amerikali
Aktif Üye
Çocukluğunda geçirdiği bir araba kazasının ardından boyundan aşağısı felç olan, Harvard'dan mezun olan ve profesör ve tutkulu engelli hakları savunucusu olan Brooke Ellison, Pazar günü 45 yaşında Stony Brook, N.Y.'de öldü.
Annesi Jean Ellison, hastanedeki ölümünün kuadripleji komplikasyonlarından kaynaklandığını söyledi.
Brooke, 11 yaşındayken karate, futbol, çello ve dans dersleri aldı ve bir kilise korosunda şarkı söyledi. Ancak 4 Eylül 1990'da, Suffolk İlçesi, Rockville Center'daki Long Island'daki evinin yakınında bir yolda koşarken ona bir araba çarptı. Kafatası, omurgası ve vücudundaki neredeyse tüm önemli kemikler kırılmıştı.
36 saatlik komadan uyandıktan sonra altı haftayı hastanede, sekiz ayını da rehabilitasyon merkezinde geçirdi. Ve hayatının geri kalanında, kamış tuş takımıyla çalıştırılan bir tekerlekli sandalyeye, dakikada 13 nefes veren bir vantilatöre ve son olarak yazmak için sesle etkinleştirilen bir bilgisayara güvendi.
Annesi bir telefon görüşmesinde “Eğer hayatta kaldıysa” dedi, “ilk başta onun hiçbir bilgisi olmayacağını düşündük.”
Ancak Brooke beklenenden daha iyi bir şekilde iyileşti. Hastanede uyandıktan sonra ilk sözleri “Okula ne zaman dönebilirim?” ve “Geride mi kalacağım?” oldu.
Ertesi Eylül ayında, annesinin sürekli ilgisi sayesinde sekizinci sınıfa kaydoldu ve ölümüne kadar olan tahminini (belki de dokuz yıllık bir yaşam beklentisi) durmaksızın sorguladı.
Zeki bir öğrenciydi, Harvard'a kabul edildi ve tıbbi masraflarını karşılayan tam bir burs aldı; 2000 yılında bilişsel sinirbilim alanında lisans diplomasıyla mezun oldu ve bir mezuniyet konuşması yaptı; Harvard Kennedy Hükümet Okulu'ndan kamu politikası alanında yüksek lisans derecesi aldı; 2012 yılında Stony Brook Üniversitesi'nden politik psikoloji alanında doktora derecesi aldı; ve o yıl fakültesine katıldı.
Aynı zamanda engelli insanlar ve kök hücre araştırmalarının ülke çapındaki sözcüsü oldu.
Bayan Ellison bir keresinde şöyle demişti: “Hayattaki birkaç garantiden biri, hiçbir zaman beklediğimiz gibi sonuçlanmayacağıdır.” “Fakat hayatımızdaki olayların kim olduğumuzu tanımlamasına izin vermek yerine, hayatımızdaki olasılıkları tanımlamayı tercih edebiliriz.”
Bayan Ellison çocukluk hayalini gerçekleştirmedi: gökbilimci Carl Sagan'ın kariyerini taklit etmeyi umuyordu. Ancak annesi şöyle dedi: “Hayatının bu şekilde sonuçlanacağını, Harvard'a gitme fırsatına sahip olacağını, tam zamanlı bir işe sahip olabileceğini ve dünyaya katkıda bulunabileceğini hiç beklemiyorduk.”
Dr. Columbia Üniversitesi Mailman Halk Sağlığı Okulu'nda psikiyatri profesörü ve Bayan Ellison'un bir danışma grubu olan Empire State Kök Hücre Kurulu'ndaki meslektaşı Robert Klitzman, onun hakkında şunları söyledi: “Otomatik elektrikli tekerlekli sandalyesiyle konferans masasına kıvrıldı ve bize “Sadece petri kaplarındaki hücrelerin değil, insan hayatının da tehlikede olduğunu unutmayın.”
Beklenen yaşam beklentisi “yaklaşık 8,6 yıl olurdu” dedi Dr. Klitzman. “Fakat ailesinin yardımıyla bu beklentilere karşı çıktı.”
Brooke Mackenzie Ellison, 20 Ekim 1978'de Rockville Center, New York'ta Edward ve Jean (Derenze) Ellison'ın çocuğu olarak dünyaya geldi. Babası Sosyal Güvenlik Kurumu'nda yöneticiydi. Annesinin özel eğitim öğretmeni olarak çalıştığı ilk ve son gün Brooke'un kaza günüydü.
