amerikali
Üye
EŞLER: Bir Anıkaydeden Simone Gorrindo
Simone, ilişkilerinin başında Gorrindo'nun erkek arkadaşı Andrew'a “Bazen orduya katılmayı düşünüyorum” diyor.
Gorrindo, “Seni bırakırdım” diyor.
Ancak altı yıl sonra Andrew, Afganistan'da bir özel kuvvetler biriminde görevdedir ve evli çift, Manhattan'daki dairelerinden Fort Benning yakınlarındaki Columbus, Georgia'da kiralık bir eve taşınmıştır.
Gorrindo'nun anı kitabı “The Wives”, onun yeni bir kültüre ve yeni bir role, yani askeri eşe alışmaya çalışarak geçirdiği yılların öyküsünü anlatıyor. Editörlük geçmişi ve gazetecilik alanında yüksek lisans derecesi ile Columbus'a vardığında, kendisini itaatkar kılan dile hemen uyum sağladı: “Ben öyle olmak istemedim” bağımlı, bu dünyadaki varlığım Sponsorlu. Ama bağımlıydım. Günlük hayatım zaten onun aramasını beklemek üzerine kuruluydu.”
Bu günler sıcak ve uzun. Parkta döngüler var. Yemeğin pahalı olduğu Piggly Wiggly'ye bisikletle gidebilirsiniz. Bir de toplum olarak Gorrindo'da kalanlar var: kadınlar.
Ancak ismine rağmen “Eşler” bir otoportre. Diğer kadınlarla tanışıyoruz ve Gorrindo'nun kendi birimiyle olan bağlantılarını nasıl derinleştirdiğini paylaşıyoruz. Ancak Gorrindo eşlerden biri olduğunda bile gözlemci olarak kalır.
Bu tutumun, Marin County'de ayrıcalıklarla çevrili olarak büyümüş olan yazara tanıdık geldiğini, ancak bu tutumun tanıdık olmadığını öğreniyoruz. Anne ve babası geçimini sağlamakta zorlandı; Kavga ettiler; annesi içti. Çocukken Gorrindo, en kötüsünden korkarak ve “onun gelmesini isteyerek” pencerede annesini bekledi. Yirmi yıl sonra Gorrindo, kendisini huzursuz bir şekilde Columbus'ta aynı noktada bulur ve Andrew'un “benim annemle yaptığım gibi her gece eve gelmesini” bekler.
Gorrindo'nun düzyazısı davetkâr ve akıcı, hikâye anlatımı ise samimi ve canlıdır. Ancak kendi hikayesini içgörüyle anlatırken diğer kadınlar daha az incelikli. Gorrindo'nun sokağın karşısındaki komşusu olarak başlayan Rachel, özellikle Gorrindo hamile kaldığında sayfada en çok yer alan kişidir. (Kitap hamilelik sırasında yaşanan şiddetli kaygı konusu için harikadır.)
Andrew bir görev için her ayrıldığında Gorrindo kendini “ihanete uğramış” hissediyor; Onun günlerini karakterize eden “huzursuz canlılığın” kendi versiyonunu özlüyor. Ve zamanla hem kültüre hem de kendi ihtiyaçlarına yönelik tüm bu erteleme onları değiştiriyor. Bir öğleden sonra kitap kulübünde başka bir kadın, kocasıyla arasında “sesi olmadığını” duyurur. Gorrindo, “Geçmişte muhtemelen açıkça konuşurdum” diye yazıyor. “'Sen meli Ruh halime göre sessizce ya da tiz bir sesle, “Benim bir sesim var” derdim. Ama şimdi sessizce oturdum.
Gorrindo'nun anılarını okurken Eşlerin Yaşamları, Eşlik ve Paralel Yaşamlar gibi diğer kadın kitaplarını düşünmeye devam ettim; erkek yazar veya sanatçılarla ilişkilendirilen kadınların görünmez entelektüel veya yaratıcı katkılarını ön plana çıkaran türden kitaplar. Asker eşi aynı zamanda kocasına işte de destek oluyor. Ama bu farklı türde görünmez bir çalışmadır. Gorrindo'nun hikayesinde güçlü bir şekilde karşımıza çıkan şey, uyum sağlama ve uyma çabasıdır.
