dunyadan
Aktif Üye
KLAN SAVAŞI: Ulysses S. Grant ve Yeniden Yapılanmayı Kurtarma MücadelesiFergus M. Bordewich tarafından
İşaretler devam ederken, 4 Mart 1873 akşamı Başkan Ulysses S. Grant’in ikinci döneminin açılış galasında ortaya çıkanlardan daha kaygı verici çok az şey olabilir. Etkinlik için mağaraya benzer ahşap bir yapı inşa edildi. Yüzlerce kanarya konuklara serenat yapmak üzere getirilmiş, konuklara keklik, istiridye, domuz başı ve ıstakoz gibi bol miktarda parti yemeği ikram edilmişti. Ancak çok önemli bir unsur garip bir şekilde gözden kaçırılmıştı: Oda ısıtılmıyordu. Yiyecekler donmaya başladı. Grant ve maiyeti geldiğinde, kanaryalardan bazıları devrilmişti ve “küçük donmuş sarı meyve yığınları gibi misafirlerin ve aşağıdaki dansçıların üzerine düşmüştü.”
Bu dramatik görüntü, Grant’in Güney’de Klan’ı ezme çabalarının canlı ve düşündürücü bir anlatımı olan Fergus M. Bordewich’in Klan Savaşı’nın son çeyreğinde ortaya çıkıyor. Kitap, tekrar bükülmeden önce adalete doğru gidiyor gibi görünen bir kavisin izini sürüyor. Bordewich, ilk döneminden sonra “başkan, Ku Klux Klan’ın belini kırdığını inandırıcı bir şekilde iddia edebilirdi” diye yazıyor Bordewich. Ancak “Muzaffer Ver” başlıklı bölümde noktalanan ölü kanaryalar, zaferin uzun sürmeyeceğine dair acımasız bir işaret. Grant ikinci dönemine başladığında beyazların üstünlüğünü savunan terörle mücadele etme isteği ve parası çoktan azalmıştı.
“Klan Savaşı”, Yeniden Yapılanma olarak bilinen İç Savaş sonrası döneme başka bir açıdan bakan, büyüyen kitap rafına eklenen bir başka eser. 20. yüzyılın büyük bölümünde, WEB Du Bois’in Amerika’da Siyahların Yeniden Yapılanması ve John Hope Franklin’in İç Savaştan Sonra Yeniden Yapılanması, Yeniden Yapılanmayı yolsuzluk ve kötü yönetimin temsil edildiği bir dönem olarak tasvir eden çalışmaların hakim olduğu bir tarih yazımında aykırı öğelerdi. O zamandan beri Eric Foner gibi tarihçiler, Yeniden Yapılanmayı, Güney’in tepkisi ve Kuzey’in gevşekliği tarafından mahvolmadan önce, çok ırklı bir demokrasi kurma girişimi olarak tasvir ettiler. Bu yıl Ulusal Kitap Ödülü’nde uzun listeye alınan Kidada E. Williams’ın “Ölümün Geldiğini Gördüm” gibi daha yeni kitaplar, Yeniden Yapılanma’nın öyküsünü Klan tarafından terörize edilen siyah Güneylilerin bakış açısından anlatıyor.
İç Savaş dönemiyle ilgili birçok öykünün yazarı olan Bordewich, Grant’in terörle mücadele politikalarına odaklanıyor ve bu politikaların başlangıçtaki başarısına ve daha sonra trajik çöküşüne yol açan çeşitli faktörleri aktarıyor. Pulaski, Tennessee’deki ilk günlerinde Ku Klux Klan, “öncelikle bir tür komik sokak tiyatrosu uygulayan” eski Konfederasyon serserilerinden oluşan bir gruptu diye yazıyor. Klan üyeleri absürt kıyafetlerle, “Büyük Büyücüler” ve “Büyük Tepegöz” gibi gösterişli unvanlar taşıyarak ve el işaretleri kullanarak ve kulağa anlamsız gelen şeyler kullanarak iletişim kurarak geldiler. Ancak palyaçoluk kısa sürede korkutucu hale geldi. Klan üyeleri, haklarını kullanmadaki “küstahlıkları” nedeniyle kendilerini tehdit eden yeni özgürleşmiş siyahları korkutmaktan hoşlanıyordu. Başlangıçta aptallık gibi görünen şey, sürekli bir vahşet ve cinayet kampanyasına dönüştü. 1868’e gelindiğinde Klan terörü Güney’e yayılmıştı.
