amerikali
Üye
Lavanya Karthik tarafından yazılan ve Proiti Roy tarafından resimlenen ödüllü Hint resimli kitabı A Walk With Thambi’de (2017), Thambi adlı bir çocuk, köpeğiyle öğleden sonra yürüyüşünün tadını çıkarıyor. Resimde köpek tasmalı olarak ve Thambi kırmızı uçlu beyaz bir sopa tutarken gösteriliyor, ancak anlatıda Thambi’nin kör olduğundan hiç bahsedilmiyor. Bunun yerine ikiliyi sokak seslerini dinlerken, çarşının kokusunu alırken, esintiyi hissederken ve arkadaşlarıyla oynarken takip ediyoruz. Daha gün batımı olduğunu ve sokağa çıkma yasağının bittiğini anladıklarında, gözleri ve bacakları (ve sopaları) akimbo ile eve koşuyorlar. Thambi’nin annesi çamurlu ikiliyi ele alır ve sonunda oğlunun kör olduğu mizahi bir şekilde ortaya çıkar.
Anna Anisimova’nın yeni bölüm kitabı da benzer bir yaklaşımı benimsiyor. Kendi hikâyesini anlatan genç kahramanı, babasıyla birlikte Doğa Tarihi Müzesi’ni ziyaret ettiğinde ve bir güvenlik görevlisinin sergiler arasında “porselen dükkanındaki fil gibi” tökezleyerek dolaşan bir çocuktan şikayet ettiğine kulak misafiri olduğunda büyüleniyor. (Bize etrafındaki dünyayı nasıl dolaştığını göstermesine rağmen göremediğini söylemedi.) “Babam kasvetli insana çok dikkatli olacağımıza söz veriyor. Ama bu fili gerçekten görmek istiyorum. Nerede? Daha önce hiç hissetmemiştim.” Artık “görünmez bir fil” ona her yerde eşlik ediyor. Annesi ondan halıyı süpürmesini istediğinde, “tüm toz, kırıntılar ve parçalar hortumun içinden çıkıyor, sanki elektrik süpürgesi onun öğle yemeğini emiyormuş gibi.”… Ah evet, hortum bir fil hortumu!”
Bu çocukların çözebilecekleri sınırlı olabilir ama değer verdikleri ve kutladıkları şeylerde sınır tanımıyor. Bu ikiliği yakalamak, bu tür çalışmaları uzun ömürlü kılan şeydir. Odadaki filin tadını çıkarmak ya da onunla hesaplaşmayı bırakmak, kahramanlarının (ve okuyucularının) kararıdır. Görme, işitme, okuma ve yazma güçlüklerini konu alan bu üç yeni kitaptaki neşeli kızlar ilkini seçiyor. Yeni diller öğreniyorsunuz, arkadaşlar ediniyorsunuz ve sayfalarca ilerlemeye devam ediyorsunuz. (Ağlamamanı tavsiye ederim.)
İçinde Sessizliği Dinlemek (Lantana, 32 sayfa, 18,99 dolar, 4-9 yaş arası), Cassie Silva’nın yazdığı genç Jacki, annesi işitme duyusunu kaybetse bile annesinin yaşadığı her şeyi deneyimlemek istiyor. Ayrıca annesinin yaşadığı şeyleri deneyimlemeye devam etmesine yardımcı olmak istiyor. Kendi çocukluğundan ilham alan Silva’nın anlatımı dürüst ve şefkatlidir, Frances Ives’in çizimleri de bu özgünlüğü güçlendirmektedir. Doruk noktası, kitabın üçte ikisinde, anne ve kızının şarkı söyleyen çocuklarla dolu bir sınıfın karşıt uçlarında oturup her birinin parmaklarını diğerine işaret etmesiyle gerçekleşir. Sistine Şapeli tavanını unutun; Bunlar insan aklının ne kadar uzağa ulaşabileceğini belirleyen iki parmaktır.
Hikayesini paylaşmaktan okuyucuları işaret dili konusunda eğitmeye kadar Silva’nın dokunuşu hafif. Çeşitli resimlerdeki el yazısı okuyucunun diyaloğu takip etmesine yardımcı olur. “Sessizliği Dinlemek”, Jacki ve annesinin etrafındaki topluluğu kutluyor ve bize -parmağını kaldırarak- en gürültülü dilin başkalarını sevmek olduğunu gösteriyor.
