dunyadan
Aktif Üye
MUCİZE GÜNLERİ, kaydeden Caroline Leavitt
Hayatın adaletsizliği sizi bunalttığında, cesaretinizi ve kararlılığınızı mı ortaya çıkarır yoksa sizi gönül yarası ve çaresizlikle dolu bir tavşan deliğine mi sürükler?
Bu, Caroline Leavitt'in on ikinci romanı Harikalar Günü'nde derin hasara uğramış üç kişinin karşı karşıya olduğu yol ayrımıdır: Zengin erkek arkadaşının babasını zehirlemeye teşebbüsten suçlu bulunduktan sonra hapishaneden yeni çıkan Ella Fitchburg; aile içi şiddetin kurbanı olan ve kendi suçluluk duygusunu taşıyan çocukluk aşkı Jude; ve hamile bir gençken Hasidik Yahudi cemaatinden acımasızca kovulan Ella'nın annesi Helen.
Ella da 25 yıllık hapis cezasına başladığında hamiledir ancak küçük kızı evlatlık vermesi konusunda baskı altındadır. Valinin müdahalesi sayesinde neredeyse yirmi yıl erken serbest bırakılan, şu anda 22 yaşında olan Ella, evlat edinilen ve adı Carla olan çocuğun izini sürüyor ve ona yakın olmak için hızla Brooklyn'den Ann Arbor, Michigan'a taşınıyor – üstelik gerçek kimliğini ifşa etmeden. kızının yeni ebeveynleri. Ella, Sylvia Plath'ın alaycı Esther Greenwood'u ile Peyton Place'den (Mia Farrow versiyonu) Allison McKenzie'nin karışımıdır. Kendisiyle, Jude'la, Carla'yla ve asla sahip olamayacağı bir hayatla ilgili sahte bir hayale tutunarak, her şeyden önce güvende olmanın ve dünyada daha büyük bir yerin özlemini çekiyor.
Tüm bu süre boyunca Ella'nın derin özlemini, hayatın bu kadar muhteşem bir şekilde ihanete uğramasının acısını hissediyoruz. Ne yazık ki, bu onun tüyler ürpertici bir sapık olarak görülmesini engellemiyor: Kızının yeni babasının çalıştığı barın arka kabininde saklanıyor, deli bir kutudan çıkmış gibi ortaya çıkıp gizlice cep telefonuyla fotoğraf çekiyor Carla'nın ve ailesinin posta kutusuna isimsiz eldivenler bırakıyor.
Ayrıca bizden inançsızlığı ciddi bir şekilde askıya almamız da isteniyor. Evlat edinme kapalı olmasına rağmen, bir avukat ailenin adresini içeren bir dosyayı dikkatsizce sızdırınca Ella kızının nerede olduğunu hemen öğrenir. Ella, küçük kızın başıboş topunun mucizevi bir şekilde oyun parkında ayaklarının önünde yuvarlanmasının ardından Carla ile tanışır; bu, asırlardır süregelen bir görüntüdür. Belki de en gülünç olanı, hiçbir deneyimi olmayan Ella, Ann Arbor'da haftalık bir gazetede “Sevgili Abby” tarzı serbest köşe yazarı olarak işe giriyor ve bundan geçimini sağlıyor. Bu, Carrie Bradshaw'un Cosmos'a ve pahalı ayakkabılara bir şekilde parası yettiğinde birlikte gösterdiğimiz göz kırpmaya değer.
Leavitt burada açıkça kendi atmosferindedir: önceki romanları acıyı, pişmanlığı ve nihayetinde kurtuluşu deneyimleyen kadınların sabunlu bir koleksiyonudur. Ancak karakterlerin sayısız sırlarını ve Ella, Jude ve Helen'i birbirine bağlayan sisli gizemi çözme görevi üzücüdür ve bazı tavizlere yol açar (Ella'nın, Carla'nın üvey annesiyle en iyi arkadaş olma isteği biraz uygun görünmektedir). Aynı zamanda örnek bir ev kadar aşırı düzenli ve ruhsuz bir sonuç ortaya çıkıyor.
Anlatı zaman zaman üçlünün bireysel hikayeleri arasında geçiş yapsa da, büyük ölçüde Ella tarafından yönlendiriliyor – Jude ve Helen daha çok destekleyici oyuncular olarak işlev görüyorlar, hem onun acısını yansıtıyor hem de kat ettiği tutulmayan sözlerin yolunu işaret ediyor. Bazen klişeleşen olay örgüsü, Leavitt'in zarif anlatımıyla destekleniyor: Ella annesini “artık genişleyemeyen kuru, çarpık bir sünger” olarak görüyor; Lise hayallerinin erkeği Jude'a aşık olur ve kendini onun sosyal çevresinde bunalmış halde bulur çünkü “genç seçkinlerin gündelik tarzında nasıl giyineceğini” bilmez; Hapisten çıktıktan sonra, “sesleri diken gibi” olan gazetecilerden oluşan bir kalabalığın arasından geçerek yolunu buluyor.
Romanın başlığı biraz yanıltıcıdır; Kitap mucizevi günlerden çok, hayatın kötü günlerinde hayatta kalmak için gereken azme odaklanıyor. Sonuçta – ve “Genel Hastane” için yeterli melodrama rağmen – sürekli azmin, güçlü inancın ve sevginin ham, onarıcı gücünü ilan ediyor.
