dunyadan
Aktif Üye
KARANLIKLA BİRLİKTE YILDIZLAR GELDİ: Bir Anıkaydeden Audrey Flack
Şu anda 90'lı yaşlarında olan Audrey Flack hâlâ Guggenheim Rotunda'nın kenarından atlama dürtüsüyle mücadele ediyor, “dikkat edin, kendimi öldürmek için değil, sadece avludan geçmek için.” Bu fotoğraf With Darkness Came Stars'ın arkasındaki etkileyici figürü yansıtıyor. Flack'in, 1950'lerin başında Soyut Dışavurumculuğun zirvesinde sanat okulundan mezun olan ve Willem de Kooning, Franz Kline ve Jackson Pollock ile Village'daki Cedar Bar'da takılıp ün kazanan bir New York sanatçısı olarak kariyeri hakkındaki anısı birçoğu burada çoğaltılan yüksek çözünürlüklü ayrıntılarla dolu tuvaller için “fotogerçekçiler” olarak bilinen bir gruptaki tek kadın olarak.
Flack'in anıları 1983 yılında New York'ta bir parkta bir bankta otururken başlıyor bir kriz anında: yaklaşan bir sergi için resimlerini tamamlayamıyor. Böylece, her bölümün kendisini “yalıtılmış bir kişisel analiz” yürüttüğü “düşünceli yalnızlık kürsüsüne” götürdüğü bir dizi geri dönüş başlıyor.
Flack doğal, filtresiz bir hikaye anlatıcıdır; Hantal bir anlatım yapısının kitabını iki anlamda geride tutması çok yazık. Yaratıcı bloklarla dolu bir sahneye defalarca geri dönmesine rağmen sayfalarından çıkan kişi, her yere gidebileceğinden asla şüphe etmeyen biri.
İlk kez ilkokuldayken Yahudi göçmen ailesini hayrete düşüren sanatsal tutkuyu deneyimledi. Hikayesinin geri kalanı unutulmaz olaylarla doludur: Kardeşi, II. Dünya Savaşı'ndaki çatışmalar sırasında Adolf Hitler'in suluboya resimlerini bulur ve bunları ailesinin yanına kaçırır; Komşusu ressam Alice Neel, bastonunu Flack'e doğru sallıyor ve şöyle bağırıyor: “Sen bütün müzelerdesin, ben değilim ve ben senden daha iyi bir sanatçıyım!”
1970'lerin başında Flack, neredeyse hiçbir sanatçının bunu yapmadığı bir dönemde resim yapmak için ticari bir araç kullanarak küstahça “hızlı ve tehlikeli” airbrush'a başvurdu. 1980'lerin ortalarında heykele yöneldiğinde günlerce elinde kil taşıdı. Ve eğer o ve Philip Pearlstein The Village Voice okurları tarafından “En Sevilen Çağdaş Sanatçılar” seçilirse, ödülleri Studio 54'e VIP giriş olacak.
With Darkness Came Stars'ın en derin pasajlarından bazıları aile ve yaratıcı arzunun kaotik çarpışmalarını içeriyor. Flack, istismarcı bir koca ve otistik bir kızla mücadele ediyordu; Kronik olarak para sıkıntısı çektiği için kadın doğum uzmanına resimlerle ödeme yaptı. Görkemli bir açılışa geç kaldı çünkü kızının Play-Doh ve bebek bezleri ile tıkadığı tuvaletin sifonunu çekmekle meşguldü.
Flack, soyutlamayı bıraktıktan sonra bile Pollock'un üzerinde durdu ve onu “galaksilerde dolaşan ve dünyevi bağlantılardan kopmuş bir astronot” olarak nitelendirdi. Cedar Bar'da tanıştıklarında ona sarhoş bir şekilde evlenme teklif ettiği göz önüne alındığında, bu cömert bir açıklama.Başka bir yerde erkek sanatçıların kendi kuşağı kadın ressamlar hakkında aşağılayıcı sözlerinden alıntılar yapıyor ve onların karışıklığı ve fırsatçılığı hakkında kısa yorumlarda bulunuyor. bu kadınlardan bazıları. Flack'in bizzat katlandığı iç karartıcı taciz ve cinsiyetçilik döngüsü göz önüne alındığında bu yorumlar dikkat çekicidir.
1978'de Haberler eleştirmenine yazılan ve fotoğraflarının “sevimsiz bir kokuya” sahip olduğunu tespit eden bir mektup (tam olarak yeniden basıldı), nefret edenler için nazik bir uyarı görevi görüyor. Mektup, eleştirmenin Flack'in tekniğini yanlış tanıttığı konusunda ısrar ediyor – çalışmaları “tuhaf bir şekilde rötuşlanmış” fotoğraflar değil, resimler içeriyor – ve onun avangard rüzgarlara karşı çalışan bir sanatçı olarak ciddiye alınma konusundaki kararlılığını gösteriyor.
Flack, 17. yüzyıl heykeltıraşı Luisa Roldán'a olan yakınlığını defalarca yineliyor; onun çalışmaları “kayıtsız sanat dünyası” tarafından “kitsch” olarak değerlendiriliyor: “çok duygusal, çok göz kamaştırıcı, çok fazla renk ve çok fazla duyguyla.” Anılarının bu tanımlamaya uyması ve keyif alınacak bir şeyler sunması ne kadar da uygun.
