dunyadan
Aktif Üye
LONG BEACH, KALİFORNİYA'DA ÖLÜMkaydeden Venita Blackburn
Yakın zamanda ölen sevilen biri gibi davranmaktan başka yas tutmanın doğru ya da yanlış yolu olmayabilir abilir bir kişinin başını belaya sokmak. Adil olmak gerekirse, Venita Blackburn'ün ilk romanı Dead in Long Beach, California'nın baş kahramanı Coral, kardeşi Jay'i intihar ederek ölü bulduğunda dairesini bulduğunda ona mesaj atmayı tam olarak planlamıyor. Bu onun yaptığı bir şey… ve tekrar tekrar yaptığı bir şey.
Sonraki birkaç gün içinde Coral işine geliyor, bir bilim kurgu çizgi romanının yazarı olarak planlanmış konserlerine katılıyor, randevularını kendi telefonundan ayarlıyor ve Jay'in kısa mesajlarını kendi telefonundan takip ediyor. Coral, yaptığı şeyin “en kötü ihtimalle bir tür suç ve en iyi ihtimalle görgü kurallarının ihlali” olduğunun farkında ama bu kesinlikle Jay'in sevdiklerine, özellikle de kızı Khadija'ya onun öldüğünü söylemekten daha iyi. Ancak Coral, Jay'in hayatının sağlam olduğu yanılsamasını sürdürürken, o hayat ortaya çıkıyor. Bu aldatmacayı sürdürerek yarattığı sürekli artan stres, romanın temel sorunu haline gelir.
Blackburn daha önce iki öykü derlemesi yazmıştı; bunların her ikisi de onun sıkıştırma ve biçimsel buluş konusundaki dehasını ortaya koyuyordu. Bu yeni kitapta onun daha geniş alanlara geçişini gösteriyor ve daha kısa eserleriyle aynı özenli işçilikle inşa ediliyor. Cümleleri canlı bir kesinlikle çınlıyor – Coral'ın açlığı “ölü çakmaktaşı gibi titriyordu”; Onun çözülmesi, kederin hassas karmaşıklığıyla boğuşurken “bir hezeyan veya dua eylemiyle gökyüzüne atılan” bir iplik yumağıdır.
Ölü adına konuşmak etik bir ikilemse, aynı zamanda birini sevmenin de bir yoludur. Coral, Jay'in mesajlarıyla etkileşime geçerek onun aracısı ve sesi haline geliyor. Bu gelişme, hayatlarının temelde ne kadar farklı olduğunu bir kez daha anlamasını sağlar ve kendisi artık ölmüş olsa da onun mirasını güçlendirmeye devam etmek ister. Ancak eşcinsel olan Coral, Jay'e, arkadaşlarına ve genel olarak erkek kültürüne, örneğin topluluk ve duygusal destek yerine izolasyonu ve kayıtsızlığı teşvik ettiği için kızgın.
Yakın zamanda ölen sevilen biri gibi davranmaktan başka yas tutmanın doğru ya da yanlış yolu olmayabilir abilir bir kişinin başını belaya sokmak. Adil olmak gerekirse, Venita Blackburn'ün ilk romanı Dead in Long Beach, California'nın baş kahramanı Coral, kardeşi Jay'i intihar ederek ölü bulduğunda dairesini bulduğunda ona mesaj atmayı tam olarak planlamıyor. Bu onun yaptığı bir şey… ve tekrar tekrar yaptığı bir şey.
Sonraki birkaç gün içinde Coral işine geliyor, bir bilim kurgu çizgi romanının yazarı olarak planlanmış konserlerine katılıyor, randevularını kendi telefonundan ayarlıyor ve Jay'in kısa mesajlarını kendi telefonundan takip ediyor. Coral, yaptığı şeyin “en kötü ihtimalle bir tür suç ve en iyi ihtimalle görgü kurallarının ihlali” olduğunun farkında ama bu kesinlikle Jay'in sevdiklerine, özellikle de kızı Khadija'ya onun öldüğünü söylemekten daha iyi. Ancak Coral, Jay'in hayatının sağlam olduğu yanılsamasını sürdürürken, o hayat ortaya çıkıyor. Bu aldatmacayı sürdürerek yarattığı sürekli artan stres, romanın temel sorunu haline gelir.
Blackburn daha önce iki öykü derlemesi yazmıştı; bunların her ikisi de onun sıkıştırma ve biçimsel buluş konusundaki dehasını ortaya koyuyordu. Bu yeni kitapta onun daha geniş alanlara geçişini gösteriyor ve daha kısa eserleriyle aynı özenli işçilikle inşa ediliyor. Cümleleri canlı bir kesinlikle çınlıyor – Coral'ın açlığı “ölü çakmaktaşı gibi titriyordu”; Onun çözülmesi, kederin hassas karmaşıklığıyla boğuşurken “bir hezeyan veya dua eylemiyle gökyüzüne atılan” bir iplik yumağıdır.
Ölü adına konuşmak etik bir ikilemse, aynı zamanda birini sevmenin de bir yoludur. Coral, Jay'in mesajlarıyla etkileşime geçerek onun aracısı ve sesi haline geliyor. Bu gelişme, hayatlarının temelde ne kadar farklı olduğunu bir kez daha anlamasını sağlar ve kendisi artık ölmüş olsa da onun mirasını güçlendirmeye devam etmek ister. Ancak eşcinsel olan Coral, Jay'e, arkadaşlarına ve genel olarak erkek kültürüne, örneğin topluluk ve duygusal destek yerine izolasyonu ve kayıtsızlığı teşvik ettiği için kızgın.