dunyadan
Aktif Üye
İdeal okuma deneyiminizi tanımlayın (ne zaman, nerede, ne, nasıl).
Yaşlanmak bu durumu daha da karmaşık hale getirdi. Geceleri yatakta kitap okurdum ama artık yanımda kocamı rahatsız etmeyecek bir okuma gözlüğü, elektronik cihazlar ve yeterli aydınlatma var. Artık işimin çoğunu sabah yaptıktan sonra genellikle öğleden sonraları okuyorum. Evden çalışacak kadar şanslıyım, bu yüzden genellikle öğle yemeği yiyorum ve önerilen yemek sonrası yürüyüşe çıkmak yerine yatağa gidiyorum, kitap okuyorum ve bazen kendime 15 dakikalık lezzetli ve hayat veren bir şekerleme ısmarlıyorum. Bir kitaba çok ilgi duyduğumda sürekli okurum: Dişlerimi fırçalarken, giyinirken, Uber'de. Ortamın hiç önemi yok.
Başka bir not: Podcast'leri dinleyebiliyorum ama romanları dinleyemiyorum. Yürüyüş yaparken roman dinleyerek bunu değiştirmeye çalıştım. Eve geldiğimde kulaklıklarımdan birinin yerinde olmadığını fark ettim ve kitabın durduğunun farkına bile varmadım!
Romanınızdan uyarlanan Expats dizisinin bir bölümünü yazmak nasıldı?
Özellikle katılan insanlar nedeniyle harika bir deneyimdi. Tabii ki Nicole Kidman sıra dışı bir oyuncu ve onun imzası işleri sihirli bir şekilde ilerletiyor. Yaratıcı, dizi sorumlusu ve yönetmen Lulu Wang, tamamı kadınlardan oluşan bir yazarlar odası yarattı (bu, hayatımın bir nevi teması, sadece kadınlarla çalıştım) ve yazar olmanın yeni, daha insani bir yolunu buldum. Süreçimle tek başıma mücadele etmeye o kadar alıştım ki. Başkalarıyla işbirliği yapma, boba çayı içme ve birlikte bir şeyler yaratma fikri oldukça aydınlatıcıydı. Ancak yaratıcı kontrolden vazgeçmeye istekli olmanız zorunludur. Lulu'ya onun güzel şovu ile romanımın kuzenler gibi olduğunu söyledim: kesinlikle birbiriyle ilişkili ama tamamen farklı varlıklar.
Edebi bir akşam yemeği partisi düzenliyorlar. Hangi üç ölü ya da yaşayan yazarı davet ediyorsunuz?
Çocukluğumda defalarca okuduğum yazarlar: Jane Austen, Charlotte Brontë, Agatha Christie. İnsanlar ve hayat hakkında herhangi bir sınıfta veya işyerinde öğrendiğimden daha fazlasını onun kitaplarından öğrendim.
Yaşlanmak bu durumu daha da karmaşık hale getirdi. Geceleri yatakta kitap okurdum ama artık yanımda kocamı rahatsız etmeyecek bir okuma gözlüğü, elektronik cihazlar ve yeterli aydınlatma var. Artık işimin çoğunu sabah yaptıktan sonra genellikle öğleden sonraları okuyorum. Evden çalışacak kadar şanslıyım, bu yüzden genellikle öğle yemeği yiyorum ve önerilen yemek sonrası yürüyüşe çıkmak yerine yatağa gidiyorum, kitap okuyorum ve bazen kendime 15 dakikalık lezzetli ve hayat veren bir şekerleme ısmarlıyorum. Bir kitaba çok ilgi duyduğumda sürekli okurum: Dişlerimi fırçalarken, giyinirken, Uber'de. Ortamın hiç önemi yok.
Başka bir not: Podcast'leri dinleyebiliyorum ama romanları dinleyemiyorum. Yürüyüş yaparken roman dinleyerek bunu değiştirmeye çalıştım. Eve geldiğimde kulaklıklarımdan birinin yerinde olmadığını fark ettim ve kitabın durduğunun farkına bile varmadım!
Romanınızdan uyarlanan Expats dizisinin bir bölümünü yazmak nasıldı?
Özellikle katılan insanlar nedeniyle harika bir deneyimdi. Tabii ki Nicole Kidman sıra dışı bir oyuncu ve onun imzası işleri sihirli bir şekilde ilerletiyor. Yaratıcı, dizi sorumlusu ve yönetmen Lulu Wang, tamamı kadınlardan oluşan bir yazarlar odası yarattı (bu, hayatımın bir nevi teması, sadece kadınlarla çalıştım) ve yazar olmanın yeni, daha insani bir yolunu buldum. Süreçimle tek başıma mücadele etmeye o kadar alıştım ki. Başkalarıyla işbirliği yapma, boba çayı içme ve birlikte bir şeyler yaratma fikri oldukça aydınlatıcıydı. Ancak yaratıcı kontrolden vazgeçmeye istekli olmanız zorunludur. Lulu'ya onun güzel şovu ile romanımın kuzenler gibi olduğunu söyledim: kesinlikle birbiriyle ilişkili ama tamamen farklı varlıklar.
Edebi bir akşam yemeği partisi düzenliyorlar. Hangi üç ölü ya da yaşayan yazarı davet ediyorsunuz?
Çocukluğumda defalarca okuduğum yazarlar: Jane Austen, Charlotte Brontë, Agatha Christie. İnsanlar ve hayat hakkında herhangi bir sınıfta veya işyerinde öğrendiğimden daha fazlasını onun kitaplarından öğrendim.