1996 yılında Stony Brook'taki Ward Melville Lisesi'nden üstün başarıyla mezun oldu. Annesi her zaman yedek sağ kol olarak oradaydı ve kızının katkıda bulunabileceği bir şey olduğunda sınıfta kendi elini kaldırdı.
Bayan Ellison 2000 yılında Haber'a “Güç benim” dedi. “O kafadır.”
Bayan Ellison, kızıyla birlikte Harvard'da kaldı; burada kolej, hastane yatağı, hidrolik asansör ve diğer ekipmanlarla donatılmış bir yatakhaneye sahipti. Bay Ellison, evde Brooke'un ablası Kysten ve küçük erkek kardeşi Reed ile ilgileniyordu ve hafta sonları karısını ve Brooke'u ziyaret ediyordu.
Tezi “Dayanıklı Ergenlerde Umut Unsuru” başlığını taşıyordu.
2006 yılında Bayan Ellison, Long Island'dan bir Demokrat olarak New York Eyalet Senatosu'na aday oldu ancak görevdeki Cumhuriyetçi John J. Flanagan'a yenildi.
2009'da, yönetmen James Siegel'le birlikte, halkı embriyonik kök hücre araştırmaları konusunda eğitmek amacıyla tasarlanmış bir belgesel olan “Umut Ertelendi”nin ortak yapımcılığını üstlendi. Bu belgesel, embriyonik kök hücrelerin, embriyonik kök hücrelerin yerine geçecek sağlıklı hücreler oluşturmak için deneylerle eğitilmiş özel hücreler üretebilmesini sağlıyor. hastalıktan zarar görür.
Bayan Ellison, Stony Brook'ta tıbbi ve bilimsel etik ve sağlık politikası dersleri verdi.
2005 yılında The Times'a hayatını değiştiren kazayı yansıtarak, “1990'da, benimki gibi durumlardaki insanların toplum tarafından kabul edilmediği ve anlayışa giden yolun daha yeni başladığı bir dönemde yaşadık” dedi.
“İnsanların hayatımda kaybettiklerime değil, hala hayatımda olanlara odaklanmasını istedim.”
“Neyse ki,” diye devam etti, “kazam beni düşünme ve muhakeme becerilerimden ya da toplumun önemli bir parçası olarak kalma yeteneğimden mahrum bırakmadı.” Bedenim tepki vermedi ama zihnim ve kalbim her zamanki gibi aynısını yaptı. “
Annesi Jean Ellison, hastanedeki ölümünün kuadripleji komplikasyonlarından kaynaklandığını söyledi.
Brooke, 11 yaşındayken karate, futbol, çello ve dans dersleri aldı ve bir kilise korosunda şarkı söyledi. Ancak 4 Eylül 1990'da, Suffolk İlçesi, Rockville Center'daki Long Island'daki evinin yakınında bir yolda koşarken ona bir araba çarptı. Kafatası, omurgası ve vücudundaki neredeyse tüm önemli kemikler kırılmıştı.
36 saatlik komadan uyandıktan sonra altı haftayı hastanede, sekiz ayını da rehabilitasyon merkezinde geçirdi. Ve hayatının geri kalanında, kamış tuş takımıyla çalıştırılan bir tekerlekli sandalyeye, dakikada 13 nefes veren bir vantilatöre ve son olarak yazmak için sesle etkinleştirilen bir bilgisayara güvendi.
Annesi bir telefon görüşmesinde “Eğer hayatta kaldıysa” dedi, “ilk başta onun hiçbir bilgisi olmayacağını düşündük.”
Ancak Brooke beklenenden daha iyi bir şekilde iyileşti. Hastanede uyandıktan sonra ilk sözleri “Okula ne zaman dönebilirim?” ve “Geride mi kalacağım?” oldu.
Ertesi Eylül ayında, annesinin sürekli ilgisi sayesinde sekizinci sınıfa kaydoldu ve ölümüne kadar olan tahminini (belki de dokuz yıllık bir yaşam beklentisi) durmaksızın sorguladı.
Zeki bir öğrenciydi, Harvard'a kabul edildi ve tıbbi masraflarını karşılayan tam bir burs aldı; 2000 yılında bilişsel sinirbilim alanında lisans diplomasıyla mezun oldu ve bir mezuniyet konuşması yaptı; Harvard Kennedy Hükümet Okulu'ndan kamu politikası alanında yüksek lisans derecesi aldı; 2012 yılında Stony Brook Üniversitesi'nden politik psikoloji alanında doktora derecesi aldı; ve o yıl fakültesine katıldı.
