amerikali
Aktif Üye
Bay Gold, 1960 yılında San Francisco’ya yerleşti ve zamanını kurgu, gazetecilik ve çeşitli üniversitelerdeki kısa öğretmenlik görevlerine ayırdı. Orta romanları arasında, bir banka soyan asi bir Berkeley öğrencisini konu alan “Büyük Amerikan İkramiyesi” (1969) ve bir adamın üç kadınla romantik ilişkisini konu alan “Sihirbaz Swiftie” (1974) yer alıyordu.
O (1980), Gerçek Aşk (1982), Kırk Yaşında Bir Kız (1986) ve Beni Seviyormuş Gibi Kolumu Aldı (1997) gibi daha sonraki romanlarında bu konuya geri döndü. ama yaşlı bir adamın aşka ve onun tuzaklarına dair anlayışıyla. Örneğin “O”nun hâlâ aşık olan kahramanı, karısının mutsuzluğunu duyurmasıyla krize girer. A Girl of Forty’nin Kaliforniyalı kahramanı, ergenlik dönemi bittiğinde romantizmin yeni kurallarını çözmeye çalışıyor.
1953’ten itibaren Bay Gold, Haiti’de vakit geçirdi, 1955’e kadar ailesiyle birlikte yaşadı ve daha sonra onları sık sık ziyaret etti; bu deneyim, 1991’de “Dünyanın En İyi Kabusu: Haiti’de Bir Yaşam” başlıklı izlenimci bir röportaj kitabının ortaya çıkmasına yol açtı.
“Rüyalardan ve kabuslardan çok şey yazardım; rüyalar çünkü onlardan keyif aldım ve kabuslar da onları kontrol etmek içindi” dedi Saturday Review’a 1963’te romanlarıyla ilgili bir tartışmada. “Hala bunun bir unsuru var. Dünyayı bu şekilde tanıyorum.”
3 Eylül’de Bay Gold, 70. yıldönümünü kutlamak için San Francisco’daki saygın City Lights kitabevinde (yakınlarda, Russian Hill bölgesinde yaşıyordu) bir şiir okumasına katıldı. İki gün sonra Scribner, Bay Gold’un “24. Sayfadaki Diğer Haberler” başlıklı bir şiirini içeren “2023’ün En İyi Amerikan Şiiri”ni yayınladı.
Tamamı şöyle yazıyor:
Bu gün ünlü biri ölecek,
Benim günüm,
Ve gazete şunu bildirecek:
“Daha fazla ölüm ilanı 24. sayfada.”
Bazılarının merakı için,
bazılarının pişmanlığı,
ve birkaç kişinin acısı.
Bu birkaç kişi önemli,
O halde güzel bir yürüyüşe çık
Marin Burnu’nda
yorgun ve yıpranmış bir dağın gölgesinde
(hala yeşil! hâlâ kokulu!
çam ve nakledilen okaliptüs ile,
ve en önemlisi: hala orada!),
az sayıda kişinin çöp toplamasından gurur duyduğum yer,
ama bırak küllerim rüzgâra karşı yağsın,
ve uçup gittiğimi hatırla.
Bernard Mokam raporlamaya katkıda bulunmuştur.
O (1980), Gerçek Aşk (1982), Kırk Yaşında Bir Kız (1986) ve Beni Seviyormuş Gibi Kolumu Aldı (1997) gibi daha sonraki romanlarında bu konuya geri döndü. ama yaşlı bir adamın aşka ve onun tuzaklarına dair anlayışıyla. Örneğin “O”nun hâlâ aşık olan kahramanı, karısının mutsuzluğunu duyurmasıyla krize girer. A Girl of Forty’nin Kaliforniyalı kahramanı, ergenlik dönemi bittiğinde romantizmin yeni kurallarını çözmeye çalışıyor.
1953’ten itibaren Bay Gold, Haiti’de vakit geçirdi, 1955’e kadar ailesiyle birlikte yaşadı ve daha sonra onları sık sık ziyaret etti; bu deneyim, 1991’de “Dünyanın En İyi Kabusu: Haiti’de Bir Yaşam” başlıklı izlenimci bir röportaj kitabının ortaya çıkmasına yol açtı.
“Rüyalardan ve kabuslardan çok şey yazardım; rüyalar çünkü onlardan keyif aldım ve kabuslar da onları kontrol etmek içindi” dedi Saturday Review’a 1963’te romanlarıyla ilgili bir tartışmada. “Hala bunun bir unsuru var. Dünyayı bu şekilde tanıyorum.”
3 Eylül’de Bay Gold, 70. yıldönümünü kutlamak için San Francisco’daki saygın City Lights kitabevinde (yakınlarda, Russian Hill bölgesinde yaşıyordu) bir şiir okumasına katıldı. İki gün sonra Scribner, Bay Gold’un “24. Sayfadaki Diğer Haberler” başlıklı bir şiirini içeren “2023’ün En İyi Amerikan Şiiri”ni yayınladı.
Tamamı şöyle yazıyor:
Bu gün ünlü biri ölecek,
Benim günüm,
Ve gazete şunu bildirecek:
“Daha fazla ölüm ilanı 24. sayfada.”
Bazılarının merakı için,
bazılarının pişmanlığı,
ve birkaç kişinin acısı.
Bu birkaç kişi önemli,
O halde güzel bir yürüyüşe çık
Marin Burnu’nda
yorgun ve yıpranmış bir dağın gölgesinde
(hala yeşil! hâlâ kokulu!
çam ve nakledilen okaliptüs ile,
ve en önemlisi: hala orada!),
az sayıda kişinin çöp toplamasından gurur duyduğum yer,
ama bırak küllerim rüzgâra karşı yağsın,
ve uçup gittiğimi hatırla.
Bernard Mokam raporlamaya katkıda bulunmuştur.