dunyadan
Aktif Üye
Hüzün ve öfkenin “kızıl pusu” içinde yutulan prens, önce şeker ısmarlıyor ve ardından nefret edilen magazin dergileri, değişen derecelerde doğrulukla alkol, ot, kokain, mantar ve ayahuasca ile ilgili haberler yapıyor. (Daha kolay, magnezyum takviyeleri deniyor ve bunun bir arkadaşının düğününde bağırsaklarını gevşettiğini kimsenin bilmesi gerektiğinden emin değilim.)
Harry’nin Afganistan’daki göreviyle birleştiğinde – “insanları insan olarak düşünürseniz onları öldüremezsiniz” diye belirttiği gibi – defalarca, aslanları ve kaplanları, memleketindeki gazeteci avcılarından daha az tehditkar görünen Afrika’ya kaçar. Kitabın daha hasta anlarından birinde, ilk adı Henry olmasına rağmen ona Harold diyen Willy’nin, sebep olarak kıtayı seçtiği için ayağını yere vuruyor. “Afrika onun Şey,” diye açıklıyor Harry, kardeşinin inatçı ses tonunu taklit ederek. “Size gaziler verdim, neden bana Afrika filleri ve gergedanları vermiyorsunuz??”
Cattily, Galler Prensesi’ni dudak parlatıcısını ayırmakta yavaş olduğu için azarlarken, Willy’nin “benimkinden daha gelişmiş, endişe verici kelliğine” dikkat çekiyor. O zamanki Prens Charles’ın boxer şortuyla amuda kalktığını ve ailesinin yıllık performans incelemesi maskaralığını açıkça gösteriyor: Mahkeme Genelgesi.
Yazarı gibi, “Yedek” de hem duygusal hem de fiziksel olarak haritanın her yerinde. Başka bir deyişle, elinde tutmuyor. Harry, William Kate Middleton ile evlenmeden hemen önce Kuzey Kutbu’na yaptığı bir geziden sonra penisi donduğunda – “Güney Kutbum berbattı” – onu bir “hadım” bıraktığında açık sözlü ve komik. Garip bir yansıtma becerisiyle, resepsiyonda damada kakımlı bir tanga sunar, ardından annesinin dudak parlatıcısı olarak kullandığı Elizabeth Arden kremini kendi alt bölgelerine sürer – “’tuhaf’ gerçekten duygunun hakkını vermiyor. – ve sağduyulu bir dermatolog bulmadan önce ‘Todger’ımın her yerde ön sayfalara çıkacağından’ endişelendim.
William’ın katılmayı reddedeceğini iddia ettiği terapi ve First by Van Cleef & Arpels’in bir dokunuşu, Harry’nin ağlamayı öğrenmesine yardımcı olarak Diana’nın bastırılmış anılarından oluşan bir seli ortaya çıkarır ve o zaman en sert okuyucu bile ağlayabilir. Charles’ın kendi kokusu, Dior’dan Eau Sauvage ve Camilla ile olan evliliği onu nispeten soğuk bırakıyor.
Yine de babası, Harry’nin Meghan’la olan ilişkisine dair acımasız ve çoğu zaman ırkçı basın haberlerini tavsiye ettiğinde – “Okuma sevgilim” – aynı fikirde olmamak zor. Prens düzensiz bir hafızası olduğunu iddia ediyor – “büyük olasılıkla bir savunma mekanizması” – ama kendisi ve karısı hakkında şimdiye kadar yazılmış tek bir satırı bile unutmuş görünmüyor ve ifşasının son bölümü sinir bozucu bir geri dönüşe dönüşüyor – ve -bu konuda kim neyi ve neden ifşa ediyor. Belki biraz daha fazla Faulkner ve daha az Fleet Street burada yardımcı olabilir?
Harry’nin Afganistan’daki göreviyle birleştiğinde – “insanları insan olarak düşünürseniz onları öldüremezsiniz” diye belirttiği gibi – defalarca, aslanları ve kaplanları, memleketindeki gazeteci avcılarından daha az tehditkar görünen Afrika’ya kaçar. Kitabın daha hasta anlarından birinde, ilk adı Henry olmasına rağmen ona Harold diyen Willy’nin, sebep olarak kıtayı seçtiği için ayağını yere vuruyor. “Afrika onun Şey,” diye açıklıyor Harry, kardeşinin inatçı ses tonunu taklit ederek. “Size gaziler verdim, neden bana Afrika filleri ve gergedanları vermiyorsunuz??”
Cattily, Galler Prensesi’ni dudak parlatıcısını ayırmakta yavaş olduğu için azarlarken, Willy’nin “benimkinden daha gelişmiş, endişe verici kelliğine” dikkat çekiyor. O zamanki Prens Charles’ın boxer şortuyla amuda kalktığını ve ailesinin yıllık performans incelemesi maskaralığını açıkça gösteriyor: Mahkeme Genelgesi.
Yazarı gibi, “Yedek” de hem duygusal hem de fiziksel olarak haritanın her yerinde. Başka bir deyişle, elinde tutmuyor. Harry, William Kate Middleton ile evlenmeden hemen önce Kuzey Kutbu’na yaptığı bir geziden sonra penisi donduğunda – “Güney Kutbum berbattı” – onu bir “hadım” bıraktığında açık sözlü ve komik. Garip bir yansıtma becerisiyle, resepsiyonda damada kakımlı bir tanga sunar, ardından annesinin dudak parlatıcısı olarak kullandığı Elizabeth Arden kremini kendi alt bölgelerine sürer – “’tuhaf’ gerçekten duygunun hakkını vermiyor. – ve sağduyulu bir dermatolog bulmadan önce ‘Todger’ımın her yerde ön sayfalara çıkacağından’ endişelendim.
William’ın katılmayı reddedeceğini iddia ettiği terapi ve First by Van Cleef & Arpels’in bir dokunuşu, Harry’nin ağlamayı öğrenmesine yardımcı olarak Diana’nın bastırılmış anılarından oluşan bir seli ortaya çıkarır ve o zaman en sert okuyucu bile ağlayabilir. Charles’ın kendi kokusu, Dior’dan Eau Sauvage ve Camilla ile olan evliliği onu nispeten soğuk bırakıyor.
Yine de babası, Harry’nin Meghan’la olan ilişkisine dair acımasız ve çoğu zaman ırkçı basın haberlerini tavsiye ettiğinde – “Okuma sevgilim” – aynı fikirde olmamak zor. Prens düzensiz bir hafızası olduğunu iddia ediyor – “büyük olasılıkla bir savunma mekanizması” – ama kendisi ve karısı hakkında şimdiye kadar yazılmış tek bir satırı bile unutmuş görünmüyor ve ifşasının son bölümü sinir bozucu bir geri dönüşe dönüşüyor – ve -bu konuda kim neyi ve neden ifşa ediyor. Belki biraz daha fazla Faulkner ve daha az Fleet Street burada yardımcı olabilir?