dunyadan
Aktif Üye
Yaygın insan hatalarıkaydeden Megan Nolan
Tom Hargreaves, Londra'nın güneyindeki bir toplu konutun avlusunda gelişen bir dramayla karşılaştığında şansına inanamaz. Yerli saygın bir çiftin çocuğu olan üç yaşındaki Mia Enright ortadan kaybolmuştur ve daha cesedi bulunmadan, bölge sakinleri kimin suçlanacağını biliyorlar: “bir aileden gelen on yaşındaki başıboş bir çocuk olan Lucy Green.” insan düşmanı İrlandalı.” dejenere.”
Tom bunu Skyler Meydanı'ndaki dedikodulara açıklamamaya dikkat etse de Daily Herald'da muhabirdir. Yıl 1990 ve İngiliz magazin basınının gündemine sansasyonellik ve oyalama taktikleri hakimdir. Yerel halkın spekülasyonlarını gizlice kaydederken ve bunun ihtiyaç duyduğu büyük fırsat olabileceğini hisseden Tom, en kötüsünü – bir çocuk katili, hatta bir katil ailesi – hayal eder ve “inanılmaz, düşünülemez bir mutluluk” yaşar. Onun Rapture'ı hem dehşeti hem de neşenin gözle görülür şekilde az olduğu bir roman olması nedeniyle dikkat çekicidir. Karakterlerin bununla karşılaştığı nadir durumlarda, kaynak her zaman tehlikeye atılır: belki çalıntı alkol veya kötü niyetli bir şakanın hatırası.
Tom'un editörü vakayı duyduğunda olası gazetecilik açılarından geçiyor: 90'ların Britanya'sı, belediye mülkü üzerindeki savaş; Suistimal ve kargaşadan zevk alan pervasız yabancı gezginler, hak eden yoksullara saldırır.” Tom, Lucy'nin annesini, amcasını ve büyükbabasını mahallenin ateş kutularından (ve rakiplerinin ulaşamayacağı yerden) çıkarıp “güvenli bir eve” getirmekle görevlendirilir. ” Onu sarhoş edip özel bir teklif elde edebileceği yer. Lucy polis tarafından sorgulanırken Tom, Carmel, Richie ve John Green ile röportaj yapar ve eski püskü bir otelde bardaklarını yeniden doldurur.
Yeşillerin ona anlattığı hikaye, aradığı hikaye değil. Tom ürkütücü ve dehşet verici bir şeyi gün yüzüne çıkarmayı umuyor ama sonunda malzemenin onu mağlup ettiğini itiraf etmek zorunda kalıyor: “Aile üyelerinin her birinin ona gösterdiği belirsiz karanlık hiçbir anlatı tutarlılığı oluşturmuyordu, o bunu kavrayamadı.”
İrlandalı yazar ve Çaresizlik Eylemleri (2021) kitabının yazarı Megan Nolan, Olağan İnsan Başarısızlıkları'nda, hüzünlü, birbirine sıkı sıkıya bağlı hikayeleri keşfetmek için Tom'un röportajlarının çerçevesini, polis kayıtlarını, doktor mektuplarını ve Daily Herald başyazılarını kullanıyor. Lucy ve ailesinin hayatları çakıl kadar küçük ve sert. Bu, apaçık olana meydan okuyan bir roman ve her ne kadar Yeşiller'in 1978'de istenmeyen bir hamilelik nedeniyle (Lucy'nin doğumuyla sonuçlanan) Londra'ya gitmek üzere Waterford, İrlanda'dan kaçtıkları gösterilse de, dine veya Politikaya çok az açık gönderme var. Bunun yerine Nolan, bir dizi geri dönüş ve hayal kurma yoluyla aileyi saran “çürümüşlüğün” izini, duygusal ifadesizlik mirasına, büyük bir iletişim başarısızlığına kadar sürüyor: söylenmemiş bir travma, bir çocuk ölene kadar diğerini besliyor.
Tom cevapları anlamayabilir, ancak soruları Yeşiller'in ilk kez kendi sessiz trajedileriyle (aşk kaybı, alkolizm, işsizlik, ihmal, akıl hastalığı) yüzleşmesine olanak tanır ve bu bir dönüm noktası olabilir. Bu kibirde bir zayıflık varsa, o da bu kapana kısılmış, çekingen karakterlerin iç seslerinin biraz fazla benzer olmasıdır: Carmel, Richie ve John her ikisi de yardımsever bir şekilde düşünceli ve öz farkındalık sahibidirler ve Hasarın meydana geldiği anları tespit etmekte ustadırlar. . Tamamlamak.
Romanın sonuna doğru Carmel, oteldeki ara dönemini “sefalet ve karanlıkla dolu bir zaman ve yer” olarak görüyor. Bu aynı zamanda okuyucunun deneyiminin de uygun bir açıklamasıdır. Her ne kadar roman -belki de tamamen ikna edici olmasa da- umutlu bir şekilde bitse de, krizdeki bir ailenin bu şiddetli ve acımasız anlatımı neredeyse dayanılmaz derecede kasvetlidir. Zavallı Mia'ya tam olarak ne olduğunu hiçbir zaman tam olarak anlayamadık. Bu kalpsiz bir ihmal gibi görünebilir; Ama yine de, bu asla onun hikayesi değildi.
