amerikali
Üye
Sevgili okuyucular,
Bir süre önce dikenli bir taç bitkisi buldum (Sütleğen milii) binamızdaki çöp kutularının yanında. Tesis bir zamanlar muhteşemdi ama sızan yaralar ve buruşmuş uzuvlarla kritik durumda kalmıştı. Onu yeniden yerleştirdim ve triyaj yaptım. Bitki buna “Küçük Terör Dükkanı” hızında genişleyerek ve dokunaçlarını fırlatarak, ben dahil yoldan geçen herkesi öldürücü dikenlerle bıçaklayarak karşılık verdi. Sütleğen milii sevebileceğiniz ama asla sevemeyeceğiniz bir bitkidir.
Kitaplar aynı kalitede karakterlerle doludur. (Hayat böyle.) Aşağıda asla birlikte bira içmek istemeyeceğiniz bazı karşı konulamaz karakterler var.
—Molly
Bu kısa roman, farklı meydan okuma türlerini konu alan bir çalışmadır: Annelerine meydan okuyan kızlar, işverenlerine meydan okuyan çalışanlar, mantığa meydan okuyan çocuklar. Lucy Josephine Potter, zengin bir çift ve onların dört çocuğunun yanında bakıcı olarak çalışmak üzere 19 yaşında Batı Hint Adaları'ndan Manhattan'a gelir. Zekalarının ışını 200.000 lümen aralığındadır; Birkaç hafta içinde, mutsuz evli çift hakkında genel bir bakış elde etti, çocuklarını büyüledi ve bu aileye dahil olmayı ne kadar istediğini tam olarak açıkladı. (Fazla değil.)
Çiftin karısı heyecanla Lucy'yi nergisleri ilk kez görmeye götürdüğünde, genç kadının tepkisi tipik olarak, hatta kelimenin tam anlamıyla kesme yönünde olur: Lucy'nin dürtüsü bir tırpan bulup hepsini kesmektir. “Aynı anda yiyecek ve giyecek bir şeye benziyorlardı; çok güzel görünüyorlardı; Karmaşık ve gereksiz bir fikri silmek için tasarlanmış gibi görünüyorlardı.”
İsterseniz okuyun: Tartışma sırasında kapıyı çarpan Patrick Süskind'in “Güvercin” filmi sinemadan ayrılırken,
Şuradan temin edilebilir: Macmillan ve muhtemelen en yakın kütüphane
“Her zamanki gibi kaos: Rainer Werner Fassbinder hakkında konuşmalar” Juliane Lorenz'in editörlüğünü yaptığı; Çeviren: Christa Armstrong ve Maria Pelikan
Röportajlar, 1997 (bu çeviride)
Bu, merhum film yapımcısı Rainer Werner Fassbinder'in arkadaşları ve meslektaşlarıyla yapılan röportajların ve onun yakın çalışma arkadaşı ve onu ölü bulan kişi Juliane Lorenz'in yürüttüğü birçok konuşmanın bir koleksiyonudur. Bu son ayrıntıdan bahsediyorum çünkü bu konuşmaların ne kadar samimi olabileceğine dair bir fikir veriyor, bazen “Bunu dinlememeliyim” gibi sahte bir nezaketle sayfadan fiziksel olarak bakışlarımı başka yöne çevirdiğim noktaya kadar. .
Kısmen bu siğiller nedeniyle, “Kaos” son derece sevimli ama sevimsiz bir kişinin şimdiye kadar bir şarkı sözüne kendini adamış en iyi 360 derecelik portresi olabilir. Fassbinder inatçı bir işkolik, öfke nöbetleri geçiren bir yürümeye başlayan çocuk, talepkar bir patron, yorulmak bilmeyen bir düğme itici ve her şeyi fark eden bir sanatçı olarak karşımıza çıkıyor. Kitapta sorulan sorulardan biri şu: “Bunu ben mi yaptım?” [Fassbinder] Filmler istediği gibi olsun diye insanlara işkence mi edeceksin? Yoksa filmleri insanlara işkence etmek için mi yaptı?” (“Keşke geriye dönüp bakabilseydiniz,” diye başlıyor cevap.)
İsterseniz okuyun: Sinir krizi geçiren insanları konu alan filmler, Manny Farber, payetler, günümüzün en iyi film eleştirmenlerinden biri olan David Ehrlich'in yazıları
Şuradan temin edilebilir: Kullanılmış kitapçılara (çevrimiçi veya başka türlü) göz atın veya eBay'e göz atın
Neden gitmiyorsun …
Haberler kitaplarına veya okuma önerilerimize daha fazla dalın.
Okuduklarınızı beğendiyseniz lütfen başkalarına da tavsiye etmeyi düşünün. Buradan kayıt olabilirsiniz. Abonelere özel tüm bültenlerimize buradan göz atın.
Dostça bir hatırlatma: Kitaplar için yerel kütüphanenizi kontrol edin! Birçok kütüphane, kopyaları çevrimiçi olarak rezerve etme seçeneğini sunar.
