dunyadan
Aktif Üye
Sevgili okuyucular,
Bırakın okumaya zorlamayı, yazmayı bile yorucu nedenlerden ötürü, geçen ay bekleme odalarında çok zaman geçirdim. Bu odalardan birinde, beklemenin bir paradoksunu (öfkeyle) düşünmeye başladım: sefaletinizden kaçmak için kendinizi sarmanız gerekiyor başka bir şeyde, ama yine de bekleme durumu dikkatin dağılmasını engeller çünkü beklemenin kendisi her şeyi tüketen bir aktivitedir – A ve Omega sorularının hakim olduğu bir aktivite: “Ne kadar süredir bekliyorum?” ve “Ne kadar süredir beklemem gerekiyor?” Beklemek?”
Ancak bekleyiş sona erdikten sonra paradoksu parçalayabilecek bir değil iki kitapla karşılaştım. D’oh. Aşağıdaki başlıklar eğlenceli ve bölümler halindedir ve parçalar halinde tüketilmesi kolaydır; Keşke zamanda geriye gidip bunları çantama koyabilseydim. Ah, çok geç. Ama senin için değil!
Başparmaklarınızı çevirerek eğlenin,
Molly
“Bouvard ve Pecuchet” kaydeden Gustave Flaubert
İlk olarak 1881’de yayınlanan kurgu
Bazıları Ulusal Kitap Ödülü’nü veya Nobel Edebiyat Ödülü’nü yılın kitapla ilgili en büyük olayı olarak görebilir, ancak benim için bu, Flaubert’in 19. yüzyıldan kalma Aptal ve Avanak’ın bir önbölümünü yazdığının keşfiydi. Bunun öncüsü “Bouvard ve Pécuchet”… etkisi şok ediciydi… aralıksız kahkahalar.
Bu pikaresk bir roman, dolayısıyla olay örgüsü daha az bir hikaye ve daha çok bir spagetti draması, ama işte burada: İki orta yaşlı Parisli aptal 1838’de buluşur ve çok iyi arkadaş olurlar. İkisi bilgi tutkusunu paylaşıyor ve onu koruma veya uygulama konusundaki yetersizlikleri paylaşıyor. İçlerinden birine aniden bir paket para miras kalır ve ikisi de ofisteki işlerinden ayrılarak küçük bir Norman köyüne taşınırlar – “Ne istersek yaparız!” Sakal bırakacağız!” – burada kendilerini çeşitli uğraşlarda ustalaşmaya adarlar. : bahçıvanlık, hayvancılık, arkeoloji, kimya, jeoloji, politika. Tüm girişimler felaketle sonuçlanır. Bu, burjuva aptallığının ve kendini geliştirme pratiğinin ve belki de kişinin sürekli olarak geliştirmesi gereken “benlik” kavramının asabi ama sevgi dolu bir alayıdır.
Flaubert romanı bitirmeden öldü ve bir yazarı gerçekten öldürebilecek bir projeye benziyor: abartılı, gerçeklerle dolu, inançlarla dolu.
İsterseniz okuyun: Vladimir Nabokov’un “Pnin”i Elif Batuman, güçlü duygulara kapılır, felaket gibi davranır ve yılmaz
Şuradan temin edilebilir: Kütüphaneniz veya yerel kitapçınız. Mark Polizzotti’nin daha yeni bir çevirisi (yukarıdaki kopyamdan) 2005’te yayınlandı ve çok iyi.
Bu durumda bir kitabı kesinlikle kapağına göre değerlendirebilirsiniz. Bu kabarcık harfler yalan söylemez; “Cumartesi Sabahını İcat Eden Adam” her şeyin üstünde Eğlence.
Derlenen parçalar ilk olarak Harper’s ve The Atlantic’te yayınlandı ve konular arasında net bir çizgi yok; bunlar arasında oyuncak endüstrisi, çok düzeyli pazarlama, ticari dergiler, süregelen çalışan eş fenomeni, Beatles fandomu, fotokopi ve inovasyon Dondurulmuş gıdalar David Owen’ın fazlasıyla yeterli olan ilgisi dışında. Kendisi çok esprili bir gözlemcidir; denemelerin ilk günlerinden beri denemeciler için çekici bir niteliktir.