KÖMÜRDEN MEKTUPLAR (Lantana, 32 sayfa, 18,99 dolar, 5-9 yaş arası)Irene Vasco’nun yazdığı, Juan Palomino’nun çizdiği ve Lawrence Schimel’in çevirdiği bu film, ablası Gina da dahil olmak üzere çok az kişinin okuyabildiği bir toplulukta okumayı öğrenen bir kız hakkındadır. Gina’nın postayla aldığı aşk mektuplarını çözmek için çaresiz kalan ikili, bir mango ağacının en yüksek dalına tırmanır ve bildikleri tek harf olan “O”yu ararlar. Kısa bir süre sonra, köydeki tek mağazanın sahibi Señor Velandia, anlatıcımıza pirinç, fasulye ve mısırı tartıp kağıt torbalara paketlemesine yardım ederse okumayı öğretmeyi teklif eder. Vasco’nun sözleri ve Palomino’nun hareket ve renk dolu göz kamaştırıcı çizimleri bir gelişme öyküsü yaratıyor. Kızlar kadın oluyor; Harfler kelimelere dönüşür; Bir pueblo oluşuyor.
Son notunda Vasco anıların, sömürge tarihinin ve sözlü geleneğin “iç içe geçmesini” anlatıyor. Okuyucu kitlesi de üç bölümden oluşuyor: Kitap çocuklar için yazılmış, kütüphanecilere ithaf edilmiş ve Kolombiyalı Palenque pueblo’nun kadınlarını onurlandırıyor. Yetiştirilme tarzları tamamen farklı olan ebeveynler ve çocuklar için güçlü bir okuma.
Yukarıda bahsedilen Anisimovalar GÖRÜNMEZ FİL (Huzursuz Kitaplar, 112 sayfa, 22 dolar, 6-12 yaş arası), Yulia Sidneva tarafından çizilen ve Ruth Ahmedzai Kemp tarafından tercüme edilen bu eser, yorulmak bilmeden neşelidir. Birbiriyle bağlantılı dört hikaye, etrafındaki dünyaya olan merak ve güvenin nostaljik karışımını taşıyan nazik, yaramaz bir kızı anlatıyor. Büyükbabası ve üçüncü ayağıyla (Speedy adını verdiği bir sopayla) yürüyor, annesiyle bahçelerindeki kuşlar gibi şarkı söylüyor ve bir “balina” üzerinde kızakla kaymaya gidiyor. Kemp’in alkışa değer çevirisinde fiiller pekiştirici, açıklamalar heyecan verici ve bol miktarda ünlem işareti var. Her şey heyecan verici ve merak dolu.
Bu küçük kız okuyucularının hayranlığını hak ederken, etrafındaki yetişkinler de öyle: ona aynı anda hem özel hem normal, hem bağımsız hem sevilen, hem aptal hem de cesur hissettiren ebeveynler, öğretmenler ve kütüphaneciler.
Aditi Sriram, Bulvarların Ötesinde: Pondicherry’nin Kısa Biyografisi kitabının yazarıdır.
Anna Anisimova’nın yeni bölüm kitabı da benzer bir yaklaşımı benimsiyor. Kendi hikâyesini anlatan genç kahramanı, babasıyla birlikte Doğa Tarihi Müzesi’ni ziyaret ettiğinde ve bir güvenlik görevlisinin sergiler arasında “porselen dükkanındaki fil gibi” tökezleyerek dolaşan bir çocuktan şikayet ettiğine kulak misafiri olduğunda büyüleniyor. (Bize etrafındaki dünyayı nasıl dolaştığını göstermesine rağmen göremediğini söylemedi.) “Babam kasvetli insana çok dikkatli olacağımıza söz veriyor. Ama bu fili gerçekten görmek istiyorum. Nerede? Daha önce hiç hissetmemiştim.” Artık “görünmez bir fil” ona her yerde eşlik ediyor. Annesi ondan halıyı süpürmesini istediğinde, “tüm toz, kırıntılar ve parçalar hortumun içinden çıkıyor, sanki elektrik süpürgesi onun öğle yemeğini emiyormuş gibi.”… Ah evet, hortum bir fil hortumu!”
Bu çocukların çözebilecekleri sınırlı olabilir ama değer verdikleri ve kutladıkları şeylerde sınır tanımıyor. Bu ikiliği yakalamak, bu tür çalışmaları uzun ömürlü kılan şeydir. Odadaki filin tadını çıkarmak ya da onunla hesaplaşmayı bırakmak, kahramanlarının (ve okuyucularının) kararıdır. Görme, işitme, okuma ve yazma güçlüklerini konu alan bu üç yeni kitaptaki neşeli kızlar ilkini seçiyor. Yeni diller öğreniyorsunuz, arkadaşlar ediniyorsunuz ve sayfalarca ilerlemeye devam ediyorsunuz. (Ağlamamanı tavsiye ederim.)
