Ulusal tekvandocu Kübra Dağlı, FANATİK’e konuştu: ‘Erkek sporu’ algısını yıktım

BOTR

Aktif Üye
Dünya ve Avrupa şampiyonlukları sahibi, ulusal tekvandocu ve Red Bull atleti Kübra Dağlı, FANATİK’e özel açıklamalarda bulundu.

Dağlı, spora başlama kıssasını anlattı ve başarılarıyla önyargıları tek tek kırdığını söylemiş oldu.

Lunaparktaki boks makinesi tekmelerinden nasibini aldı, gücüne makine dayanamadı bozuldu… Ne söylemek istersin?

Bir sefer benim babam boksör. Yumruk da atabilirdim lakin kendi branşıma uydurdum. Beklemediğim bir biçimde oldu.

Gerçekleştirmek istediğin bir hayalin var mı?

Dünya Şampiyonası’nda fark yaratak şampiyon olmak ve her geçen gün kendimden daha düzgün olmak istiyorum. bundan evvelki günden daha yeterli olmak istiyorum. Spor mesleğim bittikten daha sonra benim üzere bir dünya şampiyonu da yetiştirmek istiyorum.

Seninle ilgili yıktığın en büyük önyargı hangisiydi?

Başlı başına tekvandoya başlamam insanların önyargısıyla karşılaştım. ‘Kız kısmı spor mu yapar?’ ve ‘Bu erkek sporu’ diye başladılar önden. Ben tekvandoya başladım daha sonrasında ‘Devam etme, bacakların yamulur, seni alan olmaz’ demeye başladılar. daha sonrasında başarılı olmaya başladım, ‘Şansı yaver gitti’ dediler. İkinci sefer Avrupa şampiyonu oldum, bu defa ekip olarak Emirhan’la şampiyon olduk. Bu sefer de ‘Kız işte tek başına yapamadı, Emirhan yardımıyla şampiyon oldu’ demeye başladılar. Akabinde dünya şampiyonu oldum, ‘Başörtülü nasıl şampiyon oldun?’ ve ‘Vay be artık biz de yapalım, ön yargımızı kırdın’ demeye başladılar. Daima bir mazeretleri var insanların lakin başarılarımla onların önyargılarını kırdım. Kendim de biraz önyargılıyım aslında. Bir işe girmeden, ‘Ben bunu yapabilir miyim?’ derim daima, kendime güvenemem o an tahminen lakin yapabilmek için de tüm gücümü veririm. Aslında dehşetlerim beni cesaretleniyor.

En beğendiğin atlet kim?

Tekvandocuyum, tekvando da Kore’nin cet sporu. Kore’de bakış açısı ve başarılarıyla Koreli sportmen ve ayrıyeten o da Red Bull sportmeni Shin Min Cheol’ü beğeniyorum. Çok farklı bir sportmen. Hem karakteriyle epey düzgün tıpkı vakitte tekvandosuyla epeyce güzel. Tahminen tekvandoda ondan daha yeterli sportmenler var fakat o bir kelamıyla insanları ikna edebilir.


Kariyerindeki kırılma anı hangisi?

2014’te Meksika’da dünya ikincisi olmuştum lakin bu biçimde güya ben dünya şampiyonu olmuşum üzere rakiplerim ve öteki beşerler benimle fotoğraf çekilmeye başladılar. Orada kendi kendime, ‘Ben dünya şampiyonu olmadım ki…’ dedim. Ancak sanırım orada bir ışık verdim insanlara. Genel olarak bakacak olursak dünya şampiyonluğum kırılma anı diyebilirim. Olay epeyce öbür yerlere geldi. Kendimi bu biçimde daha net bir atlet olarak görmeye başladım ve ‘Eyvah artık başlıyor asıl maraton’ dedim. Dünya şampiyonluğu öncesinde açtım, o gayeyle çalışıyordum, şampiyon olduktan daha sonra ise artık orada kalmam lazım, yerimi müdafaam lazım diye düşündüm. Beklentiler artmıştı zira, daha fazlaca çalışmalıydım. Dayanak gördüm epeyce lakin epeyce da köstek olan oldu. Spor hayatımın başından bu yana benim kadar tenkit alıp da hâlâ devam eden hayli kişi yoktur.

en çok kimlerden takviye gördün?

normal olarak birinci vakit içinderda ailemden. Babam atlet esasen. İkinci olarak antrenörüm, hatta ben onu da ailemin içine koyuyorum. Bana fazlaca emek verdi, benimle birebir anda kalktı, tıpkı anda yedi, birebir anda yattı. Ekstradan vakit ayırdı bana. Hasret hocamla tanışmasaydım tahminen bu muvaffakiyetleri elde edemezdim. Birebir biçimde grup arkadaşım Emirhan Muran. Birden fazla başarıyı bir arada elde ediyoruz, birebir anda egzersiz yapıyoruz. Destekçilerim, sponsorlarım… Onlar olmasa tahminen bir vakit daha sonra sporu bırakmak zorunda kalırdım, maddi manada dayanak gerekiyor. Red Bull Türkiye bana epey takviye oldu, teşekkür ediyorum. Bana gelip, ‘Abla spor yapmak istiyorum fakat ailem müsaade vermiyor’ şikayetiyle gelenler var. ‘Kız kısmı spor mu yapar?’ kanısı hakim. Tam karşıtı asıl o kızı başlatacaksın spora, kendine özgüveni olsun, kendini koruyabilsin. Spor evvel beşere kendini terbiye etmeyi öğretir. Ailelere sesleniyorum, çocuklar spora başlasın.

2022 yılı nasıl geçti?

Çok yeterli başladım seneye. Dünya şampiyonluğunu yinedan almaya niyetliydim. Sabah 5’te falan kalkıp sıkı sıkı çalışıyorum. Dünya Şampiyonası, Nisan’da olacaktı. Artık vakit yaklaşırken, ulusal ekip olarak kampa girmemiz lazım ancak ses seda yok. Bir baktık Dünya Şampiyonası’na gidilmeme sonucu alınmış. Federasyon bu sonucu alıyor ve sebebini koronavirüsten dolayı karantina mühletinin uzayacağına ve birebir vakitte bütçenin yetmediğine dair bir açıklamayla duyurdu. halbuki karantinadan muaf dokümanı vardı, karantinaya girmeyecektik. Gitmeme sonucu alınınca o denli bir yıkıldım ki… Bu bir defa de olmadı, 3-4 sefer gidilmedi. Bir atletin kendini gösterdiği yer bu platformlar. O kadar da emek verip, başarılı olduğumuz biçimde orada olamamak, ülkemizi temsil edememek üzücü. Türkiye Şampiyonası’nda iki altın madalya kazandım, Dünya Şampiyonası’ndan evvel olsa ben gidecektim oraya. En son bizi 2016’da Dünya Şampiyonası’na götürdüler, her yerde duyurmaya çalışıyoruz. Atletler sporu bu biçimde bırakıyor, ‘Milli atletleri şampiyonaya götürmüyorlar, biz nasıl gidelim?’ diyerek bırakıyorlar. Umarım bu cümlelerim gereken yerlere ulaşır.

Okumaya devam et...