En keyifli eser (ve zorlu bir rekabet) Owen’ın, işi toplantı planlamak olan kişilerin katıldığı bir toplantıya katılmak üzere St. Güneş’in aynı tarafındaki dokuz gezegenden biri – kozmik alametle karıncalanıyor.” Hiç öyle mi?
İsterseniz okuyun: İş fikirleri düşünmek, Wikipedia’nın yabani köşelerinde dolaşmak, yabancılarla konuşmak, “Jeopardy!”
Şuradan temin edilebilir: Yerel antika mağazanıza göz atın veya eBay’e göz atın. Bu kopyanın baskısı tükenmiş gibi görünüyor, ancak kopyalar dolaşımda.
Neden gitmiyorsun …
Haberler kitaplarına veya okuma önerilerimize daha fazla dalın.
Okuduklarınızı beğendiyseniz lütfen başkalarına da tavsiye etmeyi düşünün. Buradan kayıt olabilirsiniz. Abonelere özel tüm bültenlerimize buradan göz atın.
Dostça bir hatırlatma: Kitaplar için yerel kütüphanenizi kontrol edin! Birçok kütüphane, kopyaları çevrimiçi olarak rezerve etme seçeneğini sunar.
Bırakın okumaya zorlamayı, yazmayı bile yorucu nedenlerden ötürü, geçen ay bekleme odalarında çok zaman geçirdim. Bu odalardan birinde, beklemenin bir paradoksunu (öfkeyle) düşünmeye başladım: sefaletinizden kaçmak için kendinizi sarmanız gerekiyor başka bir şeyde, ama yine de bekleme durumu dikkatin dağılmasını engeller çünkü beklemenin kendisi her şeyi tüketen bir aktivitedir – A ve Omega sorularının hakim olduğu bir aktivite: “Ne kadar süredir bekliyorum?” ve “Ne kadar süredir beklemem gerekiyor?” Beklemek?”
Ancak bekleyiş sona erdikten sonra paradoksu parçalayabilecek bir değil iki kitapla karşılaştım. D’oh. Aşağıdaki başlıklar eğlenceli ve bölümler halindedir ve parçalar halinde tüketilmesi kolaydır; Keşke zamanda geriye gidip bunları çantama koyabilseydim. Ah, çok geç. Ama senin için değil!
Başparmaklarınızı çevirerek eğlenin,
Molly
“Bouvard ve Pecuchet” kaydeden Gustave Flaubert
İlk olarak 1881’de yayınlanan kurgu
Bazıları Ulusal Kitap Ödülü’nü veya Nobel Edebiyat Ödülü’nü yılın kitapla ilgili en büyük olayı olarak görebilir, ancak benim için bu, Flaubert’in 19. yüzyıldan kalma Aptal ve Avanak’ın bir önbölümünü yazdığının keşfiydi. Bunun öncüsü “Bouvard ve Pécuchet”… etkisi şok ediciydi… aralıksız kahkahalar.
Bu pikaresk bir roman, dolayısıyla olay örgüsü daha az bir hikaye ve daha çok bir spagetti draması, ama işte burada: İki orta yaşlı Parisli aptal 1838’de buluşur ve çok iyi arkadaş olurlar. İkisi bilgi tutkusunu paylaşıyor ve onu koruma veya uygulama konusundaki yetersizlikleri paylaşıyor. İçlerinden birine aniden bir paket para miras kalır ve ikisi de ofisteki işlerinden ayrılarak küçük bir Norman köyüne taşınırlar – “Ne istersek yaparız!” Sakal bırakacağız!” – burada kendilerini çeşitli uğraşlarda ustalaşmaya adarlar. : bahçıvanlık, hayvancılık, arkeoloji, kimya, jeoloji, politika. Tüm girişimler felaketle sonuçlanır. Bu, burjuva aptallığının ve kendini geliştirme pratiğinin ve belki de kişinin sürekli olarak geliştirmesi gereken “benlik” kavramının asabi ama sevgi dolu bir alayıdır.
Flaubert romanı bitirmeden öldü ve bir yazarı gerçekten öldürebilecek bir projeye benziyor: abartılı, gerçeklerle dolu, inançlarla dolu.
