dunyadan
Aktif Üye
AYNI YATAKTA FARKLI HAYALLER, kaydeden Ed Park
Üniversitedeki ilk dönem derslerime kaydolduktan kısa bir süre sonra, bir grup kulüp ve takım arasında gezinip sırıtan büyükelçilerini savuşturuyordum ki bir gazete manşeti gözüme çarptı: “ABD, Sovyetler Birliği’nin bir Kore uçağını düşürdüğünü söylüyor; 269 Kayıp.” Günümüz standartlarına göre, KAL 007 trajedisi, Ronald Reagan’ın “kötü imparatorluk” retoriğinin uzak bir kalıntısı gibi görünüyor, ancak o zamanlar bir Soğuk Savaş bombasıydı: savaş uçakları savaştı, kılıçlar tıngırdadı, folyo şapka teorileri patladı. Gösterişli, labirentvari “Aynı Yatakta Farklı Rüyalar”ın sonunda Ed Park o anı yeniden canlandırıyor ve lanetli uçuş numarasını roman boyunca devam eden bir James Bond motifine dönüştürüyor. Çifte ajanlar, uğursuz şirketler, slasher filmleri, UFO’lar: Park’ın çantası doluysa, bu, Kore tarihini ve Amerikan paranoyasını Pynchonesque tarzıyla ortaya çıkaran bir macera için ilham verici bir seçimdir.
Kısa süre sonra Sheen, eski bir Koreli-Amerikalı yazar olup bir teknoloji holdingi olan GLOAT’ın uşağı olur. “GLOAT’taki harflerin ne anlama geldiğini anlamadım” diyor bize. “Muhtemelen hiçbir şey. Ya da daha birçok şey: Söz konusu ifade sürekli değişiyor, değişimi esas alan bir şirkete yakışıyor. (“Bu konuda iyi şanslar,” derdik birbirimize en az haftada bir kez.)” Soon’un işi, NCD’den (“Nicely Compensated Drudge”) AWAM’a (“Peki ya ben?”) pazarlama algoritmaları için kısaltmalar bulmayı içeriyor. ) GUMS’a (“Bitirilemez Büyük Şaheser Sendromu”). Park kelime oyunlarına ve “harika kelime oyunlarına” bayılır.
2016’da Soon, Manhattan’daki bir restoranda gürültülü bir yayın yemeğine katılır ve burada etki altındayken, yanlışlıkla Koreli yazar “korkunç çocuk” Echo’nun (takma ad) tercüme edilmiş bir el yazması olan “Aynı Yatak, Farklı Rüyalar” adlı kitabı kaydırır. “Aynı Yatak, Farklı Rüyalar”, 1919’da kurulan ve daha sonra yurt dışına dağılan ve 2. Dünya Savaşı’ndan sonra ortadan kaybolan gerçek bir ağ olan gizemli Kore Geçici Hükümeti’nin (KPG) hikayesinin izini sürüyor. (Park’ın romanı ve Echo’nun kurgu dışı romanı aynı başlığı paylaşıyor; bir Kore atasözüne dayanıyor ve faydalı bir şekilde Echo’nun virgülüyle sınırlandırılıyor; noktalama işareti 38. paralele olası bir göndermedir.)
Dogskill banliyösündeki evinde, akşamdan kalma kişi, köpeğinin müsveddeyi yırtıp parçalarını efendisi için geçmişten gelen kemikleri kazıp çıkarana kadar gömdükten sonra hatasını anlar. Çok geçmeden yırtık pırtık sayfalara ya da “rüyalara” bakmaya başlıyor: KPG bir şekilde karanlık ofisler ve terk edilmiş apartmanlar arasında büyümüş ve Kuzey ile Güney’in yeniden birleşmesi için çabalıyor.
Üniversitedeki ilk dönem derslerime kaydolduktan kısa bir süre sonra, bir grup kulüp ve takım arasında gezinip sırıtan büyükelçilerini savuşturuyordum ki bir gazete manşeti gözüme çarptı: “ABD, Sovyetler Birliği’nin bir Kore uçağını düşürdüğünü söylüyor; 269 Kayıp.” Günümüz standartlarına göre, KAL 007 trajedisi, Ronald Reagan’ın “kötü imparatorluk” retoriğinin uzak bir kalıntısı gibi görünüyor, ancak o zamanlar bir Soğuk Savaş bombasıydı: savaş uçakları savaştı, kılıçlar tıngırdadı, folyo şapka teorileri patladı. Gösterişli, labirentvari “Aynı Yatakta Farklı Rüyalar”ın sonunda Ed Park o anı yeniden canlandırıyor ve lanetli uçuş numarasını roman boyunca devam eden bir James Bond motifine dönüştürüyor. Çifte ajanlar, uğursuz şirketler, slasher filmleri, UFO’lar: Park’ın çantası doluysa, bu, Kore tarihini ve Amerikan paranoyasını Pynchonesque tarzıyla ortaya çıkaran bir macera için ilham verici bir seçimdir.
Kısa süre sonra Sheen, eski bir Koreli-Amerikalı yazar olup bir teknoloji holdingi olan GLOAT’ın uşağı olur. “GLOAT’taki harflerin ne anlama geldiğini anlamadım” diyor bize. “Muhtemelen hiçbir şey. Ya da daha birçok şey: Söz konusu ifade sürekli değişiyor, değişimi esas alan bir şirkete yakışıyor. (“Bu konuda iyi şanslar,” derdik birbirimize en az haftada bir kez.)” Soon’un işi, NCD’den (“Nicely Compensated Drudge”) AWAM’a (“Peki ya ben?”) pazarlama algoritmaları için kısaltmalar bulmayı içeriyor. ) GUMS’a (“Bitirilemez Büyük Şaheser Sendromu”). Park kelime oyunlarına ve “harika kelime oyunlarına” bayılır.
2016’da Soon, Manhattan’daki bir restoranda gürültülü bir yayın yemeğine katılır ve burada etki altındayken, yanlışlıkla Koreli yazar “korkunç çocuk” Echo’nun (takma ad) tercüme edilmiş bir el yazması olan “Aynı Yatak, Farklı Rüyalar” adlı kitabı kaydırır. “Aynı Yatak, Farklı Rüyalar”, 1919’da kurulan ve daha sonra yurt dışına dağılan ve 2. Dünya Savaşı’ndan sonra ortadan kaybolan gerçek bir ağ olan gizemli Kore Geçici Hükümeti’nin (KPG) hikayesinin izini sürüyor. (Park’ın romanı ve Echo’nun kurgu dışı romanı aynı başlığı paylaşıyor; bir Kore atasözüne dayanıyor ve faydalı bir şekilde Echo’nun virgülüyle sınırlandırılıyor; noktalama işareti 38. paralele olası bir göndermedir.)
Dogskill banliyösündeki evinde, akşamdan kalma kişi, köpeğinin müsveddeyi yırtıp parçalarını efendisi için geçmişten gelen kemikleri kazıp çıkarana kadar gömdükten sonra hatasını anlar. Çok geçmeden yırtık pırtık sayfalara ya da “rüyalara” bakmaya başlıyor: KPG bir şekilde karanlık ofisler ve terk edilmiş apartmanlar arasında büyümüş ve Kuzey ile Güney’in yeniden birleşmesi için çabalıyor.