amerikali
Üye
Her işyerinde giyotin yoktur. Metropolitan Sanat Müzesi'nin birinci katındaki kitap koruma laboratuvarındaki ofis giyotini bir su soğutucusu veya… Personeli rahatsız eden her şey için bir dosya dolabı. Sherman Fairchild Kitap Koruma Merkezi'ni yöneten Mindell Dubansky, “Şiddet içeren çok sayıda ekipmanımız var” dedi.
Müzenin tüm bölümlerinden gelen yıpranmış kitapların restore edildiği ve hastane olarak hizmet veren laboratuvarda korkunç makineler günlük yaşamın bir parçası. Laboratuvarın altı çalışanı her yıl şaşırtıcı derecede 2.500 kitap işliyor.
Bu kitaplar günlük olarak geliyor ve koruma personeli tarafından kontrol ediliyor. Organik malzemelerden yapılan tüm ürünler gibi kitaplar da zamanla çürür. Ciltler kırılır, sayfalar yırtılır ve ufalanır, yapışkan malzemeler artık yapışmaz. Zararlılar, küf, nem, sıcak, soğuk ve basit kullanım ve diğer sayısız faktör bozulmayı hızlandırabilir. Kitaplardan bazıları nadir ve değerlidir. Diğerleri sıradan; örneğin yere düşen ve omurgasını kıran Avrupa Resim Sergisi'nden bir kitap gibi.
Dubansky, “Bu binadaki diğer sanat eserlerinin aksine bizim çalışmamız düzenlenmiş” dedi. “Bir kitabın işlevini sürdürürken ve sanki orada hiç yokmuşuz gibi görünürken mümkün olduğunca az müdahale etmemiz gerekiyor.”
Her ne kadar Met neredeyse bir asırdır muhasebeyi kendi bünyesinde yürütüyor olsa da, koruma personeliyle yakın işbirliği içinde tasarlanan mevcut tesis ancak 2011'de açıldı. Antika aletler, modern dokunuşlar ve büyüleyici hasta rotasyonuyla yenilenen laboratuvar, çılgın bilim adamının büyüsünü yayıyor.
Dubansky, “Kitapları seven insanlar için laboratuvara girmek Aşk Tanrısının okuna çarpmak gibidir” dedi. “İnsanlar o kapıdan yüzlerinde şaşkın bir ifadeyle giriyorlar ve tüm hayatlarını kitapların düzenli olduğundan emin olmaya adamak istiyorlar.”
Dubansky'nin, nadir olsun ya da olmasın, kendi kitaplarını mükemmel durumda tutmak isteyen okuyuculara tavsiyeleri var. Işık, toz ve aşırı sıcaklık dalgalanmalarından kaçınılmalıdır. (“Bodrumlar ve çatı katları dostunuz değildir.”) Kitapların Pisa Kulesi kadar çarpık olmasına izin vermeyin. Bunun yerine bunları dikey veya yatay konumda saklayın. Özel koruma gerektiren kitaplara Mylar toz ceketi eklemeyi düşünün. Ve bir kitabı “açmak” ne kadar tatmin edici olsa da, omurilik yaralanmasına neden olmayı amaçlamıyorsanız onu gerçekten açmayın.
Elbette kitaplar beğenilmek için değil okunmak için vardır. Yer imleri söz konusu olduğunda Dubansky, her ikisi de alttaki sayfanın bütünlüğünü tehlikeye atan yapışkan notlardan ve ataçlardan uzak durulmasını önerdi. Deri kitap ayraçları baştan çıkarıcı derecede zariftir ancak bu amaç için fazla asidiktir. Dubansky'ye köpek kulaklama uygulaması sorulduğunda kaşları havaya kalktı: “Bariz tacizden bahset!”
En güvenli yer imi aynı zamanda en basit olanıdır: ince bir düz eski kağıt şeridi.
Müzenin tüm bölümlerinden gelen yıpranmış kitapların restore edildiği ve hastane olarak hizmet veren laboratuvarda korkunç makineler günlük yaşamın bir parçası. Laboratuvarın altı çalışanı her yıl şaşırtıcı derecede 2.500 kitap işliyor.
Bu kitaplar günlük olarak geliyor ve koruma personeli tarafından kontrol ediliyor. Organik malzemelerden yapılan tüm ürünler gibi kitaplar da zamanla çürür. Ciltler kırılır, sayfalar yırtılır ve ufalanır, yapışkan malzemeler artık yapışmaz. Zararlılar, küf, nem, sıcak, soğuk ve basit kullanım ve diğer sayısız faktör bozulmayı hızlandırabilir. Kitaplardan bazıları nadir ve değerlidir. Diğerleri sıradan; örneğin yere düşen ve omurgasını kıran Avrupa Resim Sergisi'nden bir kitap gibi.
Dubansky, “Bu binadaki diğer sanat eserlerinin aksine bizim çalışmamız düzenlenmiş” dedi. “Bir kitabın işlevini sürdürürken ve sanki orada hiç yokmuşuz gibi görünürken mümkün olduğunca az müdahale etmemiz gerekiyor.”
Her ne kadar Met neredeyse bir asırdır muhasebeyi kendi bünyesinde yürütüyor olsa da, koruma personeliyle yakın işbirliği içinde tasarlanan mevcut tesis ancak 2011'de açıldı. Antika aletler, modern dokunuşlar ve büyüleyici hasta rotasyonuyla yenilenen laboratuvar, çılgın bilim adamının büyüsünü yayıyor.
Dubansky, “Kitapları seven insanlar için laboratuvara girmek Aşk Tanrısının okuna çarpmak gibidir” dedi. “İnsanlar o kapıdan yüzlerinde şaşkın bir ifadeyle giriyorlar ve tüm hayatlarını kitapların düzenli olduğundan emin olmaya adamak istiyorlar.”
Dubansky'nin, nadir olsun ya da olmasın, kendi kitaplarını mükemmel durumda tutmak isteyen okuyuculara tavsiyeleri var. Işık, toz ve aşırı sıcaklık dalgalanmalarından kaçınılmalıdır. (“Bodrumlar ve çatı katları dostunuz değildir.”) Kitapların Pisa Kulesi kadar çarpık olmasına izin vermeyin. Bunun yerine bunları dikey veya yatay konumda saklayın. Özel koruma gerektiren kitaplara Mylar toz ceketi eklemeyi düşünün. Ve bir kitabı “açmak” ne kadar tatmin edici olsa da, omurilik yaralanmasına neden olmayı amaçlamıyorsanız onu gerçekten açmayın.
Elbette kitaplar beğenilmek için değil okunmak için vardır. Yer imleri söz konusu olduğunda Dubansky, her ikisi de alttaki sayfanın bütünlüğünü tehlikeye atan yapışkan notlardan ve ataçlardan uzak durulmasını önerdi. Deri kitap ayraçları baştan çıkarıcı derecede zariftir ancak bu amaç için fazla asidiktir. Dubansky'ye köpek kulaklama uygulaması sorulduğunda kaşları havaya kalktı: “Bariz tacizden bahset!”
En güvenli yer imi aynı zamanda en basit olanıdır: ince bir düz eski kağıt şeridi.