Aynı zamanda engelli insanlar ve kök hücre araştırmalarının ülke çapındaki sözcüsü oldu.
Bayan Ellison bir keresinde şöyle demişti: “Hayattaki birkaç garantiden biri, hiçbir zaman beklediğimiz gibi sonuçlanmayacağıdır.” “Fakat hayatımızdaki olayların kim olduğumuzu tanımlamasına izin vermek yerine, hayatımızdaki olasılıkları tanımlamayı tercih edebiliriz.”
Bayan Ellison çocukluk hayalini gerçekleştirmedi: gökbilimci Carl Sagan'ın kariyerini taklit etmeyi umuyordu. Ancak annesi şöyle dedi: “Hayatının bu şekilde sonuçlanacağını, Harvard'a gitme fırsatına sahip olacağını, tam zamanlı bir işe sahip olabileceğini ve dünyaya katkıda bulunabileceğini hiç beklemiyorduk.”
Dr. Columbia Üniversitesi Mailman Halk Sağlığı Okulu'nda psikiyatri profesörü ve Bayan Ellison'un bir danışma grubu olan Empire State Kök Hücre Kurulu'ndaki meslektaşı Robert Klitzman, onun hakkında şunları söyledi: “Otomatik elektrikli tekerlekli sandalyesiyle konferans masasına kıvrıldı ve bize “Sadece petri kaplarındaki hücrelerin değil, insan hayatının da tehlikede olduğunu unutmayın.”
Beklenen yaşam beklentisi “yaklaşık 8,6 yıl olurdu” dedi Dr. Klitzman. “Fakat ailesinin yardımıyla bu beklentilere karşı çıktı.”
Brooke Mackenzie Ellison, 20 Ekim 1978'de Rockville Center, New York'ta Edward ve Jean (Derenze) Ellison'ın çocuğu olarak dünyaya geldi. Babası Sosyal Güvenlik Kurumu'nda yöneticiydi. Annesinin özel eğitim öğretmeni olarak çalıştığı ilk ve son gün Brooke'un kaza günüydü.
1996 yılında Stony Brook'taki Ward Melville Lisesi'nden üstün başarıyla mezun oldu. Annesi her zaman yedek sağ kol olarak oradaydı ve kızının katkıda bulunabileceği bir şey olduğunda sınıfta kendi elini kaldırdı.
Bayan Ellison 2000 yılında Haber'a “Güç benim” dedi. “O kafadır.”
Bayan Ellison, kızıyla birlikte Harvard'da kaldı; burada kolej, hastane yatağı, hidrolik asansör ve diğer ekipmanlarla donatılmış bir yatakhaneye sahipti. Bay Ellison, evde Brooke'un ablası Kysten ve küçük erkek kardeşi Reed ile ilgileniyordu ve hafta sonları karısını ve Brooke'u ziyaret ediyordu.
Tezi “Dayanıklı Ergenlerde Umut Unsuru” başlığını taşıyordu.
2006 yılında Bayan Ellison, Long Island'dan bir Demokrat olarak New York Eyalet Senatosu'na aday oldu ancak görevdeki Cumhuriyetçi John J. Flanagan'a yenildi.
2009'da, yönetmen James Siegel'le birlikte, halkı embriyonik kök hücre araştırmaları konusunda eğitmek amacıyla tasarlanmış bir belgesel olan “Umut Ertelendi”nin ortak yapımcılığını üstlendi. Bu belgesel, embriyonik kök hücrelerin, embriyonik kök hücrelerin yerine geçecek sağlıklı hücreler oluşturmak için deneylerle eğitilmiş özel hücreler üretebilmesini sağlıyor. hastalıktan zarar görür.
Bayan Ellison, Stony Brook'ta tıbbi ve bilimsel etik ve sağlık politikası dersleri verdi.
2005 yılında The Times'a hayatını değiştiren kazayı yansıtarak, “1990'da, benimki gibi durumlardaki insanların toplum tarafından kabul edilmediği ve anlayışa giden yolun daha yeni başladığı bir dönemde yaşadık” dedi.
“İnsanların hayatımda kaybettiklerime değil, hala hayatımda olanlara odaklanmasını istedim.”
“Neyse ki,” diye devam etti, “kazam beni düşünme ve muhakeme becerilerimden ya da toplumun önemli bir parçası olarak kalma yeteneğimden mahrum bırakmadı.” Bedenim tepki vermedi ama zihnim ve kalbim her zamanki gibi aynısını yaptı. “