İşaretler devam ederken, 4 Mart 1873 akşamı Başkan Ulysses S. Grant’in ikinci döneminin açılış galasında ortaya çıkanlardan daha kaygı verici çok az şey olabilir. Etkinlik için mağaraya benzer ahşap bir yapı inşa edildi. Yüzlerce kanarya konuklara serenat yapmak üzere getirilmiş, konuklara keklik, istiridye, domuz başı ve ıstakoz gibi bol miktarda parti yemeği ikram edilmişti. Ancak çok önemli bir unsur garip bir şekilde gözden kaçırılmıştı: Oda ısıtılmıyordu. Yiyecekler donmaya başladı. Grant ve maiyeti geldiğinde, kanaryalardan bazıları devrilmişti ve “küçük donmuş sarı meyve yığınları gibi misafirlerin ve aşağıdaki dansçıların üzerine düşmüştü.”
Bu dramatik görüntü, Grant’in Güney’de Klan’ı ezme çabalarının canlı ve düşündürücü bir anlatımı olan Fergus M. Bordewich’in Klan Savaşı’nın son çeyreğinde ortaya çıkıyor. Kitap, tekrar bükülmeden önce adalete doğru gidiyor gibi görünen bir kavisin izini sürüyor. Bordewich, ilk döneminden sonra “başkan, Ku Klux Klan’ın belini kırdığını inandırıcı bir şekilde iddia edebilirdi” diye yazıyor Bordewich. Ancak “Muzaffer Ver” başlıklı bölümde noktalanan ölü kanaryalar, zaferin uzun sürmeyeceğine dair acımasız bir işaret. Grant ikinci dönemine başladığında beyazların üstünlüğünü savunan terörle mücadele etme isteği ve parası çoktan azalmıştı.
“Klan Savaşı”, Yeniden Yapılanma olarak bilinen İç Savaş sonrası döneme başka bir açıdan bakan, büyüyen kitap rafına eklenen bir başka eser. 20. yüzyılın büyük bölümünde, WEB Du Bois’in Amerika’da Siyahların Yeniden Yapılanması ve John Hope Franklin’in İç Savaştan Sonra Yeniden Yapılanması, Yeniden Yapılanmayı yolsuzluk ve kötü yönetimin temsil edildiği bir dönem olarak tasvir eden çalışmaların hakim olduğu bir tarih yazımında aykırı öğelerdi. O zamandan beri Eric Foner gibi tarihçiler, Yeniden Yapılanmayı, Güney’in tepkisi ve Kuzey’in gevşekliği tarafından mahvolmadan önce, çok ırklı bir demokrasi kurma girişimi olarak tasvir ettiler. Bu yıl Ulusal Kitap Ödülü’nde uzun listeye alınan Kidada E. Williams’ın “Ölümün Geldiğini Gördüm” gibi daha yeni kitaplar, Yeniden Yapılanma’nın öyküsünü Klan tarafından terörize edilen siyah Güneylilerin bakış açısından anlatıyor.
İç Savaş dönemiyle ilgili birçok öykünün yazarı olan Bordewich, Grant’in terörle mücadele politikalarına odaklanıyor ve bu politikaların başlangıçtaki başarısına ve daha sonra trajik çöküşüne yol açan çeşitli faktörleri aktarıyor. Pulaski, Tennessee’deki ilk günlerinde Ku Klux Klan, “öncelikle bir tür komik sokak tiyatrosu uygulayan” eski Konfederasyon serserilerinden oluşan bir gruptu diye yazıyor. Klan üyeleri absürt kıyafetlerle, “Büyük Büyücüler” ve “Büyük Tepegöz” gibi gösterişli unvanlar taşıyarak ve el işaretleri kullanarak ve kulağa anlamsız gelen şeyler kullanarak iletişim kurarak geldiler. Ancak palyaçoluk kısa sürede korkutucu hale geldi. Klan üyeleri, haklarını kullanmadaki “küstahlıkları” nedeniyle kendilerini tehdit eden yeni özgürleşmiş siyahları korkutmaktan hoşlanıyordu. Başlangıçta aptallık gibi görünen şey, sürekli bir vahşet ve cinayet kampanyasına dönüştü. 1868’e gelindiğinde Klan terörü Güney’e yayılmıştı.