amerikali
Üye
ÇAMUR ADASI KRALİÇESİ, Donald Ryan tarafından
Tüm keder: ölüm (ikinci açıdan önemli birinin ölümü, intihar, yaşlılığın kaçınılmaz kayıpları); çocuklar (onları tam olarak korumanın imkansızlığı, büyümeleri ve ayrılmaları ve ayrıca başlamayanlar); tecavüz; duygusal sıkıntı (yalnızlık, kurtarılamaz kayıp, yıllarca yanan öfke).
Donal Ryan’ın yeni romanı The Queen of Dirt Island’da tüm hüznü vurgulayan ve bastıran her türlü neşe… Burada bebek gün ışığına ilk adımlarını atıyor, “hayattaki uzun yolculuğu”. Kandırılmayacak, utandırılmayacak, vazgeçirmeyecek olan Nana: “Devam et torunum” der. “Tanrı adına vur, demir sıcakken bırak.” Ve şiddetli, sevgi dolu, durdurulamaz anne Eileen, “lastik çizmeleri, sarı ceketi ve film yıldızı güneş gözlükleriyle … komşularını gösterişli bir şekilde selamladı. eski ve yeni … böylece kimse onun Dirt Island’ın kraliçesi olduğundan şüphe etmesin. Aşk büyük zafer ve büyük gizemdir ve İrlanda’nın Nenagh kentindeki Aylward kadınları arasındaki aşk – amansız, güvenilir ve komik – bence her insanın umduğu şey.
Dil – lirik, sevimli ve esprili, County Tipperary – ve kadınlar (erkekler gelir ve gider, nadiren bir bölüme odaklanırlar ve genellikle işe yaramazlar, bazen zalimdirler) sizi ilgilendirmiyorsa, Dirt Island Kraliçesi ‘sıradakiniz değil’ Okumak. Ryan’ın kitabı her ikisini de işlemeli, çekingen olmayan, tasasız, aforizmalı ve bazen saygısız bir üslupla kutlar. Evdeki dört kadın: Nana, Eileen’in kayınvalidesi ve Eileen’in kocasının ölümünden sonra ikinci sayfada en yakın arkadaşı Eileen, Pearl’ün annesi olacak Saoirse’nin annesidir. Saoirse (“Bir gün Amerika’ya giderse,” diyor Eileen, “Amerikalılar bunu nasıl telaffuz edeceklerine dair hiçbir fikre sahip olmayacaklar”), Pearl de dahil olmak üzere diğer gezegenlerin etrafında döndüğü güneştir ve hikaye öyle olmasa da Onların bakış açısına göre, Saoirse bizim kahramanımız ve rehberimizdir.
Romanın yapısı bir zincirdeki incilerdir. Her bölüm asla 500 kelimeden fazla değildir, her zaman tek kelimelik bir başlıkla (“Kes”, “Hareket Et”, “Demesne”, “Korku”) ve genellikle kısa bir hikayeyle ilişkilendirilen türden bir satırla biter. flash kurgu ile daha az cazip. Bunlar, genellikle güçlü, bazen çok rahatsız edici, ancak kesinlikle asılı veya ağır olmayan kısa öykülerdir. Bağ dokusunu, güçlü, dolambaçlı, gergin anlatı zincirini seven türden bir okuyucuysanız, çok kısa bölümlerin hızlı yürüyüşünü kopuk ve itici bulabilirsiniz. Ama bu okuyucu için, ilk satırlardan sonuna kadar bölümlerin biçimi (“ve şimdi kendini onun umutsuzluğu karşısında aşırı ısınmış ve dili tutulmuş halde buldu, ona duyduğu acımayla, kendisi için duyduğu ısrarlı, derin utançla engellendi. Bu acıya neden oldu ve kendini vahşi bir aşk koronasında felçli buldu”) kendi tatmin edici zincirini oluşturuyor ve ailesinin içindeki ve çevresindeki tüm anlatının zinciri olan Saoirse’dir.
