, ancak bu isteğinin nedenleri ne okuyucu ne de Forché'nin kendisi için tam olarak açık değil. Ancak bu deneyim hayatının geri kalanını şekillendirecektir.
Leonel bir noktada “Beni dinle” dedi. “Dünyayı olduğu gibi görebilmeli, nasıl bir araya getirildiğini görebilmeli ve gördüklerini söyleyebilmeli ve öfkelenebilmelisiniz.”
Eğer “Duydukların Doğrudur”da öfke varsa, kaynamak yerine daha da kaynar; Bu bir öfkeye dönüş anısı değil. Ancak kitap yoğun tehditlerle, ahlaki aciliyetle ve üstü kapalı olarak dikkat edilmesi yönündeki emirlerle doludur.
İsterseniz okuyun: Graham Greene, Roberto Bolaño, Joan Didion'un “Salvador”u, John Hersey'in “Hiroşima”sı
Şuradan temin edilebilir: Herhangi bir iyi kitapçı veya kütüphane; veya Forché'nin anlatıcı olduğu sesli kitap olarak
Neden gitmiyorsun …
Haberler kitaplarına veya okuma önerilerimize daha fazla dalın.
Okuduklarınızı beğendiyseniz lütfen başkalarına da tavsiye etmeyi düşünün. Buradan kayıt olabilirsiniz. Abonelere özel tüm bültenlerimize buradan göz atın.
Dostça bir hatırlatma: Kitaplar için yerel kütüphanenizi kontrol edin! Birçok kütüphane, kopyaları çevrimiçi olarak rezerve etme seçeneğini sunar.
Kısa bir süre önce, bir kitap partisinde (evet, hâlâ varlar), tanınmış bir şairle (hala varlar) sohbet ettim, o da bana editörünün ısrarı üzerine anıları üzerinde çok çalıştığını söyledi. .
Bu nasıl çalışıyor? Diye sordum.
“Ah, bundan nefret ediyorum!” dedi bana neşeyle. Uzun zamandır yazmaya alışık değildi: “Her sayfayı bir paragrafa, her paragrafı bir satıra indirgemek istiyorum. yazmak istiyorum Şiirler.”
Haklısın. Birinin bir dil türünde başarılı olması onun başka bir dilde başarılı olacağını garanti etmez; Teorik olarak bir şairden anı kitabı yazmasını istemek, bir balerinden rugby oynamasını istemekten daha anlamlı değildir. Ancak bazı dansçıların kalabalığın içinde muhteşem olduğu ortaya çıktı. İşte iki tane.
—Gregor
Bugünlerde pek çok insanın Sandburg'un şiirlerini okuduğundan emin değilim; kendisi uzun bir gölge oluşturamayacak kadar Whitman'ın gölgesinde kalmıştı ve onun halk dili ve yurttaşlık dürtüsü pek de eskimedi. Ancak Sandburg, hayatının büyük bir bölümünde (1878-1967) Amerika'nın en ünlü şairi olma konusunda meşru bir iddiaya sahipti; tarih Frost'u kazanan olarak taçlandırmış olsa da, dost canlısı rakibi Robert Frost'tan bile daha fazla.
Sandburg sadece bir şair değildi: Aynı zamanda bir gazete köşe yazarı, çocuk öyküleri yazarı ve İç Savaş sırasında Abraham Lincoln'ün biyografisi 1940'ta Pulitzer Ödülü'nü kazanan popüler bir tarihçiydi. “Prairie-Town Boy”, hayatının sonlarında yazdığı ve batı Illinois kasabası Galesburg'da İsveçli göçmenlerin oğlu olarak yetiştirilme tarzını anlatan “Always the Young Strangers” adlı anı kitabından orta sınıf okuyucuları için uyarlanmıştır. Biraz küflü uzun versiyonda, Sandburg'un günlük dil konusundaki yeteneğinin altını çizen çekici bir açık sözlülük ve sadelik var.
Genç Sandburg'un çocukluğunda Amerikan mitolojisinden izler vardır; bir süt vagonunda çalışır, mumble-peg ve sokak köşesinde beyzbol oynar; eski bir tuğladan yapılmış gölette yüzdüğü için başı belaya giriyor – ve ayrıca kitabın abartılı zafer havası yüzünden, ki bu da defalarca Sandburg'un öğrenme açlığına geri dönüyor:
Daha önce şöyle yazmıştı: “O kır kasabasında çocukluğumda, her türden parça parça eğitim aldım, bunların eğitimimin bir parçası olduğunu bilmeden, Galesburg'da gizemli insanlarla tanıştım.” bana göre ve daha sonra Shakespeare'i okuduğumda aynı kişilerin onun için de bir gizem olduğunu fark ettim. Hayvanlar ve bitkiler arasında benim için büyüsünü hiç kaybetmeyen pek çok küçük mucizeyle karşılaştım ve daha sonra bu mucizelerin Emerson, Thoreau ve Walt Whitman'da büyük ilgi uyandırdığını keşfettim. Batıl inançları, halk masallarını ve folkloru, genç bir Spalpeen iken, “bir erkek kardeşi” iken, onlar hakkında kitaplar okumadan çok önce öğrendim. Kitap ve okul dışında aldığım eğitimde büyük küçük herkesin payı vardı.”