İsterseniz okuyun: Vladimir Nabokov’un “Pnin”i Elif Batuman, güçlü duygulara kapılır, felaket gibi davranır ve yılmaz
Şuradan temin edilebilir: Kütüphaneniz veya yerel kitapçınız. Mark Polizzotti’nin daha yeni bir çevirisi (yukarıdaki kopyamdan) 2005’te yayınlandı ve çok iyi.
Bu durumda bir kitabı kesinlikle kapağına göre değerlendirebilirsiniz. Bu kabarcık harfler yalan söylemez; “Cumartesi Sabahını İcat Eden Adam” her şeyin üstünde Eğlence.
Derlenen parçalar ilk olarak Harper’s ve The Atlantic’te yayınlandı ve konular arasında net bir çizgi yok; bunlar arasında oyuncak endüstrisi, çok düzeyli pazarlama, ticari dergiler, süregelen çalışan eş fenomeni, Beatles fandomu, fotokopi ve inovasyon Dondurulmuş gıdalar David Owen’ın fazlasıyla yeterli olan ilgisi dışında. Kendisi çok esprili bir gözlemcidir; denemelerin ilk günlerinden beri denemeciler için çekici bir niteliktir.
En keyifli eser (ve zorlu bir rekabet) Owen’ın, işi toplantı planlamak olan kişilerin katıldığı bir toplantıya katılmak üzere St. Güneş’in aynı tarafındaki dokuz gezegenden biri – kozmik alametle karıncalanıyor.” Hiç öyle mi?
İsterseniz okuyun: İş fikirleri düşünmek, Wikipedia’nın yabani köşelerinde dolaşmak, yabancılarla konuşmak, “Jeopardy!”
Şuradan temin edilebilir: Yerel antika mağazanıza göz atın veya eBay’e göz atın. Bu kopyanın baskısı tükenmiş gibi görünüyor, ancak kopyalar dolaşımda.
Neden gitmiyorsun …
“Janwillem van de Wetering”in telaffuzunu berbat ettiğiniz için şimdiden kendinizi affedin ve onun Amsterdam polisiye serisinin keyfini mi çıkarın? O kadar çok taksit var ki, eğer arıyorsanız tam bir kış hobisine dönüşebilir. Bu serinin ilk kitabı ama kitaplığınıza uğrayıp rafta ne olduğunu görmek isteyebilirsiniz; bunların sırayla okunmasına gerek yok.
Geoff Cebula’nın kampüs komedi/korku romanı Adjunct’ın kahramanı Elena Malatesta’nın yanında kıkırdamak, nefes nefese kalmak ve rastgele bir şekilde debelenmek? Elena, yönetimi kazanç getirmeyen tüm bölümleri yöneten bir üniversitede İtalyanca öğretmenidir – örneğin; B. İtalyanca – kemiğe kadar soyulmuş. Bütçeyi tehdit eden diğer bölgelerde meslektaşları öldürüldüğünde Elena, cinayetlerin kana susamışlıktan mı yoksa rasyonel kariyercilikten mi kaynaklandığını merak eder. Dışardan bakıldığında, bu tuhaf cinayet olayının kendi kendine yayınlandığı anlaşılıyor ki bu da yayıncılığın en havalı biçimidir. (Yayıncıları suçlamıyorum. Bazılarınızı alın.)
Iris Murdoch’un aynı demografik grup hakkındaki tüm romanlarını bitirdikten sonra, İngiliz kırsalındaki kaotik, zengin insanları konu alan bu Rachel Cusk romanını alacak mısınız? Ama durun; tarihte bunu yapan var mı? Tam Murdoch’un sonsuz kurallarını fethettiğimi düşündüğüm sırada, gözden kaçırılmış bir ciltsiz kitap benimle alay etmek için indirim kutusundan fırlıyor…
Haberler kitaplarına veya okuma önerilerimize daha fazla dalın.
Okuduklarınızı beğendiyseniz lütfen başkalarına da tavsiye etmeyi düşünün. Buradan kayıt olabilirsiniz. Abonelere özel tüm bültenlerimize buradan göz atın.
Dostça bir hatırlatma: Kitaplar için yerel kütüphanenizi kontrol edin! Birçok kütüphane, kopyaları çevrimiçi olarak rezerve etme seçeneğini sunar.