Tüm keder: ölüm (ikinci açıdan önemli birinin ölümü, intihar, yaşlılığın kaçınılmaz kayıpları); çocuklar (onları tam olarak korumanın imkansızlığı, büyümeleri ve ayrılmaları ve ayrıca başlamayanlar); tecavüz; duygusal sıkıntı (yalnızlık, kurtarılamaz kayıp, yıllarca yanan öfke).
Donal Ryan’ın yeni romanı The Queen of Dirt Island’da tüm hüznü vurgulayan ve bastıran her türlü neşe… Burada bebek gün ışığına ilk adımlarını atıyor, “hayattaki uzun yolculuğu”. Kandırılmayacak, utandırılmayacak, vazgeçirmeyecek olan Nana: “Devam et torunum” der. “Tanrı adına vur, demir sıcakken bırak.” Ve şiddetli, sevgi dolu, durdurulamaz anne Eileen, “lastik çizmeleri, sarı ceketi ve film yıldızı güneş gözlükleriyle … komşularını gösterişli bir şekilde selamladı. eski ve yeni … böylece kimse onun Dirt Island’ın kraliçesi olduğundan şüphe etmesin. Aşk büyük zafer ve büyük gizemdir ve İrlanda’nın Nenagh kentindeki Aylward kadınları arasındaki aşk – amansız, güvenilir ve komik – bence her insanın umduğu şey.
Dil – lirik, sevimli ve esprili, County Tipperary – ve kadınlar (erkekler gelir ve gider, nadiren bir bölüme odaklanırlar ve genellikle işe yaramazlar, bazen zalimdirler) sizi ilgilendirmiyorsa, Dirt Island Kraliçesi ‘sıradakiniz değil’ Okumak. Ryan’ın kitabı her ikisini de işlemeli, çekingen olmayan, tasasız, aforizmalı ve bazen saygısız bir üslupla kutlar. Evdeki dört kadın: Nana, Eileen’in kayınvalidesi ve Eileen’in kocasının ölümünden sonra ikinci sayfada en yakın arkadaşı Eileen, Pearl’ün annesi olacak Saoirse’nin annesidir. Saoirse (“Bir gün Amerika’ya giderse,” diyor Eileen, “Amerikalılar bunu nasıl telaffuz edeceklerine dair hiçbir fikre sahip olmayacaklar”), Pearl de dahil olmak üzere diğer gezegenlerin etrafında döndüğü güneştir ve hikaye öyle olmasa da Onların bakış açısına göre, Saoirse bizim kahramanımız ve rehberimizdir.
Romanın yapısı bir zincirdeki incilerdir. Her bölüm asla 500 kelimeden fazla değildir, her zaman tek kelimelik bir başlıkla (“Kes”, “Hareket Et”, “Demesne”, “Korku”) ve genellikle kısa bir hikayeyle ilişkilendirilen türden bir satırla biter. flash kurgu ile daha az cazip. Bunlar, genellikle güçlü, bazen çok rahatsız edici, ancak kesinlikle asılı veya ağır olmayan kısa öykülerdir. Bağ dokusunu, güçlü, dolambaçlı, gergin anlatı zincirini seven türden bir okuyucuysanız, çok kısa bölümlerin hızlı yürüyüşünü kopuk ve itici bulabilirsiniz. Ama bu okuyucu için, ilk satırlardan sonuna kadar bölümlerin biçimi (“ve şimdi kendini onun umutsuzluğu karşısında aşırı ısınmış ve dili tutulmuş halde buldu, ona duyduğu acımayla, kendisi için duyduğu ısrarlı, derin utançla engellendi. Bu acıya neden oldu ve kendini vahşi bir aşk koronasında felçli buldu”) kendi tatmin edici zincirini oluşturuyor ve ailesinin içindeki ve çevresindeki tüm anlatının zinciri olan Saoirse’dir.