Karanlıkla birlikte yıldızlar geldi: Bir anı | kaydeden Audrey Flack | Penn Eyalet Üniversitesi Yayınları | 254 s. | 37,50$
Şu anda 90'lı yaşlarında olan Audrey Flack hâlâ Guggenheim Rotunda'nın kenarından atlama dürtüsüyle mücadele ediyor, “dikkat edin, kendimi öldürmek için değil, sadece avludan geçmek için.” Bu fotoğraf With Darkness Came Stars'ın arkasındaki etkileyici figürü yansıtıyor. Flack'in, 1950'lerin başında Soyut Dışavurumculuğun zirvesinde sanat okulundan mezun olan ve Willem de Kooning, Franz Kline ve Jackson Pollock ile Village'daki Cedar Bar'da takılıp ün kazanan bir New York sanatçısı olarak kariyeri hakkındaki anısı birçoğu burada çoğaltılan yüksek çözünürlüklü ayrıntılarla dolu tuvaller için “fotogerçekçiler” olarak bilinen bir gruptaki tek kadın olarak.
Flack'in anıları 1983 yılında New York'ta bir parkta bir bankta otururken başlıyor bir kriz anında: yaklaşan bir sergi için resimlerini tamamlayamıyor. Böylece, her bölümün kendisini “yalıtılmış bir kişisel analiz” yürüttüğü “düşünceli yalnızlık kürsüsüne” götürdüğü bir dizi geri dönüş başlıyor.
Flack doğal, filtresiz bir hikaye anlatıcıdır; Hantal bir anlatım yapısının kitabını iki anlamda geride tutması çok yazık. Yaratıcı bloklarla dolu bir sahneye defalarca geri dönmesine rağmen sayfalarından çıkan kişi, her yere gidebileceğinden asla şüphe etmeyen biri.
İlk kez ilkokuldayken Yahudi göçmen ailesini hayrete düşüren sanatsal tutkuyu deneyimledi. Hikayesinin geri kalanı unutulmaz olaylarla doludur: Kardeşi, II. Dünya Savaşı'ndaki çatışmalar sırasında Adolf Hitler'in suluboya resimlerini bulur ve bunları ailesinin yanına kaçırır; Komşusu ressam Alice Neel, bastonunu Flack'e doğru sallıyor ve şöyle bağırıyor: “Sen bütün müzelerdesin, ben değilim ve ben senden daha iyi bir sanatçıyım!”
1970'lerin başında Flack, neredeyse hiçbir sanatçının bunu yapmadığı bir dönemde resim yapmak için ticari bir araç kullanarak küstahça “hızlı ve tehlikeli” airbrush'a başvurdu. 1980'lerin ortalarında heykele yöneldiğinde günlerce elinde kil taşıdı. Ve eğer o ve Philip Pearlstein The Village Voice okurları tarafından “En Sevilen Çağdaş Sanatçılar” seçilirse, ödülleri Studio 54'e VIP giriş olacak.
With Darkness Came Stars'ın en derin pasajlarından bazıları aile ve yaratıcı arzunun kaotik çarpışmalarını içeriyor. Flack, istismarcı bir koca ve otistik bir kızla mücadele ediyordu; Kronik olarak para sıkıntısı çektiği için kadın doğum uzmanına resimlerle ödeme yaptı. Görkemli bir açılışa geç kaldı çünkü kızının Play-Doh ve bebek bezleri ile tıkadığı tuvaletin sifonunu çekmekle meşguldü.
Flack, soyutlamayı bıraktıktan sonra bile Pollock'un üzerinde durdu ve onu “galaksilerde dolaşan ve dünyevi bağlantılardan kopmuş bir astronot” olarak nitelendirdi. Cedar Bar'da tanıştıklarında ona sarhoş bir şekilde evlenme teklif ettiği göz önüne alındığında, bu cömert bir açıklama.Başka bir yerde erkek sanatçıların kendi kuşağı kadın ressamlar hakkında aşağılayıcı sözlerinden alıntılar yapıyor ve onların karışıklığı ve fırsatçılığı hakkında kısa yorumlarda bulunuyor. bu kadınlardan bazıları. Flack'in bizzat katlandığı iç karartıcı taciz ve cinsiyetçilik döngüsü göz önüne alındığında bu yorumlar dikkat çekicidir.
1978'de Haberler eleştirmenine yazılan ve fotoğraflarının “sevimsiz bir kokuya” sahip olduğunu tespit eden bir mektup (tam olarak yeniden basıldı), nefret edenler için nazik bir uyarı görevi görüyor. Mektup, eleştirmenin Flack'in tekniğini yanlış tanıttığı konusunda ısrar ediyor – çalışmaları “tuhaf bir şekilde rötuşlanmış” fotoğraflar değil, resimler içeriyor – ve onun avangard rüzgarlara karşı çalışan bir sanatçı olarak ciddiye alınma konusundaki kararlılığını gösteriyor.
Flack, 17. yüzyıl heykeltıraşı Luisa Roldán'a olan yakınlığını defalarca yineliyor; onun çalışmaları “kayıtsız sanat dünyası” tarafından “kitsch” olarak değerlendiriliyor: “çok duygusal, çok göz kamaştırıcı, çok fazla renk ve çok fazla duyguyla.” Anılarının bu tanımlamaya uyması ve keyif alınacak bir şeyler sunması ne kadar da uygun.
Karanlıkla birlikte yıldızlar geldi: Bir anı | kaydeden Audrey Flack | Penn Eyalet Üniversitesi Yayınları | 254 s. | 37,50$