dunyadan
Aktif Üye
KISA SAVAŞ, kaydeden Lily Meyer
Çevirmen ve eleştirmen Lily Meyer'in ilk romanı Şili'nin Santiago kentinde güzel, ürkütücü bir kesinlikle, sihirli bir söze benzeyen bir anla başlıyor: Bir kız kalabalık bir partide aydınlanmış bir şekilde bir oğlana doğru yürür. Gabriel Lazris adlı çocuk şöyle düşünüyor: “Açıklanamaz, korkutucu bir kesinlikle onun peşinde olduğunu biliyordu.” Daha sonra 1973'te Caro Ravest'le tanıştığı geceyi “hayatının gerçek başlangıcı” olarak tanımlıyor.
Gabriel 16 yaşında, Yahudi, Amerikalı; Santiago'ya ailesiyle birlikte “8 yaşında, okul rahipleriyle veya başka herhangi biriyle göz teması kurmaktan korkan, tek dilli bir çocuk” olarak geldi ve artık kendine pek güvenmiyor. Arkadaşı Nico ona sevgiyle “bizim sessiz Amerikalımız” diyor. Caro, Gabriel'i öptüğünde “yumuşak, ağzı açık bir his” duyuyor. Gabriel, İkinci Dünya Savaşı'nın neredeyse büyüleyici bir emperyalist kalıntısı olan Lazris ailesinin tostunu okurken mutfakta bira kızartıyorlar. “Kısa savaş” diyor ve içiyorlar.
Ancak okuyucu Gabriel'in bilmediği bir şeyi biliyor: Hepsinin bir darbeye beş ay uzaklıkta olduğu.
Sizi cezbeden şey, Amerikan kayıtsızlığı ve suç ortaklığı portresinden çok, Gabriel'in öyküsünün dokusudur. Gabriel, Caro'nun okulunun önünde, gerginlikten bitkin bir halde, meydanda “şekerli fındık şekerli duman yayan araba” bekliyor. Huysuz annesi ve tenis elmasları, muhafazakar gazeteci babası ve zorba yemek masasında, daha iyi günler görmüş karaborsa balıkları üzerine tartışıyor.
Gabriel, babasının Amerikan kamuoyuna Başkan Salvador Allende hakkında yalanlar yaydığını biliyor; Babasının ofisini karıştırırken CIA'in bir devralma organize ettiğini fark eder. Haziran ayında Santiago tecrit altına alınırken ve Gabriel Amerika Birleşik Devletleri'ne dönmeye hazırlanırken Caro ona hamile olduğunu söyler.
Çevirmen ve eleştirmen Lily Meyer'in ilk romanı Şili'nin Santiago kentinde güzel, ürkütücü bir kesinlikle, sihirli bir söze benzeyen bir anla başlıyor: Bir kız kalabalık bir partide aydınlanmış bir şekilde bir oğlana doğru yürür. Gabriel Lazris adlı çocuk şöyle düşünüyor: “Açıklanamaz, korkutucu bir kesinlikle onun peşinde olduğunu biliyordu.” Daha sonra 1973'te Caro Ravest'le tanıştığı geceyi “hayatının gerçek başlangıcı” olarak tanımlıyor.
Gabriel 16 yaşında, Yahudi, Amerikalı; Santiago'ya ailesiyle birlikte “8 yaşında, okul rahipleriyle veya başka herhangi biriyle göz teması kurmaktan korkan, tek dilli bir çocuk” olarak geldi ve artık kendine pek güvenmiyor. Arkadaşı Nico ona sevgiyle “bizim sessiz Amerikalımız” diyor. Caro, Gabriel'i öptüğünde “yumuşak, ağzı açık bir his” duyuyor. Gabriel, İkinci Dünya Savaşı'nın neredeyse büyüleyici bir emperyalist kalıntısı olan Lazris ailesinin tostunu okurken mutfakta bira kızartıyorlar. “Kısa savaş” diyor ve içiyorlar.
Ancak okuyucu Gabriel'in bilmediği bir şeyi biliyor: Hepsinin bir darbeye beş ay uzaklıkta olduğu.
Sizi cezbeden şey, Amerikan kayıtsızlığı ve suç ortaklığı portresinden çok, Gabriel'in öyküsünün dokusudur. Gabriel, Caro'nun okulunun önünde, gerginlikten bitkin bir halde, meydanda “şekerli fındık şekerli duman yayan araba” bekliyor. Huysuz annesi ve tenis elmasları, muhafazakar gazeteci babası ve zorba yemek masasında, daha iyi günler görmüş karaborsa balıkları üzerine tartışıyor.
Gabriel, babasının Amerikan kamuoyuna Başkan Salvador Allende hakkında yalanlar yaydığını biliyor; Babasının ofisini karıştırırken CIA'in bir devralma organize ettiğini fark eder. Haziran ayında Santiago tecrit altına alınırken ve Gabriel Amerika Birleşik Devletleri'ne dönmeye hazırlanırken Caro ona hamile olduğunu söyler.