İsterseniz okuyun: John D. Fitzgerald'ın My Ántonia, Horatio Alger, Woody Guthrie, Büyük Beyin kitapları
Şuradan temin edilebilir: Çeşitli yayıncıların çeşitli basımlarını olağan çevrimiçi kanallar aracılığıyla bulmak kolaydır, ancak daha da iyisi Ortabatı'daki bir kilise garaj satışında bunlara rastlamak olacaktır.
“Duyduklarınız Doğru: Bir Tanıklık ve Direniş Anıtı.” kaydeden Carolyn Forché
Kurgusal olmayan, 2019
Yaklaşık 50 yılda beş koleksiyona sahip olan Forché, en üretken şair değil, ancak söyleyecek bir şeyi olduğunda her zaman dinlemeye değerdir – güçlü bir askeri adamın unutulmaz imajını içeren tüyler ürpertici şiiri “Albay”ı düşünün. misafirlerinin önüne bir torba insan kulağı koyan.
Bu şiirin ilk satırı, Forché'nin 1978'de, 27 yaşındayken ve ülke iç savaşın eşiğindeyken El Salvador'a yaptığı bir dizi biçimlendirici geziyi gözden geçiren anı kitabının başlığını sağlıyor. Ölüm mangaları kırsal kesimde dolaşıyordu ve cesetler yol kenarlarına atılmıştı; Kitap, insan ölümünün “tatlı, mide bulandırıcı kokusunu” ve başı kesilmiş bir gövdenin keşfini çağrıştıran iki sayfalık bir sahneyle açılıyor; başı “uzakta, gözleri ve dudakları olmadan” yatıyordu. Forché, sahneyi, karakteristik olarak açık görüşlü ve mesafeli, ancak klinik kesinliği açısından şok edici bir cümleyle bitiriyor: “Bugün, insan kafasının yaklaşık iki buçuk kilo ağırlığında olduğunu öğreneceğim.”
Bu gezilerdeki rehberleri, CIA veya gerilla grupları veya askeri diktatörlük içindeki gruplar için çalıştığı söylenen bir kahve çiftçisi olan gizemli siyasi aktivist Leonel Gómez Vides'ti. Forché'yi, kuzeni şair Claribel Alegría'nın bir eserini tercüme ettikten sonra El Salvador'a gelmesi için görevlendirmişti, ancak bu isteğinin nedenleri ne okuyucu ne de Forché'nin kendisi için tam olarak açık değil. Ancak bu deneyim hayatının geri kalanını şekillendirecektir.
Leonel bir noktada “Beni dinle” dedi. “Dünyayı olduğu gibi görebilmeli, nasıl bir araya getirildiğini görebilmeli ve gördüklerini söyleyebilmeli ve öfkelenebilmelisiniz.”
Eğer “Duydukların Doğrudur”da öfke varsa, kaynamak yerine daha da kaynar; Bu bir öfkeye dönüş anısı değil. Ancak kitap yoğun tehditlerle, ahlaki aciliyetle ve üstü kapalı olarak dikkat edilmesi yönündeki emirlerle doludur.
İsterseniz okuyun: Graham Greene, Roberto Bolaño, Joan Didion'un “Salvador”u, John Hersey'in “Hiroşima”sı
Şuradan temin edilebilir: Herhangi bir iyi kitapçı veya kütüphane; veya Forché'nin anlatıcı olduğu sesli kitap olarak
Neden gitmiyorsun …
Şair Patricia Lockwood'un, evli bir Katolik rahip ve “öğrencilerinin kafasına doğrudan tebeşir parçaları ve anahtarlar fırlatmak” gibi sorgulanabilir pedagojik yöntemleri olan bir öğretmen olan, hayattan daha büyük olan babası hakkındaki komik anı kitabı “Rahip Baba”yı okurken kendinizi kutsayın. ”? (“Günümüzde buna izin verilmiyor” diye itiraf ediyor Lockwood, “ama o zamanlar ebeveynler onu gerçekten arar ve kendilerinden nefret eden berbat oğullarına karşı sert davrandığı için ona teşekkür ederdi.”)
AO Scott'un Frank O'Hara'nın “Seninle Kola İçmek” adlı şiirini yakından okumasını okuyun ve ardından Brad Gooch'un biyografisi ve Ada Calhoun'un “Also a Poet” adlı anı kitabıyla O'Hara'nın derinliklerine dalın.
Şair JD McClatchy'nin edebi alıntılardan ve çeşitli şeylerden oluşan “günlük kitabı”, diğer yazarların okuma anılarına benzeyen “Tatlı Hırsızlık”a mı göz atıyorsunuz?
Haberler kitaplarına veya okuma önerilerimize daha fazla dalın.
Okuduklarınızı beğendiyseniz lütfen başkalarına da tavsiye etmeyi düşünün. Buradan kayıt olabilirsiniz. Abonelere özel tüm bültenlerimize buradan göz atın.
Dostça bir hatırlatma: Kitaplar için yerel kütüphanenizi kontrol edin! Birçok kütüphane, kopyaları çevrimiçi olarak rezerve etme seçeneğini sunar.