dunyadan
Aktif Üye
Sevgili okuyucular,
Güzel cumartesi. Bugün iki kitap önerisiyle karşınızdayım – felsefe ve gerilim alanlarını geziyoruz – ve kısa bir kişisel not: Yakında bir bebek bekliyorum. (Küstahlık etmek istemem ama tüm işaretler “yakında bir bebeğin” olacağına işaret ediyor…)
Her şey yolunda giderse birkaç ay boyunca çocuk yetiştirmeyle ilgili saha çalışmaları yaparken haber bülteni koşuşturmasından uzak olacağım. Tanıdığınız ve sevdiğiniz iyi okumuş meslektaşlarınız size tavsiyeler vermeye devam edecek.
Diğer tarafta görüşürüz.
—Molly
Çocuklarla felsefeyi nasıl tartışırsınız? Jean-Luc Nancy'nin kitabındaki dört dersten ilkinin ortasında okuyucu, cevabın yetişkinlere göre çok daha kolay olduğundan şüphelenmeye başlar. 2000'li yılların başında Fransız filozof Nancy, okul çocuklarından oluşan bir izleyici kitlesine aşk, Tanrı, adalet, güzellik gibi büyük temalar üzerine fikirler sunduğu bir “küçük diyaloglar” projesi başlattı. Her sunumu, öğrencilerin Nancy'ye fikirleri hakkında sorular sorduğu bir soru-cevap oturumu izledi; Bu alışverişler ciltte yer alıyor ve ona gerçek bir keyif veriyor.
Kitap ince ama oldukça tekrarlanabilir. Nancy'nin fikirlerini yakalamak ve onlarla etkileşime geçmek için bir kez okuyun. Hassas kavramları aydınlatan (ancak basitleştirmeyen) zarafetine hayran olmak için onu ikinci kez okuyun. David Hume ve kaykayın aynı günlük kullanıma sahip olduğu bir odaya ışınlanmanın keyfi için üçüncü kez. Daha sonra rafa yapıştırın ve gerekirse tekrarlayın.
İsterseniz okuyun: Christian Marclay'in Saati, Claire Denis, Boş Zaman Teorisi
Şuradan temin edilebilir: Fordham Üniversitesi Yayınları
Barbara Vine, yazar Ruth Rendell'in takma adıdır. Birkaç Vine okudum ama Rendell okumadım; bu belki de Ringo Starr'ın tek bir Beatles parçasını bile duymadan solo kataloğunu ezberlemeye eşdeğerdir. Öte yandan bunun tersi de olabilir. Rendell ile röportaj yapıp rapor vermem gerekiyor.
Yazar, Barbara Vine kostümüyle heyecan verici kitaplar yazıyor, ancak “Karanlığa Uyarlanmış Göz” türün çoğu kısıtlamasını görmezden geliyor ve bunun yerine postmodern manevraları ve yapısal deneyleri tercih ediyor. Karakterler üç boyutludur ve zaman (İngiltere 1930'lar-50'ler) fotogerçekçi olarak tasvir edilmiştir. Bir değil iki renkli kadın kötü adam var. Olay örgüsünün daha geleneksel yönleri (cinayet, zehir, yalanlar) Vine'ın yeniliklerinde parlıyor.
İngiliz gerilim romanlarının, benim kör Yeni Dünya hassasiyetlerime göre fazlasıyla ayrıntılı olan, sık sık sınıfa yapılan göndermeler nedeniyle iki kat gizemli hale geldiğini görüyorum. Örneğin 1946 yılında İngiltere'nin banliyösündeki bir çiftin düğün mekanının önemini yorumlamaya çalışmak, bir nanoparçacığı çocuk mikroskobuyla incelemeye çalışmak gibidir. (Saçma.) Okuyucunun bilgisizliğinin bir metni zenginleştirmesi ender görülen bir durum olabilir.
Bir uyarı: İlk 37 sayfada Vine, Faulkner veya İncil dışındaki herhangi bir bağlamda heyecan yaratacak kapsamlı bir aile soyağacı sunuyor – ancak bundan sonrası şaşırtıcı derecede buna değer.
İsterseniz okuyun: Örtücülük, titiz ev içi ayrıntılar, korkunç sırlar, insan düşmanlığı, aktör Shelley Duvall
Şuradan temin edilebilir: Yerel kütüphanenize veya kitapçınıza göz atın veya yeni veya kullanılmış bir kopya için çevrimiçi arama yapın
Neden gitmiyorsun …
Haberler kitaplarına veya okuma önerilerimize daha fazla dalın.
Okuduklarınızı beğendiyseniz lütfen başkalarına da tavsiye etmeyi düşünün. Buradan kayıt olabilirsiniz. Abonelere özel tüm bültenlerimize buradan göz atın.
Dostça bir hatırlatma: Kitaplar için yerel kütüphanenizi kontrol edin! Birçok kütüphane, kopyaları çevrimiçi olarak rezerve etme seçeneğini sunar.
Güzel cumartesi. Bugün iki kitap önerisiyle karşınızdayım – felsefe ve gerilim alanlarını geziyoruz – ve kısa bir kişisel not: Yakında bir bebek bekliyorum. (Küstahlık etmek istemem ama tüm işaretler “yakında bir bebeğin” olacağına işaret ediyor…)
Her şey yolunda giderse birkaç ay boyunca çocuk yetiştirmeyle ilgili saha çalışmaları yaparken haber bülteni koşuşturmasından uzak olacağım. Tanıdığınız ve sevdiğiniz iyi okumuş meslektaşlarınız size tavsiyeler vermeye devam edecek.
