dunyadan
Aktif Üye
“Sabahın erken saatleri uzun bir geceyi kovalar. Annem güneş ışığını karşılamak için perdeleri aralıyor.” Resimli kitap listesine 1 numaradan giriş yapan Tiffany Hammond’ın Sözsüz Günü böyle başlıyor. Kate Cosgrove tarafından canlı bir şekilde resmedilen kitapta, dünyayı her şeyi özümseyen bir çocuğun gözünden görüyoruz: annesinin mavi saçları ve tırnakları, babasının sesi (“bir yaz esintisi kadar yumuşak”), çıplak çimenlerin üzerindeki ıslaklık hissi ayak.
“Ben konuşmuyorum,” diye okurların bilmesini sağlıyor çocuk. “Ben böyle doğdum. Dudaklarımdan ses çıkmıyor. Otizmliyim. Sesimi duyurmak için bir tablet kullanıyorum ve sözlerimi söyleyen resimlerle düğmelere basıyorum.”
Hammond bildiklerini yazıyor: O ve 16 ve 14 yaşındaki oğulları otizmli. Büyük oğlu Aidan, iletişim kurmak için bir tablet kullanıyor.
Hammond bir telefon görüşmesinde “18 yaşıma kadar otistik olduğumu bilmiyordum” dedi. “Farklı olduğunda, kendini bir tür yabancı gibi hissediyorsun, bu yüzden sadece kitaplarım vardı.” Kendini Goosebumps, The Baby-Sitters Club ve Nancy Drew’a kaptırdı ve bu şovlara sadece eğlence için güvenmedi, ama aynı zamanda nasıl sosyalleşeceğine dair bir rehber olarak: “Diğer tüm çocuklarla kaynaşmaya çalışıyordum, bu yüzden onların okuduklarını okumak zorundaydım. Seninle nasıl konuşacağımı bulmam gerekiyordu?”
Bu tür bir ifade her iki yönde de çalışır. Sözsüz Bir Gün, genç okuyucuların otizmi anlamalarına yardımcı olacak; Dokunaklı bir sahnede, ana karakterin annesi kendi tabletiyle seyircilerden oluşan bir gruba şöyle açıklıyor: “Oğlum konuşmuyor ama kulakları iyi çalışıyor.” Söylediğiniz sözler doğrudan onun aklına geliyor.
Kitabın otizm topluluğu üyeleri tarafından nasıl karşılandığını anlamak için Amazon’daki 777 (ve artmaya devam eden) beş yıldızlı incelemeye bakın. Bir ebeveyn, “Bu kitap, oğlumun dünyada kendini görmeye başlamasıdır” diye yazdı.
Bir başkası, “Çocuklarımız gerçekten duyulduğunda, saygı duyulduğunda ve desteklendiğinde tam iletişimin nasıl olabileceğini bize öğretiyor” diye yazdı. Bir uzmana inanın: Kitap eleştirmenleri arasında nadiren bu kadar yüksek bir onay ve nezaket görürsünüz.
Hammond’ın oğullarına gelince, onun işinden memnunlar. “Her şeyin yolunda olduğu yaşta” olan genç Josiah, iPad’inde “Aşk Kitabı”na dokunan kardeşine “Sözsüz Bir Gün”ü okudu. Hammond, “Bence en çok sevdiği birkaç sayfası var çünkü kitabı her zaman o sayfaya açacak,” dedi.
Bunlardan biri parktan el ele ayrılan bir anne ve oğlunun resmini gösteriyor. Çocuğun tablet ekranında iki kelime beliriyor: “Tamamlandı.”
Elisabeth Egan, kitap inceleme editörü ve A Window Opens’ın yazarıdır.
“Ben konuşmuyorum,” diye okurların bilmesini sağlıyor çocuk. “Ben böyle doğdum. Dudaklarımdan ses çıkmıyor. Otizmliyim. Sesimi duyurmak için bir tablet kullanıyorum ve sözlerimi söyleyen resimlerle düğmelere basıyorum.”
Hammond bildiklerini yazıyor: O ve 16 ve 14 yaşındaki oğulları otizmli. Büyük oğlu Aidan, iletişim kurmak için bir tablet kullanıyor.
Hammond bir telefon görüşmesinde “18 yaşıma kadar otistik olduğumu bilmiyordum” dedi. “Farklı olduğunda, kendini bir tür yabancı gibi hissediyorsun, bu yüzden sadece kitaplarım vardı.” Kendini Goosebumps, The Baby-Sitters Club ve Nancy Drew’a kaptırdı ve bu şovlara sadece eğlence için güvenmedi, ama aynı zamanda nasıl sosyalleşeceğine dair bir rehber olarak: “Diğer tüm çocuklarla kaynaşmaya çalışıyordum, bu yüzden onların okuduklarını okumak zorundaydım. Seninle nasıl konuşacağımı bulmam gerekiyordu?”
Bu tür bir ifade her iki yönde de çalışır. Sözsüz Bir Gün, genç okuyucuların otizmi anlamalarına yardımcı olacak; Dokunaklı bir sahnede, ana karakterin annesi kendi tabletiyle seyircilerden oluşan bir gruba şöyle açıklıyor: “Oğlum konuşmuyor ama kulakları iyi çalışıyor.” Söylediğiniz sözler doğrudan onun aklına geliyor.
Kitabın otizm topluluğu üyeleri tarafından nasıl karşılandığını anlamak için Amazon’daki 777 (ve artmaya devam eden) beş yıldızlı incelemeye bakın. Bir ebeveyn, “Bu kitap, oğlumun dünyada kendini görmeye başlamasıdır” diye yazdı.
Bir başkası, “Çocuklarımız gerçekten duyulduğunda, saygı duyulduğunda ve desteklendiğinde tam iletişimin nasıl olabileceğini bize öğretiyor” diye yazdı. Bir uzmana inanın: Kitap eleştirmenleri arasında nadiren bu kadar yüksek bir onay ve nezaket görürsünüz.
Hammond’ın oğullarına gelince, onun işinden memnunlar. “Her şeyin yolunda olduğu yaşta” olan genç Josiah, iPad’inde “Aşk Kitabı”na dokunan kardeşine “Sözsüz Bir Gün”ü okudu. Hammond, “Bence en çok sevdiği birkaç sayfası var çünkü kitabı her zaman o sayfaya açacak,” dedi.
Bunlardan biri parktan el ele ayrılan bir anne ve oğlunun resmini gösteriyor. Çocuğun tablet ekranında iki kelime beliriyor: “Tamamlandı.”
Elisabeth Egan, kitap inceleme editörü ve A Window Opens’ın yazarıdır.