dunyadan
Aktif Üye
Colette sadece zamanının en ünlü yazarı değil, gelmiş geçmiş en ünlü insanlardan biriydi. Şok edici bir üne sahip bir demimondaine olan Colette, 1954’te öldüğünde bir kurumdu ve bir devlet cenazesiyle onurlandırılan ilk Fransız bilim adamıydı. (Kilise, birden fazla boşanmaları nedeniyle onun Katolik cenazesini reddetti.)
Colette, dönüşümlü olarak devrimci ve gerici, özgür ve muhafazakar, etiketlere meydan okuyan ve bir unvanı seven bir gelenekçiydi. Colette çelişkiden başka bir şey değildi. Hem hayatı (81 yıl süren) hem de (40’tan fazla kitaba yayılan) eseri destansıydı ve yazıları genellikle otobiyografik olduğundan, ikisi halkın gözünde ayrılmaz bir şekilde kaynaşmıştı. Ancak kötü şöhreti, nesirinin büyüklüğüyle çelişiyordu: Olaylarla dolu hayatı çoğu zaman en çok satan kurgusunun başarılarını gölgede bırakıyordu.
1873’te Burgundy’de doğan Sidonie-Gabrielle, 20 yaşında Colette ile evlendi ve “Willy” adlı ahlaksız, gazeteci yazar ve yayıncı kocasıyla Paris’e taşındı. İlk romanları (kocasının adıyla yayınlanan erken gelişmiş Burgonyalı bir kız öğrencinin reşit olmasıyla ilgili ‘Claudine’ dizisi) ezici bir çoğunlukla başarılıydı. Bu arada, Colette-Willys – bohem, avangart ve karmaşık menajerlerin içinde ve dışında – Paris’i kasıp kavurdu. Çift, kazancına erişemeden boşandığında, Colette gazeteciliğe ve gerçek hayattaki sevgilisi Mathilde de Morny (“Max “), Marquise de Belbeuf, Sulfureuse olarak ününü pekiştirdi.
1910’ların tiyatrodaki yıllarının bir kurgusu olan “The Vagabond”, Colette’i başlı başına popüler bir yazar haline getirdi; 1920’lerin “Chéri” ve devam filmi (kısmen ikinci kocasının ergenlik çağındaki oğlu ve daha sonra çok daha genç olan üçüncü kocasıyla olan ilişkisine dayanan) anında klasik olarak kabul edildi. Yorulmak bilmeyen bir işçi olan Colette, 1920’leri ve 30’ları romanlar, kısa öyküler, oyunlar ve anılar yazarak geçirdi. İşgal boyunca Nazi dergilerinde kadınlarla ilgili makaleler yazmasına rağmen, otorite konumunu (ve bazıları, Yahudi üçüncü kocasının özgürlüğünü tartışır) korudu.
Colette, dönüşümlü olarak devrimci ve gerici, özgür ve muhafazakar, etiketlere meydan okuyan ve bir unvanı seven bir gelenekçiydi. Colette çelişkiden başka bir şey değildi. Hem hayatı (81 yıl süren) hem de (40’tan fazla kitaba yayılan) eseri destansıydı ve yazıları genellikle otobiyografik olduğundan, ikisi halkın gözünde ayrılmaz bir şekilde kaynaşmıştı. Ancak kötü şöhreti, nesirinin büyüklüğüyle çelişiyordu: Olaylarla dolu hayatı çoğu zaman en çok satan kurgusunun başarılarını gölgede bırakıyordu.
1873’te Burgundy’de doğan Sidonie-Gabrielle, 20 yaşında Colette ile evlendi ve “Willy” adlı ahlaksız, gazeteci yazar ve yayıncı kocasıyla Paris’e taşındı. İlk romanları (kocasının adıyla yayınlanan erken gelişmiş Burgonyalı bir kız öğrencinin reşit olmasıyla ilgili ‘Claudine’ dizisi) ezici bir çoğunlukla başarılıydı. Bu arada, Colette-Willys – bohem, avangart ve karmaşık menajerlerin içinde ve dışında – Paris’i kasıp kavurdu. Çift, kazancına erişemeden boşandığında, Colette gazeteciliğe ve gerçek hayattaki sevgilisi Mathilde de Morny (“Max “), Marquise de Belbeuf, Sulfureuse olarak ününü pekiştirdi.
1910’ların tiyatrodaki yıllarının bir kurgusu olan “The Vagabond”, Colette’i başlı başına popüler bir yazar haline getirdi; 1920’lerin “Chéri” ve devam filmi (kısmen ikinci kocasının ergenlik çağındaki oğlu ve daha sonra çok daha genç olan üçüncü kocasıyla olan ilişkisine dayanan) anında klasik olarak kabul edildi. Yorulmak bilmeyen bir işçi olan Colette, 1920’leri ve 30’ları romanlar, kısa öyküler, oyunlar ve anılar yazarak geçirdi. İşgal boyunca Nazi dergilerinde kadınlarla ilgili makaleler yazmasına rağmen, otorite konumunu (ve bazıları, Yahudi üçüncü kocasının özgürlüğünü tartışır) korudu.