Bir süre önce dikenli bir taç bitkisi buldum (Sütleğen milii) binamızdaki çöp kutularının yanında. Tesis bir zamanlar muhteşemdi ama sızan yaralar ve buruşmuş uzuvlarla kritik durumda kalmıştı. Onu yeniden yerleştirdim ve triyaj yaptım. Bitki buna “Küçük Terör Dükkanı” hızında genişleyerek ve dokunaçlarını fırlatarak, ben dahil yoldan geçen herkesi öldürücü dikenlerle bıçaklayarak karşılık verdi. Sütleğen milii sevebileceğiniz ama asla sevemeyeceğiniz bir bitkidir.
Kitaplar aynı kalitede karakterlerle doludur. (Hayat böyle.) Aşağıda asla birlikte bira içmek istemeyeceğiniz bazı karşı konulamaz karakterler var.
—Molly
Bu kısa roman, farklı meydan okuma türlerini konu alan bir çalışmadır: Annelerine meydan okuyan kızlar, işverenlerine meydan okuyan çalışanlar, mantığa meydan okuyan çocuklar. Lucy Josephine Potter, zengin bir çift ve onların dört çocuğunun yanında bakıcı olarak çalışmak üzere 19 yaşında Batı Hint Adaları'ndan Manhattan'a gelir. Zekalarının ışını 200.000 lümen aralığındadır; Birkaç hafta içinde, mutsuz evli çift hakkında genel bir bakış elde etti, çocuklarını büyüledi ve bu aileye dahil olmayı ne kadar istediğini tam olarak açıkladı. (Fazla değil.)
Çiftin karısı heyecanla Lucy'yi nergisleri ilk kez görmeye götürdüğünde, genç kadının tepkisi tipik olarak, hatta kelimenin tam anlamıyla kesme yönünde olur: Lucy'nin dürtüsü bir tırpan bulup hepsini kesmektir. “Aynı anda yiyecek ve giyecek bir şeye benziyorlardı; çok güzel görünüyorlardı; Karmaşık ve gereksiz bir fikri silmek için tasarlanmış gibi görünüyorlardı.”
İsterseniz okuyun: Tartışma sırasında kapıyı çarpan Patrick Süskind'in “Güvercin” filmi sinemadan ayrılırken,
Şuradan temin edilebilir: Macmillan ve muhtemelen en yakın kütüphane
“Her zamanki gibi kaos: Rainer Werner Fassbinder hakkında konuşmalar” Juliane Lorenz'in editörlüğünü yaptığı; Çeviren: Christa Armstrong ve Maria Pelikan
Röportajlar, 1997 (bu çeviride)
Bu, merhum film yapımcısı Rainer Werner Fassbinder'in arkadaşları ve meslektaşlarıyla yapılan röportajların ve onun yakın çalışma arkadaşı ve onu ölü bulan kişi Juliane Lorenz'in yürüttüğü birçok konuşmanın bir koleksiyonudur. Bu son ayrıntıdan bahsediyorum çünkü bu konuşmaların ne kadar samimi olabileceğine dair bir fikir veriyor, bazen “Bunu dinlememeliyim” gibi sahte bir nezaketle sayfadan fiziksel olarak bakışlarımı başka yöne çevirdiğim noktaya kadar. .
Kısmen bu siğiller nedeniyle, “Kaos” son derece sevimli ama sevimsiz bir kişinin şimdiye kadar bir şarkı sözüne kendini adamış en iyi 360 derecelik portresi olabilir. Fassbinder inatçı bir işkolik, öfke nöbetleri geçiren bir yürümeye başlayan çocuk, talepkar bir patron, yorulmak bilmeyen bir düğme itici ve her şeyi fark eden bir sanatçı olarak karşımıza çıkıyor. Kitapta sorulan sorulardan biri şu: “Bunu ben mi yaptım?” [Fassbinder] Filmler istediği gibi olsun diye insanlara işkence mi edeceksin? Yoksa filmleri insanlara işkence etmek için mi yaptı?” (“Keşke geriye dönüp bakabilseydiniz,” diye başlıyor cevap.)
İsterseniz okuyun: Sinir krizi geçiren insanları konu alan filmler, Manny Farber, payetler, günümüzün en iyi film eleştirmenlerinden biri olan David Ehrlich'in yazıları
Şuradan temin edilebilir: Kullanılmış kitapçılara (çevrimiçi veya başka türlü) göz atın veya eBay'e göz atın
Neden gitmiyorsun …
Ann-Margret'in “Ziyaret etmek için güzel bir dünya ama yaşamak için değil” şarkı sözlerini hırladığında, özellikle alaycı bir Y kuşağı astrologunun düşüncelerinden bahsetmediğini unutmayın – ama bu ifade ne kadar da geçerli!
Söylemek Oink Frederick Seidel'in neredeyse 300 sayfası karşısında küçük bir domuz ne kadar mutlu?
Norman Rush'ın Mating'indeki (Keşke üç kat daha uzun olsaydı) 496 sayfalık romanın anlatıcısı gibi monomanyak Nelson Denoon'u fışkırtmak için her türlü mantığa karşı mı çıkacaksınız?
Haberler kitaplarına veya okuma önerilerimize daha fazla dalın.
Okuduklarınızı beğendiyseniz lütfen başkalarına da tavsiye etmeyi düşünün. Buradan kayıt olabilirsiniz. Abonelere özel tüm bültenlerimize buradan göz atın.
Dostça bir hatırlatma: Kitaplar için yerel kütüphanenizi kontrol edin! Birçok kütüphane, kopyaları çevrimiçi olarak rezerve etme seçeneğini sunar.