İçinde Sessizliği Dinlemek (Lantana, 32 sayfa, 18,99 dolar, 4-9 yaş arası), Cassie Silva’nın yazdığı genç Jacki, annesi işitme duyusunu kaybetse bile annesinin yaşadığı her şeyi deneyimlemek istiyor. Ayrıca annesinin yaşadığı şeyleri deneyimlemeye devam etmesine yardımcı olmak istiyor. Kendi çocukluğundan ilham alan Silva’nın anlatımı dürüst ve şefkatlidir, Frances Ives’in çizimleri de bu özgünlüğü güçlendirmektedir. Doruk noktası, kitabın üçte ikisinde, anne ve kızının şarkı söyleyen çocuklarla dolu bir sınıfın karşıt uçlarında oturup her birinin parmaklarını diğerine işaret etmesiyle gerçekleşir. Sistine Şapeli tavanını unutun; Bunlar insan aklının ne kadar uzağa ulaşabileceğini belirleyen iki parmaktır.
Hikayesini paylaşmaktan okuyucuları işaret dili konusunda eğitmeye kadar Silva’nın dokunuşu hafif. Çeşitli resimlerdeki el yazısı okuyucunun diyaloğu takip etmesine yardımcı olur. “Sessizliği Dinlemek”, Jacki ve annesinin etrafındaki topluluğu kutluyor ve bize -parmağını kaldırarak- en gürültülü dilin başkalarını sevmek olduğunu gösteriyor.
KÖMÜRDEN MEKTUPLAR (Lantana, 32 sayfa, 18,99 dolar, 5-9 yaş arası)Irene Vasco’nun yazdığı, Juan Palomino’nun çizdiği ve Lawrence Schimel’in çevirdiği bu film, ablası Gina da dahil olmak üzere çok az kişinin okuyabildiği bir toplulukta okumayı öğrenen bir kız hakkındadır. Gina’nın postayla aldığı aşk mektuplarını çözmek için çaresiz kalan ikili, bir mango ağacının en yüksek dalına tırmanır ve bildikleri tek harf olan “O”yu ararlar. Kısa bir süre sonra, köydeki tek mağazanın sahibi Señor Velandia, anlatıcımıza pirinç, fasulye ve mısırı tartıp kağıt torbalara paketlemesine yardım ederse okumayı öğretmeyi teklif eder. Vasco’nun sözleri ve Palomino’nun hareket ve renk dolu göz kamaştırıcı çizimleri bir gelişme öyküsü yaratıyor. Kızlar kadın oluyor; Harfler kelimelere dönüşür; Bir pueblo oluşuyor.
Son notunda Vasco anıların, sömürge tarihinin ve sözlü geleneğin “iç içe geçmesini” anlatıyor. Okuyucu kitlesi de üç bölümden oluşuyor: Kitap çocuklar için yazılmış, kütüphanecilere ithaf edilmiş ve Kolombiyalı Palenque pueblo’nun kadınlarını onurlandırıyor. Yetiştirilme tarzları tamamen farklı olan ebeveynler ve çocuklar için güçlü bir okuma.
Yukarıda bahsedilen Anisimovalar GÖRÜNMEZ FİL (Huzursuz Kitaplar, 112 sayfa, 22 dolar, 6-12 yaş arası), Yulia Sidneva tarafından çizilen ve Ruth Ahmedzai Kemp tarafından tercüme edilen bu eser, yorulmak bilmeden neşelidir. Birbiriyle bağlantılı dört hikaye, etrafındaki dünyaya olan merak ve güvenin nostaljik karışımını taşıyan nazik, yaramaz bir kızı anlatıyor. Büyükbabası ve üçüncü ayağıyla (Speedy adını verdiği bir sopayla) yürüyor, annesiyle bahçelerindeki kuşlar gibi şarkı söylüyor ve bir “balina” üzerinde kızakla kaymaya gidiyor. Kemp’in alkışa değer çevirisinde fiiller pekiştirici, açıklamalar heyecan verici ve bol miktarda ünlem işareti var. Her şey heyecan verici ve merak dolu.
Bu küçük kız okuyucularının hayranlığını hak ederken, etrafındaki yetişkinler de öyle: ona aynı anda hem özel hem normal, hem bağımsız hem sevilen, hem aptal hem de cesur hissettiren ebeveynler, öğretmenler ve kütüphaneciler.
Aditi Sriram, Bulvarların Ötesinde: Pondicherry’nin Kısa Biyografisi kitabının yazarıdır.