Diğer tarafta görüşürüz.
—Molly
Çocuklarla felsefeyi nasıl tartışırsınız? Jean-Luc Nancy'nin kitabındaki dört dersten ilkinin ortasında okuyucu, cevabın yetişkinlere göre çok daha kolay olduğundan şüphelenmeye başlar. 2000'li yılların başında Fransız filozof Nancy, okul çocuklarından oluşan bir izleyici kitlesine aşk, Tanrı, adalet, güzellik gibi büyük temalar üzerine fikirler sunduğu bir “küçük diyaloglar” projesi başlattı. Her sunumu, öğrencilerin Nancy'ye fikirleri hakkında sorular sorduğu bir soru-cevap oturumu izledi; Bu alışverişler ciltte yer alıyor ve ona gerçek bir keyif veriyor.
Kitap ince ama oldukça tekrarlanabilir. Nancy'nin fikirlerini yakalamak ve onlarla etkileşime geçmek için bir kez okuyun. Hassas kavramları aydınlatan (ancak basitleştirmeyen) zarafetine hayran olmak için onu ikinci kez okuyun. David Hume ve kaykayın aynı günlük kullanıma sahip olduğu bir odaya ışınlanmanın keyfi için üçüncü kez. Daha sonra rafa yapıştırın ve gerekirse tekrarlayın.
İsterseniz okuyun: Christian Marclay'in Saati, Claire Denis, Boş Zaman Teorisi
Şuradan temin edilebilir: Fordham Üniversitesi Yayınları
Barbara Vine, yazar Ruth Rendell'in takma adıdır. Birkaç Vine okudum ama Rendell okumadım; bu belki de Ringo Starr'ın tek bir Beatles parçasını bile duymadan solo kataloğunu ezberlemeye eşdeğerdir. Öte yandan bunun tersi de olabilir. Rendell ile röportaj yapıp rapor vermem gerekiyor.
Yazar, Barbara Vine kostümüyle heyecan verici kitaplar yazıyor, ancak “Karanlığa Uyarlanmış Göz” türün çoğu kısıtlamasını görmezden geliyor ve bunun yerine postmodern manevraları ve yapısal deneyleri tercih ediyor. Karakterler üç boyutludur ve zaman (İngiltere 1930'lar-50'ler) fotogerçekçi olarak tasvir edilmiştir. Bir değil iki renkli kadın kötü adam var. Olay örgüsünün daha geleneksel yönleri (cinayet, zehir, yalanlar) Vine'ın yeniliklerinde parlıyor.
İngiliz gerilim romanlarının, benim kör Yeni Dünya hassasiyetlerime göre fazlasıyla ayrıntılı olan, sık sık sınıfa yapılan göndermeler nedeniyle iki kat gizemli hale geldiğini görüyorum. Örneğin 1946 yılında İngiltere'nin banliyösündeki bir çiftin düğün mekanının önemini yorumlamaya çalışmak, bir nanoparçacığı çocuk mikroskobuyla incelemeye çalışmak gibidir. (Saçma.) Okuyucunun bilgisizliğinin bir metni zenginleştirmesi ender görülen bir durum olabilir.
Bir uyarı: İlk 37 sayfada Vine, Faulkner veya İncil dışındaki herhangi bir bağlamda heyecan yaratacak kapsamlı bir aile soyağacı sunuyor – ancak bundan sonrası şaşırtıcı derecede buna değer.
İsterseniz okuyun: Örtücülük, titiz ev içi ayrıntılar, korkunç sırlar, insan düşmanlığı, aktör Shelley Duvall
Şuradan temin edilebilir: Yerel kütüphanenize veya kitapçınıza göz atın veya yeni veya kullanılmış bir kopya için çevrimiçi arama yapın
Neden gitmiyorsun …
Charles Willeford'un 1955 tarihli kalitesiz romanı Pick-Up'ı (San Francisco'da geçimini sağlayan birkaç ayyaş hakkında) dinliyor musunuz ve yukarıda kısa çizgiler arasında bahsettiklerim dışında önceden hiçbir şey bilmiyor musunuz?
…ve sonra “Pick-Up”ı seviyorsanız, Dorothy Hughes'un 1963 tarihli “The Expendable Man” adlı eserine geçin. Başka hiçbir yerde görmedim. (Bahsettiğim cihazı biliyorsanız ve sahip olmak Başka bir yerde gördüm, lütfen yorumlarda bana bildirin. Ancak başkalarını bozmamak için akıllıca formüle etmeye çalışın.)
Kendimi tanıtmamı bağışlama ve Haberler Dergisi için kokular, İtalya, gizlilik, opera sanatçılarına domates fırlatma, nostalji ve daha fazlası hakkında yazdığım bir hikayeyi okuma cesaretini yüreğinizde bulabilir misiniz? Bu, RLTW'nin önceki sayısında çekinerek bahsettiğim makale. Bu çok sıkıcı; Garnitür olarak üç ila beş aperitivi hazırlamak isteyebilirsiniz.
Haberler kitaplarına veya okuma önerilerimize daha fazla dalın.
Okuduklarınızı beğendiyseniz lütfen başkalarına da tavsiye etmeyi düşünün. Buradan kayıt olabilirsiniz. Abonelere özel tüm bültenlerimize buradan göz atın.
Dostça bir hatırlatma: Kitaplar için yerel kütüphanenizi kontrol edin! Birçok kütüphane, kopyaları çevrimiçi olarak rezerve etme seçeneğini sunar.