Yaygın insan hataları | kaydeden Megan Nolan | Klein, Kahverengi | 217 s. | 27$
Tom Hargreaves, Londra'nın güneyindeki bir toplu konutun avlusunda gelişen bir dramayla karşılaştığında şansına inanamaz. Yerli saygın bir çiftin çocuğu olan üç yaşındaki Mia Enright ortadan kaybolmuştur ve daha cesedi bulunmadan, bölge sakinleri kimin suçlanacağını biliyorlar: “bir aileden gelen on yaşındaki başıboş bir çocuk olan Lucy Green.” insan düşmanı İrlandalı.” dejenere.”
Tom bunu Skyler Meydanı'ndaki dedikodulara açıklamamaya dikkat etse de Daily Herald'da muhabirdir. Yıl 1990 ve İngiliz magazin basınının gündemine sansasyonellik ve oyalama taktikleri hakimdir. Yerel halkın spekülasyonlarını gizlice kaydederken ve bunun ihtiyaç duyduğu büyük fırsat olabileceğini hisseden Tom, en kötüsünü – bir çocuk katili, hatta bir katil ailesi – hayal eder ve “inanılmaz, düşünülemez bir mutluluk” yaşar. Onun Rapture'ı hem dehşeti hem de neşenin gözle görülür şekilde az olduğu bir roman olması nedeniyle dikkat çekicidir. Karakterlerin bununla karşılaştığı nadir durumlarda, kaynak her zaman tehlikeye atılır: belki çalıntı alkol veya kötü niyetli bir şakanın hatırası.
Tom'un editörü vakayı duyduğunda olası gazetecilik açılarından geçiyor: 90'ların Britanya'sı, belediye mülkü üzerindeki savaş; Suistimal ve kargaşadan zevk alan pervasız yabancı gezginler, hak eden yoksullara saldırır.” Tom, Lucy'nin annesini, amcasını ve büyükbabasını mahallenin ateş kutularından (ve rakiplerinin ulaşamayacağı yerden) çıkarıp “güvenli bir eve” getirmekle görevlendirilir. ” Onu sarhoş edip özel bir teklif elde edebileceği yer. Lucy polis tarafından sorgulanırken Tom, Carmel, Richie ve John Green ile röportaj yapar ve eski püskü bir otelde bardaklarını yeniden doldurur.
Yeşillerin ona anlattığı hikaye, aradığı hikaye değil. Tom ürkütücü ve dehşet verici bir şeyi gün yüzüne çıkarmayı umuyor ama sonunda malzemenin onu mağlup ettiğini itiraf etmek zorunda kalıyor: “Aile üyelerinin her birinin ona gösterdiği belirsiz karanlık hiçbir anlatı tutarlılığı oluşturmuyordu, o bunu kavrayamadı.”
İrlandalı yazar ve Çaresizlik Eylemleri (2021) kitabının yazarı Megan Nolan, Olağan İnsan Başarısızlıkları'nda, hüzünlü, birbirine sıkı sıkıya bağlı hikayeleri keşfetmek için Tom'un röportajlarının çerçevesini, polis kayıtlarını, doktor mektuplarını ve Daily Herald başyazılarını kullanıyor. Lucy ve ailesinin hayatları çakıl kadar küçük ve sert. Bu, apaçık olana meydan okuyan bir roman ve her ne kadar Yeşiller'in 1978'de istenmeyen bir hamilelik nedeniyle (Lucy'nin doğumuyla sonuçlanan) Londra'ya gitmek üzere Waterford, İrlanda'dan kaçtıkları gösterilse de, dine veya Politikaya çok az açık gönderme var. Bunun yerine Nolan, bir dizi geri dönüş ve hayal kurma yoluyla aileyi saran “çürümüşlüğün” izini, duygusal ifadesizlik mirasına, büyük bir iletişim başarısızlığına kadar sürüyor: söylenmemiş bir travma, bir çocuk ölene kadar diğerini besliyor.
Tom cevapları anlamayabilir, ancak soruları Yeşiller'in ilk kez kendi sessiz trajedileriyle (aşk kaybı, alkolizm, işsizlik, ihmal, akıl hastalığı) yüzleşmesine olanak tanır ve bu bir dönüm noktası olabilir. Bu kibirde bir zayıflık varsa, o da bu kapana kısılmış, çekingen karakterlerin iç seslerinin biraz fazla benzer olmasıdır: Carmel, Richie ve John her ikisi de yardımsever bir şekilde düşünceli ve öz farkındalık sahibidirler ve Hasarın meydana geldiği anları tespit etmekte ustadırlar. . Tamamlamak.
Romanın sonuna doğru Carmel, oteldeki ara dönemini “sefalet ve karanlıkla dolu bir zaman ve yer” olarak görüyor. Bu aynı zamanda okuyucunun deneyiminin de uygun bir açıklamasıdır. Her ne kadar roman -belki de tamamen ikna edici olmasa da- umutlu bir şekilde bitse de, krizdeki bir ailenin bu şiddetli ve acımasız anlatımı neredeyse dayanılmaz derecede kasvetlidir. Zavallı Mia'ya tam olarak ne olduğunu hiçbir zaman tam olarak anlayamadık. Bu kalpsiz bir ihmal gibi görünebilir; Ama yine de, bu asla onun hikayesi değildi.
Yaygın insan hataları | kaydeden Megan Nolan | Klein, Kahverengi | 217 s. | 27$