HARİKA GÜNLER | kaydeden Caroline Leavitt | Algonkin | 320 s. | 29$
Hayatın adaletsizliği sizi bunalttığında, cesaretinizi ve kararlılığınızı mı ortaya çıkarır yoksa sizi gönül yarası ve çaresizlikle dolu bir tavşan deliğine mi sürükler?
Bu, Caroline Leavitt'in on ikinci romanı Harikalar Günü'nde derin hasara uğramış üç kişinin karşı karşıya olduğu yol ayrımıdır: Zengin erkek arkadaşının babasını zehirlemeye teşebbüsten suçlu bulunduktan sonra hapishaneden yeni çıkan Ella Fitchburg; aile içi şiddetin kurbanı olan ve kendi suçluluk duygusunu taşıyan çocukluk aşkı Jude; ve hamile bir gençken Hasidik Yahudi cemaatinden acımasızca kovulan Ella'nın annesi Helen.
Ella da 25 yıllık hapis cezasına başladığında hamiledir ancak küçük kızı evlatlık vermesi konusunda baskı altındadır. Valinin müdahalesi sayesinde neredeyse yirmi yıl erken serbest bırakılan, şu anda 22 yaşında olan Ella, evlat edinilen ve adı Carla olan çocuğun izini sürüyor ve ona yakın olmak için hızla Brooklyn'den Ann Arbor, Michigan'a taşınıyor – üstelik gerçek kimliğini ifşa etmeden. kızının yeni ebeveynleri. Ella, Sylvia Plath'ın alaycı Esther Greenwood'u ile Peyton Place'den (Mia Farrow versiyonu) Allison McKenzie'nin karışımıdır. Kendisiyle, Jude'la, Carla'yla ve asla sahip olamayacağı bir hayatla ilgili sahte bir hayale tutunarak, her şeyden önce güvende olmanın ve dünyada daha büyük bir yerin özlemini çekiyor.
Tüm bu süre boyunca Ella'nın derin özlemini, hayatın bu kadar muhteşem bir şekilde ihanete uğramasının acısını hissediyoruz. Ne yazık ki, bu onun tüyler ürpertici bir sapık olarak görülmesini engellemiyor: Kızının yeni babasının çalıştığı barın arka kabininde saklanıyor, deli bir kutudan çıkmış gibi ortaya çıkıp gizlice cep telefonuyla fotoğraf çekiyor Carla'nın ve ailesinin posta kutusuna isimsiz eldivenler bırakıyor.
Ayrıca bizden inançsızlığı ciddi bir şekilde askıya almamız da isteniyor. Evlat edinme kapalı olmasına rağmen, bir avukat ailenin adresini içeren bir dosyayı dikkatsizce sızdırınca Ella kızının nerede olduğunu hemen öğrenir. Ella, küçük kızın başıboş topunun mucizevi bir şekilde oyun parkında ayaklarının önünde yuvarlanmasının ardından Carla ile tanışır; bu, asırlardır süregelen bir görüntüdür. Belki de en gülünç olanı, hiçbir deneyimi olmayan Ella, Ann Arbor'da haftalık bir gazetede “Sevgili Abby” tarzı serbest köşe yazarı olarak işe giriyor ve bundan geçimini sağlıyor. Bu, Carrie Bradshaw'un Cosmos'a ve pahalı ayakkabılara bir şekilde parası yettiğinde birlikte gösterdiğimiz göz kırpmaya değer.
Leavitt burada açıkça kendi atmosferindedir: önceki romanları acıyı, pişmanlığı ve nihayetinde kurtuluşu deneyimleyen kadınların sabunlu bir koleksiyonudur. Ancak karakterlerin sayısız sırlarını ve Ella, Jude ve Helen'i birbirine bağlayan sisli gizemi çözme görevi üzücüdür ve bazı tavizlere yol açar (Ella'nın, Carla'nın üvey annesiyle en iyi arkadaş olma isteği biraz uygun görünmektedir). Aynı zamanda örnek bir ev kadar aşırı düzenli ve ruhsuz bir sonuç ortaya çıkıyor.
Anlatı zaman zaman üçlünün bireysel hikayeleri arasında geçiş yapsa da, büyük ölçüde Ella tarafından yönlendiriliyor – Jude ve Helen daha çok destekleyici oyuncular olarak işlev görüyorlar, hem onun acısını yansıtıyor hem de kat ettiği tutulmayan sözlerin yolunu işaret ediyor. Bazen klişeleşen olay örgüsü, Leavitt'in zarif anlatımıyla destekleniyor: Ella annesini “artık genişleyemeyen kuru, çarpık bir sünger” olarak görüyor; Lise hayallerinin erkeği Jude'a aşık olur ve kendini onun sosyal çevresinde bunalmış halde bulur çünkü “genç seçkinlerin gündelik tarzında nasıl giyineceğini” bilmez; Hapisten çıktıktan sonra, “sesleri diken gibi” olan gazetecilerden oluşan bir kalabalığın arasından geçerek yolunu buluyor.
Romanın başlığı biraz yanıltıcıdır; Kitap mucizevi günlerden çok, hayatın kötü günlerinde hayatta kalmak için gereken azme odaklanıyor. Sonuçta – ve “Genel Hastane” için yeterli melodrama rağmen – sürekli azmin, güçlü inancın ve sevginin ham, onarıcı gücünü ilan ediyor.
HARİKA GÜNLER | kaydeden Caroline Leavitt | Algonkin | 320 s. | 29$