Zamanla, Gorrindo yeniden kendi sesini bulur ve sonunda Andrew'la yüzleşir; değişmiş, hem tok hem de bitkin bir Andrew, tütün çiğneyen ve silah sahibi bir Andrew: Onun tüm hayatının “beni öldürmek için tasarlandığını” iddia ediyor. seni gerçekten tanıyamıyorum ve birimin benden sakin, yetenekli ve dayanıklı olmamı beklemesi, senin beni tanımanı engellemek için tasarlandı. Bunun bana nasıl hissettirdiğini biliyor musun?”
Çift terapisinde kişisel sorunlarının üstesinden başarıyla gelirler. Gorrindo'nun felsefi bir soruyu nasıl ele aldığı daha az açıktır. Bize “kocamın işiyle son derece çelişkili bir barış sağlamak için kendi inançlarımın ve ahlak kurallarımın sınırlarını aştığını” söylüyor. Bu mücadele büyük ölçüde sahne dışında gerçekleşiyor. Gördüğümüz şey onların bu işe olan mesafeleri.
Unutulmaz bir sahnede, eşler bir askeri psikoloğun dersi için Marriott'ta bir araya geliyor. Onlarla kocaları hakkında bir uzman gibi konuşuyor. Ordunun sosyopatları nasıl seçtiğine dair ilk kahkahalar var. Ancak psikolog, savaş alanında erkeklere iyi hizmet eden bir beceri olan izolasyonun “bir eş olarak hayata her zaman o kadar iyi yansımadığını” belirterek devam ederken, sessizlik var. “Gerçekten not alan genç bir kadın gördüm. Kocalarımız hayatımızın merkezindeki çılgın gizemlerdi ve bu adam onları anlıyordu.”
Kadınlarından uzakta, dramatik, görünmez manzaralarda; gizli, tehlikeli görevlerde – kocalar değişir. Ancak evde eşleri de değişiyor ve Gorrindo ilgi çekici, güçlü anılarında onların değişikliklerinin önemini savunuyor.
KADIN: Bir anı | kaydeden Simone Gorrindo | İzci Basın | 406 s. | 29,99$
.
Simone, ilişkilerinin başında Gorrindo'nun erkek arkadaşı Andrew'a “Bazen orduya katılmayı düşünüyorum” diyor.
Gorrindo, “Seni bırakırdım” diyor.
Ancak altı yıl sonra Andrew, Afganistan'da bir özel kuvvetler biriminde görevdedir ve evli çift, Manhattan'daki dairelerinden Fort Benning yakınlarındaki Columbus, Georgia'da kiralık bir eve taşınmıştır.
Gorrindo'nun anı kitabı “The Wives”, onun yeni bir kültüre ve yeni bir role, yani askeri eşe alışmaya çalışarak geçirdiği yılların öyküsünü anlatıyor. Editörlük geçmişi ve gazetecilik alanında yüksek lisans derecesi ile Columbus'a vardığında, kendisini itaatkar kılan dile hemen uyum sağladı: “Ben öyle olmak istemedim” bağımlı, bu dünyadaki varlığım Sponsorlu. Ama bağımlıydım. Günlük hayatım zaten onun aramasını beklemek üzerine kuruluydu.”
Bu günler sıcak ve uzun. Parkta döngüler var. Yemeğin pahalı olduğu Piggly Wiggly'ye bisikletle gidebilirsiniz. Bir de toplum olarak Gorrindo'da kalanlar var: kadınlar.
Ancak ismine rağmen “Eşler” bir otoportre. Diğer kadınlarla tanışıyoruz ve Gorrindo'nun kendi birimiyle olan bağlantılarını nasıl derinleştirdiğini paylaşıyoruz. Ancak Gorrindo eşlerden biri olduğunda bile gözlemci olarak kalır.
Bu tutumun, Marin County'de ayrıcalıklarla çevrili olarak büyümüş olan yazara tanıdık geldiğini, ancak bu tutumun tanıdık olmadığını öğreniyoruz. Anne ve babası geçimini sağlamakta zorlandı; Kavga ettiler; annesi içti. Çocukken Gorrindo, en kötüsünden korkarak ve “onun gelmesini isteyerek” pencerede annesini bekledi. Yirmi yıl sonra Gorrindo, kendisini huzursuz bir şekilde Columbus'ta aynı noktada bulur ve Andrew'un “benim annemle yaptığım gibi her gece eve gelmesini” bekler.
Gorrindo'nun düzyazısı davetkâr ve akıcı, hikâye anlatımı ise samimi ve canlıdır. Ancak kendi hikayesini içgörüyle anlatırken diğer kadınlar daha az incelikli. Gorrindo'nun sokağın karşısındaki komşusu olarak başlayan Rachel, özellikle Gorrindo hamile kaldığında sayfada en çok yer alan kişidir. (Kitap hamilelik sırasında yaşanan şiddetli kaygı konusu için harikadır.)
Andrew bir görev için her ayrıldığında Gorrindo kendini “ihanete uğramış” hissediyor; Onun günlerini karakterize eden “huzursuz canlılığın” kendi versiyonunu özlüyor. Ve zamanla hem kültüre hem de kendi ihtiyaçlarına yönelik tüm bu erteleme onları değiştiriyor. Bir öğleden sonra kitap kulübünde başka bir kadın, kocasıyla arasında “sesi olmadığını” duyurur. Gorrindo, “Geçmişte muhtemelen açıkça konuşurdum” diye yazıyor. “'Sen meli Ruh halime göre sessizce ya da tiz bir sesle, “Benim bir sesim var” derdim. Ama şimdi sessizce oturdum.
Gorrindo'nun anılarını okurken Eşlerin Yaşamları, Eşlik ve Paralel Yaşamlar gibi diğer kadın kitaplarını düşünmeye devam ettim; erkek yazar veya sanatçılarla ilişkilendirilen kadınların görünmez entelektüel veya yaratıcı katkılarını ön plana çıkaran türden kitaplar. Asker eşi aynı zamanda kocasına işte de destek oluyor. Ama bu farklı türde görünmez bir çalışmadır. Gorrindo'nun hikayesinde güçlü bir şekilde karşımıza çıkan şey, uyum sağlama ve uyma çabasıdır.
Zamanla, Gorrindo yeniden kendi sesini bulur ve sonunda Andrew'la yüzleşir; değişmiş, hem tok hem de bitkin bir Andrew, tütün çiğneyen ve silah sahibi bir Andrew: Onun tüm hayatının “beni öldürmek için tasarlandığını” iddia ediyor. seni gerçekten tanıyamıyorum ve birimin benden sakin, yetenekli ve dayanıklı olmamı beklemesi, senin beni tanımanı engellemek için tasarlandı. Bunun bana nasıl hissettirdiğini biliyor musun?”
Çift terapisinde kişisel sorunlarının üstesinden başarıyla gelirler. Gorrindo'nun felsefi bir soruyu nasıl ele aldığı daha az açıktır. Bize “kocamın işiyle son derece çelişkili bir barış sağlamak için kendi inançlarımın ve ahlak kurallarımın sınırlarını aştığını” söylüyor. Bu mücadele büyük ölçüde sahne dışında gerçekleşiyor. Gördüğümüz şey onların bu işe olan mesafeleri.
Unutulmaz bir sahnede, eşler bir askeri psikoloğun dersi için Marriott'ta bir araya geliyor. Onlarla kocaları hakkında bir uzman gibi konuşuyor. Ordunun sosyopatları nasıl seçtiğine dair ilk kahkahalar var. Ancak psikolog, savaş alanında erkeklere iyi hizmet eden bir beceri olan izolasyonun “bir eş olarak hayata her zaman o kadar iyi yansımadığını” belirterek devam ederken, sessizlik var. “Gerçekten not alan genç bir kadın gördüm. Kocalarımız hayatımızın merkezindeki çılgın gizemlerdi ve bu adam onları anlıyordu.”
Kadınlarından uzakta, dramatik, görünmez manzaralarda; gizli, tehlikeli görevlerde – kocalar değişir. Ancak evde eşleri de değişiyor ve Gorrindo ilgi çekici, güçlü anılarında onların değişikliklerinin önemini savunuyor.
KADIN: Bir anı | kaydeden Simone Gorrindo | İzci Basın | 406 s. | 29,99$
.